We hebben nu ook in Suriname een stukje medische ‘jurisprudentie’ en ‘evidence’ over hoe de Covid-19 gevallen in Suriname verlopen en welke gevallen goed aflopen en welke niet. Er is ook nu een indicatie in welke gevallen de medische situatie is geëscaleerd en bijkomende omstandigheden in de medische sector zelf die bijdragen aan een slechte afloop van de situatie. In Suriname is enige tijd melding gemaakt van het niet goed voorradig zijn van medische verbruiksartikelen. Nu gaan we ervan uit dat deze middelen misschien wel aanwezig zijn. De vraag rijst of de juist medicijnen en de juiste medische therapieën voorradig zijn. De vraag rijst ook of mensen aan Corona zijn overleden in Suriname door een bepaalde aanpak van het verloop van de ziekte. Er wordt door getuigen verklaard dat hun overleden familieleden zich eerst goed begonnen te voelen en daarna er weer een verergering van de gezondheid plaatsvond en daarna men is gaan overlijden. De problemen met ziekenhuisbacteriën die overspringen op al ernstig zieke patiënten waren er al voor de Covid-pandemie aan de orde. Patiënten zouden in Surinaamse ziekenhuizen zijn overleden met als medeoorzaak de besmetting met bacteriën in het ziekenhuis. Ook nu blijkt dat patiënten besmet raken met bacteriën in het ziekenhuis. De kans is er dus dat Coronapatiënten zijn overleden omdat ze met een bacterie in het ziekenhuis zijn besmet. De zaak van de ziekenhuisbacteriën is niet goed aangepakt in Suriname, het is niet goed bekend welke maatregelen de ziekenhuizen allemaal hebben getroffen om de verspreiding van bacteriën in de ziekenhuizen aan te pakken. Een uniek ding dat wij in Suriname zien en volgens ons als leken een gevaarlijke zaak kan zijn, is het feit dat verplegenden met hun witte kleren en hun witte schoenen en sokken aan van huis uit vertrekken en of in hun auto daarmee stappen of in een bus of taxi. Dan lopen ze in de stad of op de parkeerplaats daarmee en lopen zo het ziekenhuis binnen. De kans is groot dat men zo een heleboel virussen en bacteriën op de schoenen, sokken en kleding meeneemt in het ziekenhuis. Ook zien we deze gezondheidswerkers met dezelfde kleren naar buiten gaan om een broodje te kopen en weer naar binnen te lopen. We nemen aan dat steeds wanneer deze verplegenden met hun complete uitrusting van de straat naar binnen lopen, men een grondige zuiveringsdouche neemt. Maar, is dat wel het geval? Is het nodig om zo een zuivering te hebben om virussen en bacteriën van buiten te doden? Of is het niet nodig omdat toch bezoekers met hun schoenen etc… van buiten komen en toch de hospitalen zullen vervuilen? Of is het nodig dat ook deze mensen een zuiveringsdouche krijgen? Is de zaak van de bacteriën opgelost? Nu is in Suriname bekend dat historisch de status van ‘zuster’ en ‘broeder’ een is met aanzien. Het zijn geschoolde mensen in hun gemeenschappen die goed Nederlands praten. Gezien worden in wit uniform geeft aanzien, maar waarschijnlijk is het een levensgevaarlijk risico voor de patiënten die in het ziekenhuis liggen.
De ziekenhuisbacterie, ook wel superbacterie (Eng. superbug) genoemd, is een informele verzamelnaam voor een aantal soorten bacteriën, die resistent zijn voor (bijna) alle soorten antibiotica. Het gaat om mutanten van bestaande bacteriesoorten die door natuurlijke selectie na verloop van tijd, door overmatig of ondoordacht gebruik van bepaalde antibiotica een hoge mate van immuniteit hebben ontwikkeld. Dit verschijnsel komt zowel in de gezondheidszorg als in de veeteelt voor. Veel van deze bacteriën produceren het NDM-1, ESBL of carbapenemase-enzym dat door hydrolyse de werking van de antibiotica neutraliseert.
Eén van de bekendste ziekenhuisbacteriën is Meticilline-resistente Staphylococcus aureus of MRSA, die aanvankelijk enkel in ziekenhuizen voorkwam, ondanks alle maatregelen voor een goede hygiëne. Omstreeks 1993 werd volgens het universitaire kinderziekenhuis van Chicago voor het eerst een MRSA variant buiten het ziekenhuis aangetroffen. Wanneer niet enkel bacteriën maar ook virussen of andere resistente pathogene micro-organismen zoals schimmels en parasieten worden aangeduid spreekt men van Bijzonder Resistente Micro-Organismen of BRMO.
Betere hygiëne in de ziekenhuizen en het wijzigen van het voorschrijfgedrag van artsen behoren tot de topprioriteiten in de strijd tegen de superbacterie. In 2018 vonden wetenschappers van de Swansea University Medical School een bacterie die een efficiënt antibioticum bleek te zijn tegen meerdere ziekenhuisbacteriën. De onderzoekers ontdekten de streptomyces sp. myrophorea in het alkalisch grasland in de Boho Highlands in Noord-Ierland. Het eeuwenlange gebruik van deze geneeskrachtige grond in de lokale volksgeneeskunde vindt zijn oorsprong in de rituele natuurgeneeskunde van de Keltische druïden. De bacterie dankt haar naam ‘myrophorea’ aan haar muntachtige geur en is fris, zoet en aards. Het is de geur die uit de grond opstijgt nadat het voor het eerst sinds lang geregend heeft. In elk geval moet in Suriname erover nagedacht worden zodat verplegenden en iedereen die in het ziekenhuis werkt, hun kleren en schoenen in het ziekenhuis dragen en daar laten en het daar ook gereinigd wordt. Kleren van buiten worden ook in de kleedruimte gelaten. De ziekenhuisbacteriën zijn resistent dus men moet gaan zitten op de hygiëne. We hopen met dit stuk verandering in het gedrag in de medische sector te bewerkstelligen. Een volgende keer komen we terug op de druk die Corona legt op de werkers en de relatie tussen uitputting van werkers en de overlevingskansen van patiënten.
