De econoom Anand Biharie zegt dat dollarisatie geen oplossing is voor inflatie. Die gedachtegang is onjuist laat de econoom weten. “Niet inflatie is het probleem maar structurele staatskasroof met als gevolg dat de noodzaak van monetaire financiering gecombineerd met nepotisme leidt tot een onevenredig omvangrijke maatschappelijke geldhoeveelheid, die in een scheve verhouding komt te staan tot de reële economische productie. Hierbij geldt dat het aantal personen dat over teveel geld beschikt, klein is. Biharie schetst dat het geld bij een kleine groep zit en het geen onderdeel is van de economie. Het geld zit niet bij inkomensverdieners. Dit geld wordt bij cambio’s en banken omgezet in valuta. Dit veroorzaakt waardedaling van de SRD. Het gevolg van deze waardedaling van de Surinaamse munt is dat importen duurder worden. Hierdoor stijgen ook de prijzen in de winkels. Het probleem ligt volgens Biharie dus niet bij de inflatie maar moet gezocht worden bij het oneigenlijk gebruik van staatsmiddelen. Zelf betitelt de econoom dit als staatskasroof. De theorie om de inflatie middels dollarisatie te bedwingen, omschrijft de econoom dan ook als “een waanidee”. De econoom verklaart deze stelling door te melden dat wanneer een economie krimpt in een recessie dan wel in een depressie, het de overheid is die als verplichting heeft om de economie te stimuleren. In deze gevallen zal de overheid vaak aangewezen zijn op het monetair financieren van de economie. “Als Suriname een gedollariseerde economie zou hebben, dan zouden er dollars geprint moeten worden.” De econoom stelt dat dit een onmogelijkheid is, omdat Suriname niet dat recht heeft om dollars te printen. “Daarvoor moet je bij de Verenigde Staten van Amerika aankloppen.” Vandaar dat Biharie dollarisatie als waanidee bestempelt, omdat naar zijn opvatting het politiek beleid niet kan worden geformuleerd en uitgevoerd.
RB
