We zitten momenteel in een heel gevoelige tijd, een periode die lijkt de aanzet te gaan geven voor de tweede golf van besmettingen in Suriname. Het zou vreemd gaan lopen als de tweede golf niet komt. De minister van Volksgezondheid heeft zijn frustratie en eigenlijk zijn hulpeloosheid niet onder stoelen of banken gestoken. Hij had beloofd dat hij foto’s zou laten zien en laten wij het aan u zeggen: dat wat op de foto’s te zien is, mensen die de social distance niet in acht nemen, is het algemene beeld in Suriname. In de winkels, in de supermarkten, in de afhaalrestaurants, in de klassen, op de werkplekken, op de hoeken waar men hangt of op de bus wacht, in de bussen en zelfs op de poli’s. Er is een massale burgerlijke ongehoorzaamheid in uitvoering door de burgerij. We zijn waarschijnlijk een volk geworden dat gewend is geraakt om een kans te nemen, immers de kansspelen worden heel massaal gespeeld. Of we zijn steeds meer een asociaal volk aan het worden. Dat betekent dat wij alleen denken aan onszelf en dat we er niet erg in hebben om andermans leven in gevaar te brengen. We zien dit asociaal gedrag bijvoorbeeld ook op straat, waar we elkaar dagelijks kapotrijden. Want hoe verklaar je anders het geval van de uitbraak van Uitkijk? Mensen worden in quarantaine gezet, er is geen bewaking, dus de mensen boren naar de straat en gaan uitgerekend naar de meest drukke plek mogelijk: een zondagse markt. Als u het ons vraagt dan is dat niets anders dan poging tot doodslag met voorwaardelijk opzet, dus een roekeloosheid die grenst aan opzet. We moeten ertoe overgaan om net te handelen als tegen de mensen, die wetende dat ze hiv-besmet zijn, andere mensen besmetten; dit wordt gerekend als een poging tot doodslag. Het besmet zijn en op straat gaan om anderen te besmetten is ook een poging tot doodslag, want nog steeds gaan er elke dag en elke week mensen dood aan de besmetting met Corona. En onderschat u het niet: genezen zijn van de Covid-19 betekent niet dat de mensen gezond zijn en een welzijnsgevoel ervaren. Veel patiënten zitten nog met de naweeën van de Corona-besmetting. Patiënten zitten nog met pieken en dalen; velen hebben er een psychische aandoening althans een stress aan de besmetting overgehouden. De smaak in de mond is soms weg, de lust om te eten ook en dat is een obstakel op de weg naar herstel. De vraag rijst nu of de Staat de verplichting heeft om de burgerij te beschermen tegen zichzelf. Het antwoord behoort ‘ja’ te zijn, want anders hoefden wij het gebruik van drugs ook niet strafbaar te stellen of het roken in het openbaar. De Staat mag de ene burger dwingen om rekening te houden met de andere burger, om diens gezondheid niet in gevaar te brengen. In Suriname is de burger niet gewend om zonder een strafdreiging regels op te volgen, het zou te maken kunnen hebben met onze geschiedenis van slavernij en poenale sancties. Wat er nu moet gebeuren, is dat mensen massaal op de bon moeten worden geslingerd. Eerst goed waarschuwen in alle talen, en dan beginnen de bonnen uit te schrijven.
Een andere zaak waarop de artsen moeten letten, is dat van de privacy van de patiënten die verschijnen op de poli’s. De registraties etc. zijn gewijzigd. Veel gebeurt buiten in de open lucht en het gevolg is dat de privacy van de patiënt nu in het geding is. Mensen moeten hun ziektebeeld en hun medische geschiedenis in de open lucht vertellen aan verplegenden en iedereen mag het ook horen. De privacybescherming is zoek en de artsen moeten daarmee rekening houden, dat het een schending is van een fundamenteel recht van patiënten. Het kan ook maken dat patiënten niet meer zullen durven naar de poli’s te gaan, waardoor het ziektebeeld kan verergeren.
Het schijnt ook dat de burgerij niets kan waarderen wat de regering doet, welk besluit de regering ook neemt. Nu is er bijvoorbeeld ook kritiek vanuit de mensen die uit het buitenland willen terugkeren en thuis de 10 dagen verplichte quarantaine willen doorbrengen, om de SRD 5.000 te betalen voor de bewaking aan de SLM. Het terughalen en het regelen en de quarantaine is onder strenge voorwaarden overgelaten aan de SLM. Dit bedrijf verkoopt de tickets waaraan ook gekoppeld zijn de quarantainekosten bij thuisquarantaine. Als we ervan uitgaan dat 2 man de wacht moeten houden voor 10 dagen 24 uur lang, dan komen we op 480 uren. Als we het minimumloon per uur meenemen dan komen we al op een bedrag van SRD 4.128. Als het minimumloon per uur voor deze guards SRD 10 per uur is dan kost dat SRD 4.800 aan arbeidsloon. De winst van het bewakingsbedrijf is dan per opdracht tussen de SRD 800 – SRD 200.
