De samenleving is beetje bij beetje de situatie aan het accepteren, hetgeen ook te merken is aan de drukte en de aanloop in het stadscentrum. Het geeft ook aanleiding aan de hosselaars om wat te verdienen. “Ik was er in alle tijden, behalve tijdens de totale lockdown, niet alleen in het centrum maar ook in verschillende andere gebieden”, zegt een hosselaar tegenover de krant. “Mijn gezin en ik moeten elke dag eten en om voeding op tafel te zetten, ga ik geld moeten verdienen en dat geeft aan dat ik elke dag moet werken.” De hosselaar gaf verder aan dat hij niet de enige is die dit probeert. Er zijn veel meer hosselaars verspreid in het centrum, die net als hij hosselen om te verdienen. “Het is gevaarlijk voor mij en ook voor de andere hosselaars, want je komt heel veel mensen tegen. Je bent soms ook tussen zoveel mensen, maar anders kan het niet. Wang bung wroko unu no mang feni ete, vooral nanga a situatie en a moni sa we meki ai gwe leki watra. Het is al twee jaren dat ik probeer om een werk te vinden voor een vast inkomen, maar mensen kijken naar je alsof je een rover bent en niet geschoold. Van alle tegenslagen die ik en een paar hosselaars hebben gehad, proberen wij op onze eigen manier het te overleven. We leren uit al die tegenslagen en proberen het daarom beter te doen. De situatie heeft mij heel erg laten vallen, maar opstaan doe ik zeker. Naast hosselen, verkoop ik ook kleren. Dat doe ik niet meer in het centrum, maar elders langs de straat. Ik blijf hopen dat betere dagen zullen komen, want het lijkt met de dag moeilijker te worden”, aldus de hosselaar.
TM
