Dayant Ramkalup interviewde internist-intensivist Jeroen Schouten en MC-verpleegkundige Inge Vissers naar aanleiding van hun vrijwilligerswerk in Surinaamse ziekenhuizen. Het Coronavirus (Covid-19) heeft Suriname niet overgeslagen. Sedert eind mei is het aantal coronabesmettingen exponentieel toegenomen. De Surinaamse hulpstichting SU4SU organiseerde daarom in samenwerking met presentator Jörgen Raymann en producent Mildred Roethof op 8 juli 2020 de benefietavond ‘Nederland voor Suriname’, uitgezonden door de NPO. Het doel van de benefietavond was om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor financiering van medische voorzieningen in Suriname. Suriname kampt met een tekort aan hoogwaardige medische apparatuur, beschermmaterialen, zorgverleners en isolatiekamers in ziekenhuizen. Bovendien komt het Coronavirus in Suriname bovenop de financieel economische crisis. Een team, bestaande uit Nederlandse intensivisten, infectiologen, arts-microbiologen en IC-verpleegkundigen, vertrok naar Suriname om hun Surinaamse collega’s bij te staan.
Op 31 juli, vlak na hun terugkomst uit Suriname, sprak Ramkalup internist-intensivist tevens de coördinator van het hulpproject Jeroen Schouten en MC-verpleegkundige Inge Vissers. Sinds begin maart 2020 is Nederland opgeschrikt door het Coronavirus.
Schouten zit in de Landelijke Taskforce Acute Infectiologische Bedreigingen van de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care en ontving via Diederik Gommers een brandbrief van de Vereniging van Medici in Suriname onder leiding van cardiothoracaal chirurg Pieter Voight. Na het lezen van de brief heeft Ramkalup contact gezocht met intensivist en leidinggevende van de IC-afdeling van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo, Navin Ramdhani. Deze maakte duidelijk dat Stichting SU4SU was opgericht om fondsen te werven. Via deze fondsen wordt medisch materiaal bekostigd. Veel collega’s sloten zich bij het plan van Schouten aan. “Mijn collega, infectioloog Denise Telgt, verbonden aan het Radboud UMC en aan de Sint Maartenskliniek, heeft een divers team, bestaande uit microbiologen en infectiologen, samengesteld. Via mijn collega, anesthesioloog-intensivist Hugo Touw, kwam ik in contact met het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Beide ministeries juichten mijn concept toe en boden hun medewerking aan. Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft onze tickets betaald en een luchtbrug opgezet; de komende drie maanden zal er elke twee, drie weken een samengesteld en ervaren team uit diverse ziekenhuizen naar Suriname gaan om Covid-zorg te bieden. De eigenaar van hotel Torarica stelde kosteloos een aantal kamers voor ons beschikbaar. Kortom, verschillende organisaties en instituties hebben ons ondersteund in ons werk. Het werk doen we op vrijwillige basis en het initiatief komt van de Vereniging Van Medici In Suriname, SU4SU en de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care in Nederland.”
Schouten geeft aan geen megatekorten te zijn tegengekomen. “Er is vooral een afwezigheid van een goede organisatiestructuur. De ingevlogen Cubaanse zorgverleners werkten ondoelmatig; de taalbarrière vormde een essentieel probleem. Sommige Cubaanse zorgverleners spraken geen Engels, waardoor de communicatie tussen patiënt en arts werd bemoeilijkt. Het is ontzettend belangrijk dat de zorg in Suriname goed wordt ingericht. Artsen zouden dagelijks visite moeten lopen, maar dat gaat niet als je maar drie intensivisten in je land hebt. Ik hoop dat wij de Surinaamse zorgverleners duidelijk hebben kunnen maken dat je Covid aanpakt door middel van het volgen van een bepaalde routinehandeling. Ik hoop dat wij structuur hebben kunnen aanbrengen in het werk van de Surinaamse zorgverleners. Alle coronapatiënten behandel je op exact dezelfde wijze. Het is lopendebandwerk.”
MC-verpleegkundige Inge Vissers: “Ik begon met werken in het Regionaal Ziekenhuis Wanica. Dit is een nieuw ziekenhuis speciaal ingericht voor Corona-patiënten. Ik heb vooral proberen uit te leggen hoe je bepaalde handelingen efficiënter kan uitvoeren. Sommige handelingen van de Surinaamse verpleegkundigen waren goedbedoeld, maar overbodig”.
Internist-intensivist Jeroen Schouten: “We hebben de eerste weken duidelijk moeten maken dat Corona niet hetzelfde is als Ebola. Het Coronavirus verspreidt zich niet via poriën in de huid. Het coronavirus verspreidt zich via speekseldruppeltjes, en die druppeltjes blijven niet lang in de lucht hangen. Het is dus niet nodig om met chloor in de lucht te spuiten.”
MC-verpleegkundige Inge Vissers: “De verschillende Surinaamse ziekenhuizen zouden meer met elkaar moeten samenwerken. Ze zien elkaar te veel als concurrent. Ze mogen wat transparanter tegenover elkaar zijn, vooral in de huidige crisissituatie. Ze moeten elkaar helpen, kennis en kunde uitwisselen.”
Wat is u nog meer opgevallen aan het werken in Suriname?
MC-verpleegkundige Inge Vissers: “Er heerste een duidelijke hiërarchie tussen de
zorgverleners en het management. In Suriname spreek je niet zomaar je leidinggevende tegen. In Nederland heb je minder hiërarchie en ook minder formaliteiten. We zijn altijd zeer hartelijk ontvangen. Je merkte dat onze komst zeer gewenst was. De Surinamers waren nieuwsgierig en leergierig. De Surinamers stonden echt open voor onze adviezen en suggesties.”
Internist-intensivist Jeroen Schouten: “Ik vind Suriname een fantastisch land. De Surinamers zijn zeer gastvrij en altijd heel vriendelijk. Tevens is het bewonderenswaardig hoe Surinamers om gaan met de preventiemaatregelen en quarantaineplicht.”
Dayant Ramkalup
