Ik keek naar het nieuws dat verhaalde dat de VN binnenkort haar vijfenzeventigste verjaardag vierde. Deze organisatie was opgericht op 24 oktober in 1945.
De Verenigde Naties (afkorting: VN) vormen een internationale organisatie die werd opgericht door 51 landen. Het is een intergouvernementele organisatie die samenwerkt op het gebied van mensenrechten, internationaal recht, mondiale veiligheid, ontwikkeling van de wereldeconomie en wetenschappelijk onderzoek naar maatschappelijke en culturele ontwikkelingen. Deze organisatie geeft zelf als zijn vijf kernactiviteiten aan: – Vrede en veiligheid (vredesoperaties, vredesonderhandelingen, ontwapening, ondersteuning bij democratische verkiezingen, dekolonisatie.) – Economische en sociale ontwikkeling(drugs, criminaliteit, hulp aan ontwikkelingslanden) – Mensenrechten (Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, vooral vrouwen en kinderen en mensen met een beperking.) -Humanitaire zaken (vluchtelingen werk, voorkoming van rampen) – Internationaal recht (Internationale conflicten, Internationaal Gerechtshof)
Kortom het is een organisatie die streeft naar een wereld zonder oorlog, armoede onrecht en honger. Terwijl ik keek, zat ik me af te vragen waarom men het nodig had gevonden om zo’n organisatie in het leven te roepen en waarom het werd gehandhaafd. De naam ‘Verenigde Naties’ kwam voor het eerst ter sprake in een toespraak van Winston Churchill. Met deze term doelde hij op de geallieerden in de Tweede Wereldoorlog. De naam werd aangenomen door de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt en voor het eerst gebruikt in de Verklaring door Verenigde Naties ondertekend op 1 januari 1942 tijdens de Arcadiaconferentie.Het idee voor een permanente alliantie in de vorm van een internationale organisatie kwam voort uit de Verklaring van Moskou, getekend in oktober 1943 tijdens de door de geallieerden gehouden conferentie in Moskou. Van augustus tot oktober 1944 kwamen vertegenwoordigers van Frankrijk, China, de Verenigde Staten van Amerika, het Verenigd Koninkrijk en de Sovjet-Unie samen om plannen voor de organisatie uit te werken, op de Dumbarton Oaks Conferentie in Washington DC. Tijdens deze en latere besprekingen werden ruwe schetsen gemaakt van de toekomstige organisatie. Enkele belangrijke discussiepunten waren: wat het doel van de internationale organisatie zou zijn, welke landen lid van de organisatie zouden mogen worden en uit welke organen de VN zou bestaan. Er werd tevens al een globale opvatting gemaakt over het bewaren van vrede en samenwerking op het gebied van economie, wereldveiligheid en maatschappelijke ontwikkelingen. Deze organisatie is gehandhaafd omdat wij mensen niet goed omgingen met de aarde die God ons had geschonken en het lijkt steeds erger te worden. Hebzucht en egoïsme overheersen steeds meer ons denken en handelen. Men aast op elkaars grondgebied, elkaars grondstoffen en macht. Er zijn landen die willen overheersen en de wereldmacht in handen krijgen. En daardoor is er veel oorlog tussen landen, fraude en corruptie, het schenden van mensenrechten enz. er Het is alsof de liefde uit de harten van de mensen is verdwenen. Aan een oorlog beginnen gaat meestal snel, maar om het te beëindigen, lukt zelden. Dan is daar de VN die komt bemiddelen om de vrede in de wereld te bewaren. Het is een organisatie met een prachtig streven, maar in de praktijk zien we maar al te vaak dat het een enorme opgave is. De goede wil is er en ook het harde werken en toch zijn er situaties waar de VN-machteloos tegenover staat. Neem bijvoorbeeld de verkrachtingen van jonge meisjes in India, het schenden van mensenrechten in vele landen. De mensen schreeuwen om hulp maar krijgen die niet. Het is alsof mensen, handelingen waar ze zich juist voor moeten schamen, heel gewoon zijn gaan vinden. In veel landen vindt men het bijvoorbeeld heel gewoon dat misdadigers de leiding hebben en dat integriteit aan het verdwijnen is. Een normloos land is tegenwoordig heel gewoon. Het interesseert de mensen niet welk voorbeeld hun kind of kleinkind krijgt. Vroeger was het belangrijk dat onze kinderen zagen dat we op een eerlijke en fatsoenlijke manier aan ons geld kwamen. Nu schaamt men zich niet als de kinderen weten en rustig toekijken hoe pa of ma op een oneerlijke manier aan grond en geld is gekomen. Het enige dat telt is snel geld en luxe bij elkaar graaien. In vele landen heerst deze meedogenloze graaimentaliteit.
Degenen die altijd lijden onder dit egoïstische gedrag is het onschuldige volk. De VN verricht prachtig werk en doet wat het kan om zoveel mogelijk leed te voorkomen. Wat wij mensen echter niet beseffen is dat er helemaal geen VN nodig zou zijn als we anders leefden. Als er geen hebzucht was, zouden er meer tevreden mensen zijn en geen of minder corrupt beleid. Als er geen zucht was naar geld en luxe, zou drugs de mens niet vernietigen en zou er geen criminaliteit zijn. Als er respect was voor een mensenleven, zouden er geen vrouwen en kinderen worden verkracht. Als er geen arrogantie was zouden mensen beseffen dat de huidskleur niet van belang is maar dat het gaat om het innerlijk van de mens en zou er geen discriminatie zijn. Als er geen zucht was naar macht, zou er geen behoefte zijn om wapens te produceren en zou er niet gevochten worden, zouden mensen zich veilig voelen en niet hun land hoeven te ontvluchten. Als er meer liefde was, zou er meer gedeeld worden en zou er geen of minder armoede en honger in de wereld zijn.
Hoe geruststellend het bestaan van de VN ook is, wij mensen moeten eindelijk gaan beseffen dat de vrede en veiligheid van alle mensen in de wereld, ligt in onze eigen handen. We moeten bewust willen werken aan een wereld waar sociaal gedrag, integriteit, hulpvaardigheid, rechtvaardig gedrag normaal zijn. Kortom de liefde voor je medemens moet zichtbaar zijn in woord en gebaar.
Je kunt dit niet kopen en ook de VN kan het ons niet in de schoot werpen, het moet van binnenuit komen. Velen zijn dat in de loop der jaren kwijtgeraakt. Beste mensen laten we het vertrouwen in de menselijkheid niet verliezen en optimistisch zeggen dat humanity is als een oceaan. Als er enkele druppels in die oceaan smerig zijn, hoeft dat nog niet te betekenen dat de hele oceaan smerig is.
De VN heeft de zware taak om de hele wereld in goede banen te leiden. Wij hoeven als land niet de last van de hele wereld op onze schouders te torsen. Maar we kunnen wel aan de wereld laten zien dat ons land nog niet verloren is. Laten wij als Surinamers proberen om Suriname te laten rusten op de stevige pijlers van liefde, integriteit, fatsoen en rechtvaardigheid.
“Use your voice for kindness, your ears for compassion, your hands for charity, your mind for truth and your heart for love.”
Josta Vaseur
