Een straatventer van papegaaiachtigen op de hoek van de Johannes Mungrastraat en de Kernkampweg is duidelijk niet op de hoogte van artikel 5 van de Wet Dierenwelzijn. Hierin staat dat het is verboden om een dier te mishandelen en de gezondheid of het welzijn van dieren te benadelen. De wet kwam op 16 januari 2017 tot stand, maar nog altijd staan er personen langs de weg, die dieren ten verkoop aanbieden. Hierbij wordt geen enkel begrip getoond voor het welzijn van de dieren, iets dat overigens al vanaf de vangst in de bossen niet gebeurt, door de te grote aantallen die vervoerd worden. Het is een echte ‘survival of the fittest’ en initiatiefneemster voor de totstandkoming van de wet, voorzitter Cynthia Ashruf van de Henk Abrahams Stichting, spreekt van schande dat deze taferelen nog steeds plaatsvinden. In een petitie van 2014, die voorafging aan een vreedzame protestmanifestatie, verwoordden Ashruf en de vertegenwoordigers van Dierenbescherming Suriname het als volgt aan de toenmalige voorzitter van De Nationale Assemblee, Jennifer Geerlings-Simons. “Het dierenleed in ons land is enorm. Dagelijks worden vele dieren ernstig mishandeld. Dieren worden weggegooid, aan korte kettingen of in kleine hokken gehouden, krijgen geen eten, drinken of worden blootgesteld aan felle zon of regen.”
Ondanks de aanwezigheid van de wet, nu in 2020, moet het begrip dierenwelzijn nog doordringen tot het bewustzijn van grote delen van de samenleving. Ashruf zegt resoluut dat zoveel vogels proppen in een kooi in de felle zon dierenmishandeling is. “In staatsbesluiten is apart opgenomen hoeveel dieren in een kooi mogen.” Daaraan voegt ze toe dat wilde dieren in het wild thuishoren. Zij geeft verder aan dat dierenzaken beter zijn uitgerust voor de verkoop van dieren, maar dat ook deze zaken de regels moeten naleven. “Want dit kan niet”, benadrukt Ashruf, doelend op de straatverkoop van vogels in veel te kleine kooien. Het argument dat de dieren onder een parasol zijn, veegt zij van tafel. “Het blijft dierenmishandeling.”
RB
