De Wet Openbaarheid van Bestuur

De Wet Openbaarheid van Bestuur is hard nodig om corruptie aan te kunnen pakken. De politica Angelic Del Castilho is voorstander van de totstandkoming van een wet, die het volk meer inzage geeft in wat zich achter de schermen voltrekt. Eenvoudig gesteld is dat de kern van een Wet Openbaarheid van Bestuur. Het bestuur wordt openbaar gemaakt en iedereen kan daarvan zelf informatie tot zich nemen. “Alle besluiten van bestuursorganen en van de regering worden zichtbaar voor de samenleving, de samenleving kan de beslissingen dan ook zelf toetsen”, verduidelijkt Del Castilho. Dit blijkt geen uitzondering te zijn in een gezonde democratie. Ook voor journalisten is dit een gezonde zaak, omdat er meer ruimte is voor het uitzoeken van zaken. “Voor heel veel zaken is er nu geen onafhankelijk onderzoek mogelijk”, merkt Del Castilho op. “Wie nu informatie opvraagt, wordt simpelweg geweigerd, terwijl het volk recht heeft op transparantie van bestuur.”   

Informatieverstrekking

Bij het hebben van een dergelijke wet veronderstelt de politica dat er niet alleen minder corruptie maar ook een pers zou zijn, die haar rol beter zou kunnen  vervullen. “Kijk maar naar een eenvoudig voorbeeld. Over de verkiezingen van 2015 is er nooit een eindrapport gedeeld met het volk. Ondertussen zijn de  stembiljetten verbrand, dus verificatie is niet meer mogelijk.” Hiermee geeft Del Castilho aan dat er sprake zou zijn van een veel sterkere samenleving wanneer er een open cultuur zou zijn in de verstrekking van overheidsinformatie. Het blijft voor de voorzitter van DA’91 niet alleen bij de Wet Openbaarheid van Bestuur, maar zij ziet ook graag een koppeling met het enquêterecht van het parlement. “Want dat maakt de democratie alleen maar sterker”.

Niet ‘geloven’ maar ‘controleren’

Zij wijst erop dat er nog teveel oneerlijkheid is wat niet ten goede komt aan de samenleving. “Het trieste is dat de samenleving het vaak te laat doorheeft.” In de huidige situatie is het zo dat het volk nog teveel moet ‘geloven’ in wat gezegd wordt, terwijl bij meer openbaarheid van bestuur de houding van het volk kan veranderen in een meer controlerende. “De realiteit is dat op dit moment velen niet eens door hebben dat een stukje recht hen wordt onthouden.” Del Castilho verwoordt het als volgt. “De meesten van ons zijn opgegroeid met het idee dat te president taki yu musu bribi, maar dat is niet zo, te president taki yu musu check.”  De kritische politica merkt op dat controle geen daad van vijandschap is. Ze noemt als voorbeeld de onderhandelingen over de Afobakkadam, waarbij niemand precies van weet wat daarover is gezegd. “Niemand heeft de notulen”, licht Del Castilho verder toe. “Het blijkt bovendien zelfs voor de procureur-generaal een zoektocht te zijn naar de juiste informatie. De administratie in ons land wordt op dusdanige wijze gevoerd dat het in troebel water goed vissen is”, besluit Del Castilho.

Eerder had ook bestuurskundige August Boldewijn benadrukt dat we met zwakke instituten te maken hebben door het ontbreken van de Wet Openbaarheid van Bestuur. Hij wees erop dat wanneer de overheid weigert om de juiste informatie aan het publiek te geven het dan mogelijk is om naar de rechter te stappen. Hierdoor heeft de overheid minder speelruimte om zaken buiten het zicht van de samenleving te houden.

RB

error: Kopiëren mag niet!