De meeste landen in de regio zijn thans genoodzaakt om de veiligheidssituatie in Venezuela te volgen, waaronder ook Suriname. Erupties en onrust in dit land kan effecten veroorzaken die overlopen (spill over) naar de omliggende landen waaronder Suriname. Venezuela en zelfs Colombia worden wel eens in benaderingen meegerekend tot de Caribbean. Dat komt door hun nabije ligging tot de Caribische zee en de echte Caribische eilanden. Er is veel personenverkeer tussen Venezuela en de landen in het Caribisch gebied met name Trinidad. Er is een grensdispuut tussen Venezuela en Guyana. Suriname en Venezuela hebben vanaf 2010, door een radiaal rechts regime, de politieke banden versterkt. Suriname had gehoopt uit de samenwerking economisch voordeel te halen, onder andere via de Petrocaribe-deal. Dat voordeel is niet gekomen in de mate zoals verwacht. Het een en ander had mede te maken met het voortijdig overlijden van de ‘Bolivariaanse’ politieke leider. Met zijn heengaan ging het bergafwaarts met de politieke beweging die hij opgang had gebracht in Zuid- en Midden-Amerika tegen met name de USA. Zijn opvolger miste het leiderschap en de kwaliteiten om regionaal de bruggen te slaan. Het politieke verbond van Unasur en de Alba desintegreerden met het heengaan van Chavez. Het ergst was echter het lot dat de inwoners van Venezuela beschoren was. Na politieke ontwikkelingen in Venezuela met name door verkiezingen die als oneerlijk werden bestempeld, werden er politieke en economische sancties getroffen tegen een toen nog welvarend land. Binnen enkele maanden veranderde de situatie in Venezuela en werd de bevolking getroffen door een ongekende armoede in de regio. Zelfs eten werd een probleem, medicijnen waren er niet te verkrijgen. Het gevolg was dat er een ongekende vluchtelingenstroom ontstond van Venezolanen naar alle omliggende landen, eerst naar de meest aantrekkelijke landen zoals Curaçao, Aruba, Trinidad en Brazilië, maar later ook naar landen als Guyana en Suriname. Het een en ander zou ook te merken zijn geweest in de formeel illegale prostitutie in Suriname. Grote groepen Venezolanen die zouden competen op de krappe arbeidsmarkt in Suriname zijn ons bespaard gebleven. Dat was niet het geval in andere Zuid-Amerikaanse landen waar er zelfs sprake was van geweld richting deze groep. Soms moesten de Venezolanen in andere landen op straat voor hun overleving terugvechten.
De landen van de Caribische Gemeenschap (Caricom) zijn verdeeld over de kwestie van ‘vrije en eerlijke’ verkiezingen in Venezuela. De Bahama’s, Haïti, Jamaica en St. Lucia stemden allemaal voor de resolutie die op de 50e Algemene Vergadering van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) op tafel lag. De regionale politiek heeft aandacht moeten besteden aan de situatie in Venezuela omdat het een enorm spill-over effect kan hebben. Suriname heeft altijd een benadering gehad van non-interventie in Venezuela o.a. vanuit de USA en de EU. Echter is het systeem binnen de VN zo dat landen juist moeten bemoeien wanneer universele waarden als mensenrechten in het geding zijn. Dan moet de gemeenschap van zich laten horen en niet alles voor de plaatselijke bevolking laten. De OAS, het oude huis van onze huidige Buza-minister, is recent bij elkaar gekomen om een besluit te nemen over de aanstaanden verkiezingen in Venezuela. Weer is te zien dat binnen de OAS en ook niet binnen de kleine groep van de Caricom er eenduidigheid bestaat over de verwikkelingen in dit land. De landen zijn verdeeld op basis van de eigen nationale agenda die veel belangrijker is dan de ‘supranationale’ agenda zoals dat vaker het geval wel is binnen de EU. Een deel is wat betreft Venezuela betreft openlijk, maar een deel probeert er niet openlijk voor uit te komen waaronder Suriname. Vergelijking met de EU lopen wel mank, omdat daar is de integratie van de landen veel verder gegaan, in de Caricom zit de integratie, ondanks we al ruim 30 jaar bezig zijn, nog in de kinderschoenen. Vooral de Caricom is vooralsnog een symbolische organisatie gebleven, een club waar studievrienden elkaar later als regeerders zien, in hun eigen politieke club. Suriname past niet in deze club, maar deze relatie is nu weer toe aan een evaluatie door een ander politiek regime in Suriname. In elk geval lijkt de houding tegenover Venezuela, die niet strookt met de houding van de EU en USA, niet te zijn veranderd. De OAS is ondanks de verdeelde houding, toch in staat geweest om enkele dagen terug een resolutie over Venezuela aan te nemen. Een aantal landen (Antigua en Barbuda, Dominica en St. Vincent en de Grenadines) heeft uitdrukkelijk tegen de resolutie gestemd. Een aantal landen is in principe ook tegen, maar wil voorzichtigheidshalve (om de EU en de USA niet voor het hoofd te stoten) niet openlijk en uitdrukkelijk ervoor uitkomen, waaronder Suriname samen met Barbados, Belize, Guyana, Grenada, St. Kitts-Nevis en Trinidad. Ze hebben zich onthouden van stemming. In de resolutie is aangenomen dat volgens de OAS de minimale democratische voorwaarden om vrije, eerlijke en transparante verkiezingen te houden, er niet aanwezig zijn. 21 landen hebben voorgestemd. De aandrijvers van de resolutie zijn Bolivia, Brazilië, Canada, Chili, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Verenigde Staten, Guatemala, Haïti, Paraguay, Peru en Uruguay. De Verenigde Staten en de EU met namen willen Nicholas Maduro laten verwijderen als president en oppositieleider Juan Guaido op die positie. Die zou volgens deze landen de winnaar zijn van de enkele jaren terug gehouden verkiezingen.
