‘Surinamers hebben over het grotendeels geen liefde voor dieren. Onze huisdieren moeten ook eens beschermd kunnen worden. En dat heb je hier niet in Suriname.’ Dit zijn de woorden van een bewoonster van Dessa, Lelydorp, van wie in een jaar tijd acht honden opzettelijk zijn gedood. Ze doet haar opmerkelijk relaas in gesprek met Dagblad Suriname.
‘Ja, zes van mijn honden zijn dodelijk vergiftigd. Ik heb enkele vermoedens door wie ze zijn gedood hoor. Ik ben hier nu zeven jaren woonachtig. Het probleem van mijn honden was, dat zij vaak genoeg achter auto’s, bromfietsers, fietsers, voetgangers aan renden wanneer die voorbij gingen. De mensen voelden zich aangevallen. Er werd mij twee tot drie gevraagd mijn honden vast te maken aan de ketting. Voor de veiligheid van de mensen en buren heb ik dat gedaan waardoor mijn honden geen last meer waren voor anderen. Van tijd tot tijd liet ik ze echter wel even los zodat de honden ook hun vrijheid hadden.’
‘Ik kwam thuis en zag mijn honden zo stil in een hoek, geen geblaf, niks’
Ze vertelt verder: ‘Het vergiftigen van mijn honden gebeurde tijdens mijn afwezigheid thuis. Ik kwam ‘s avonds thuis en zag mijn honden zo stil in een hoek, geen geblaf, niks. Ik liep naar ze toe en zag ze zwaar hijgen en grommen. Hun bek kon ook niet meer open. Heb geprobeerd ze snel wat rauw ei te geven, maar helaas, de volgende dag waren ze dood. Braaksel van rijst, helemaal blauw en paars. Het zal waarschijnlijk door gramoxone of een ander verdelgingsmiddel zijn geweest. Op de foto is mijn zesde hond te zien die door vergiftiging overleed.’
De vrouw had eerder ook al honden. ‘Ik had in totaal acht honden. Zes zijn dus vergiftigd en dood gegaan. Eén werd doodgeschoten door een man op de fiets met een jachtgeweer in het bos. Een andere, vrouwtjes, hond ging op een bizarre manier dood. ‘Die hond hield ervan om met slippers er vandoor te gaan. Ik zag de hond richting de buurman gaan. Na ongeveer een tien minuten kwam ze jankend terug. Ze bleef maar janken. Mijn partner is toen gaan kijken wat de hond scheelde en rook toen alleen maar benzine op de hond, meer aan het geslachtsdeel. Mijn partner heeft de hond gebaad. Na drie dagen is ze dood gegaan.’
‘Mijn honden die waren altijd actief. Ik heb zelfs puppy’s gegeven aan mijn buren. Maar, ik weet niet waarom men dit mijn honden heeft aangedaan. Er zijn vele andere echt agressieve honden in de straat. Er is nooit een van ze vergiftigd geworden.’
Op de vraag of ze aangifte heeft gedaan van de vergiftiging van zes van haar honden, antwoordt de vrouw: ‘Nee, ik heb nooit aangifte gedaan. Hier in Suriname ziet men alles laks. Men neemt geen zaken serieus. Ook niet bij de politie. Doe je aangifte, er wordt maar een of twee keer een onderzoek gedaan en daarna is men er klaar mee.’
‘Ik wil nu geen honden meer, ik kan het echt niet meer aanzien’
Ze heeft besloten geen honden meer te nemen. ‘Ik heb nu helemaal geen honden meer. Ik wil een andere hond niet meer zien doodgaan en worden vergiftigd. Ik kan het echt niet aanzien. Ik word er ziek van. Voelde me echt rot en kapot. Ik zit mij nog steeds af te vragen of het om haat of jaloezie ging. ‘
