We waren net klaar om onze bezorgdheid te uiten over de naleving van de Covid-19-regels, of het is inmiddels duidelijk dat een 1/3de van de raad van ministers in verplichte zelfquarantaine moet. Er schijnt geen eenduidigheid en coherentie te zijn binnen de huidige regering en dat willen we illustreren met 2 voorbeelden. Ten eerste is er de zaak van het team van ministers dat zonder gezichtsbedekking en zonder social distance tot elkaar zich liet fotograferen op een druk bezochte feest. Naar het schijnt was het een feest in Nickerie bij een bekende rijstondernemer. Opvallend is dat zowel de vp als de president erbij waren, maar niet de minister van Volksgezondheid. Terwijl deze minister wekelijks zijn bezorgdheid uit en de gemeenschap aanspreekt, ook zelfs soms de alarmbel luidt, is het dus zo dat delen van het regeerteam niet luisteren. Dit gedrag hadden we gezien van de ex-president die, terwijl hij zelf strenge regels had afgekondigd, hij gewoon die negeerde en met een aantal mensen langs de straat bier ging drinken. De kritiek op hem was toen fors en hij kwam zijn verontschuldigingen op tv aanbieden. Opvallend was dat een ex-militair, want dat is de voormalige president, moeite heeft gehad om zich te houden aan de eigenlijk heel eenvoudige regels van Covid-19. De huidige president is een ex-politieman, ook uit de gedisciplineerde korps, ook hij heeft nu zijn eigen regels overtreden en ook hij moest recent op de tv zijn verontschuldigingen aanbieden. Het volk zelf moet nog wennen aan het nummer 105, de ervaring met dit nummer is nog niet beschikbaar. Veel burgers hebben zelf veel overtredingen in het weekend gezien, maar het is nog geen natuurlijke reactie om gevallen te melden bij 105. Het instellen van het nummer is een zeer positieve zaak, en dat moet zo worden voortgezet. Met het in quarantaine zijn van een derde van de ministers – dat gebeurt dat over het algemeen tot de 10de dag na het mogelijk riskante contact met een besmet persoon – betekent het dat het landbestuur in een soort vertraging is terecht gekomen. Een aantal minister moet nu inspringen om als ad interim het werk van de collega’s over te nemen. Met deze massale ‘near miss’ van een behoorlijk deel van de regering – het moet eigenlijk nog blijken wie allemaal besmet zijn daaronder – moet er een les zijn geleerd door de regering. Suriname moet in staat zijn het virus te containen, als we de grenzen dicht houden en ons gedrag veranderen. Wanneer we ons enkele weken gedragen en ons trainen, dan kan de economie open onder aangepaste omstandigheden.
Een ander zaak die de coherentie in het bestuur aantoont is de zaak van de naar verluidt ongeveer 4.000 ambtenaren die door deze regering naar huis zijn gestuurd. Het gaat om mensen met een beschikking of resolutie en mensen waarvan de aanstellingsstukken die opgemaakt moeten worden en door Biza zijn gestaakt, nog niet zijn opgemaakt. De president heeft een presidentiele commissie ingesteld eind juli 2020. De taak van deze commissie is het adviseren van de President omtrent het gezond maken van het landsdienarenapparaat. Ook de vele indiensttredingen en benoemingen in de recente periode, zouden nader worden bekeken. Deze zaken drukken zwaar op het budget van de overheid en dat kan de Staat zich op dit moment niet permitteren. Bovendien zorgt dit voor een gevoel van ontevredenheid in de samenleving. Tegelijkertijd speelt ook dat ambtenaren die reeds jaren in dienst zijn van de overheid en zich keihard inzetten, met lede ogen moeten toekijken hoe bepaalde landsdienaren niet reguliere grote bevorderingen hebben gekregen, aldus het bericht van de overheid. De commissie bestaat uit een voorzitter die reeds als directeur op een departement is benoemd. De vraag rijst hoe deze functionaris de drukke functie van directeur op een groot departement zal uitoefenen en ook voorzitter zijn van een commissie met een zeer zware taak. De commissie moet zorgen voor een verminderd dan wel verkleind ambtenarenapparaat en dat ondernemerschap als bron van inkomsten wordt gestimuleerd. De commissie is multidisciplinair samengesteld en bestaat uit juristen en andere ter zake deskundigen. Inmiddels zijn 2 maanden voorbij en er is niks bekend van deze commissie. In de commissie zit ook de first lady en ook van haar weten wij dat zij een drukke agenda heeft. Wat betreft de ongeveer 4.000 nieuwe ambtenaren die in dienst zijn genomen door de vorige regering, is het zo dat elke zaak individueel zal worden bekeken. Dossiers bestuderen met verloop van stukken, beginnende bij de ministeriele betrokkenheid, sollicitatieoproepen, sollicitatiebrieven, sollicitatiegesprekken, selectieprocedures, raadvoorstellen, missives en het opmaken van de beschikkingen en/of de resoluties, kost tijd. Het grondig doornemen van dossiers en het chronologisch noteren van een logische verloop van een wervings- en selectieproces kost tijd. Indien de commissie bestaat uit 10 personen die fulltime bezig zijn dan is het mogelijk dat men per persoon 15 dossiers per dag bestudeerd en het advies opstelt. Op dagbasis is dat op basis van 4 dagen per week 4 x 10 x 15 = 600 dossiers. Een dag in de week kan men uitrekken om de bestudeerde dossiers te bespreken. Als men op weekbasis 600 dossiers doet, dan behoorde de commissie in minder dan 7 weken het werk al te hebben gedaan. We leven al 8 weken verder en is de regering met in de voorhoede de minister van Biza, die de minister is die de rechtspositie van de ambtenaren moet regelen, allerlei vijandige uitspraken te doen richting de ambtenaren. Intussen zien wij dat de OW-minister, aangespoord door de lofuitingen vanuit zijn partijachterban, een eigen onderzoek heeft gestart met een commissie en al en die van de Biza ook voor de ongewenste mensen bij hem. Bij Biza loopt de zaak namelijk mis omdat ook de ambtenaren van andere ministeries ernaartoe zijn gerend om zich te registreren. Zo zien wij dat en een presidentiele commissie en ten minste 2 ministeriele commissies bezig zijn hetzelfde te doen en dat men op eilandjes werkt en niet met elkaar communiceert. En ondertussen komt de president, los van zijn eigen presidentiele commissie en de 2 ministeriele commissies, weer met regels, waarbij eigenlijk de regering haar braaksel inslikt en aankondigt mensen dat mensen met een beschikking of resolutie zullen worden opgeroepen en dat mensen van wie de stukken niet zijn in orde gemaakt, nu wel in orde zullen worden gemaakt. Dat betekent dus of dat de presidentiele commissie – de eerste in haar soort in deze periode – grandioos is mislukt door een onmenselijke werkdruk (of onkunde) of dat men een algemeen advies heeft gegeven zonder alle dossiers te bestuderen, waarschijnlijk om een dreigende rechtszaak die men geheid zal verliezen, af te wenden. De incoherentie is te betreuren, ook het gebrek aan inzicht in eenvoudige administratieve zaken.
