Vandaag zal wereldwijd het 75-jarig bestaan van de VN worden herdacht. Suriname werd algauw na het verkrijgen van de onafhankelijkheid in 1975 lid van de VN. Daarna hebben wij zo goed en zo kwaad als het kan geparticipeerd aan de processen van de VN als klein land. Intussen hebben de landen met een kleine economie zich gegroepeerd in de smaal island developing states. Het is onbekend wat dit heeft opgeleverd, wel is het zo dat omdat het erop lijkt dat Suriname een relatief welvarend land is, het voor Suriname moeilijk is om bepaalde soorten van ontwikkelingshulp te verkrijgen. Suriname wordt volgens de statistieken zoals die gerangschikt worden door bijvoorbeeld de Wereldbank, gerekend tot de hoog-middeninkomenslanden. Intussen is in de afgelopen 5 jaren er veel veranderd in Suriname, met name zijn we in deze tijd verworden van een land met relatief heel weinig schulden tot een land met relatief heel hoge schulden. Intussen is het zover dat het land niet in staat is zijn leningen af te lossen. Suriname gelooft in het kader van de VN in de multilaterale samenwerking. We geloven zowel in de zuid-zuid-samenwerking als in de ontwikkelingssamenwerking met de welvarende landen. De kunst is wel om een goed korps aan diplomaten te kweken en de ambassades goed te bemensen. Op dat gebied is er sinds 20 jaar een slecht beleid gevoerd. Er zijn teveel vrienden en familie geaccommodeerd en daardoor is er niet veel terecht gekomen van de verschillende ambassades in termen van investeringen in Suriname waardoor ook geen banen zijn geschapen op het gewenste niveau in de sectoren die wij willen ontwikkelen.
De VN werd in 1945 opgericht door 51 landen. De VN wordt beschouwd als de opvolger van de Volkenbond (League of Nations) die in 1919 na de Eerste wereldoorlog werd opgericht om een volgende wereldoorlog te voorkomen. De aanzet tot de oprichting kwam van de USA, maar doordat er geen groen licht kwam van het Amerikaans congres trad Amerika uiteindelijk niet toe tot de Volkenbond. Het gevolg was dat de maatregelen die de Volkenbond in de vorm van sancties trof, werden genegeerd. Uiteindelijk trokken landen zich terug uit te Volkenbond en ook de Asmogendheden (Duitsland, Italië etc..) deden dat. De Volkenbond kon een Tweede Wereldoorlog niet voorkomen. Na deze oorlog werd de VN opgericht en werd daarna de Volkenbond officieel geliquideerd. De VN kreeg 4 doelen die opgenomen zijn in het Handvest van de VN waaronder het bewaren van de wereldvrede en veiligheid, tussen de naties vriendschappelijke betrekking tot ontwikkeling te brengen, de internationale samenwerking te bevorderen om wereldvraagstukken op te lossen (zoals nu Covid-19) en het dienen als een centrum voor de wereldvrede voor harmonisatie van opvattingen van de landen. En nu tijdens de Covid-19 zien we dat er totaal geen harmonisatie aan de gang is maar een medicijnenwedloop tussen de verschillende landen.
De VN houdt zich voornamelijk bezig met mensenrechten, internationaal recht, mondiale veiligheid, ontwikkeling van de wereldeconomie en wetenschappelijk onderzoek naar maatschappelijke en culturele ontwikkelingen. De VN telt 193 lidstaten. Vrijwel elk internationaal erkend, onafhankelijk land is lid van de organisatie. Sinds eind jaren ‘90 is de organisatie zich ook meer gaan richten op interne ontwikkelingen en hoe de Verenigde Naties mee kunnen groeien met de vraag naar een nieuwe methode van wereldwijde samenwerking.
Er zijn zes bestuursorganen die de werkzaamheden van de organisatie aansturen waaronder zeker noemenswaardig zijn de Algemene Vergadering, de Economische en Sociale Raad, het Internationaal Gerechtshof, het Secretariaat en de Veiligheidsraad. Daarnaast zijn er diverse gespecialiseerde organisaties die deel uitmaken van het interne systeem van de Verenigde Naties, waaronder ILO, WHO, Unesco, Unicef en de Wereldbank.
De Verenigde Naties behoren een belangrijke rol te spelen op het gebied van mondiale maatschappelijke activiteiten. De organisatie moedigt internationale mensenrechten op actieve wijze aan. In de jaren na de oprichting groeide het aantal lidstaten snel, de achterliggende redenen die zij hadden om bij de VN te gaan kwamen in sommige gevallen niet overeen met die van de oorspronkelijke oprichters (vrede en een productieve samenwerking te waarborgen binnen de wereld). Lidstaten van de Europese Unie zijn over het algemeen als welvarend aan te duiden in vergelijking met wereldwijde standaarden. Ondanks het instellen van een plafond voor lidstaten blijft het nog steeds mogelijk dat één land binnen de Verenigde Naties om budgettaire redenen beslissingen erdoorheen kan drukken. Als de Verenigde Staten uit de organisatie zouden stappen, zou dat bijvoorbeeld een budgettair gat van bijna een kwart van het totaal achterlaten. Nog belangrijker is de rol van de Europese Unie binnen dit verband. Hoewel de EU geen lid van de Verenigde Naties is (gezien het feit dat de lidstaten van de EU soeverein zijn en niet de EU zelf) kunnen de gecombineerde lidstaten voor een crisis binnen de Verenigde Naties zorgen.
De SDG’s (Sustainable Development Goals of Duurzame Ontwikkelingsdoelen) zijn zeventien doelen om van de wereld een betere plek te maken in 2030. De SDG’s zijn afgesproken door de landen die zijn aangesloten bij de Verenigde Naties (VN), waaronder ook Suriname. De doelen kwamen er op basis van wereldwijde inbreng van organisaties en individuen. De Duurzame Ontwikkelingsdoelen startten in 2015 en lopen nog tot 2030. Ze zijn een mondiaal kompas voor uitdagingen als armoede, onderwijs en de klimaatcrisis. De internationale samenwerking verloopt in de wereld nu via de 17 SDG’s. De VN heeft veel zwakte getoond de afgelopen jaren en heeft conflicten, oorlogen en openlijke vervolging niet kunnen voorkomen of de gevolgen kunnen mitigeren. We verwijzen naar het lot van de Rohingiya, de oorlog in Jemen en de machtige multinationals die overal in de wereld landen aan het uitbuiten zijn en het milieu kapot maken.
