Na bijna 5 maanden thuis zitten is de schoolvakantie voor scholieren weer aangebroken. “Ik wist al niet wat ik moest doen in die 4 maanden. Wat ga ik nu dan doen in de grote vakantie?”, zegt Jonathan aan de krant. Jonathan is de enige zoon van zijn moeder en van zijn vaderszijde is hij het tweede kind. Hij vertelt dat hij met zijn zus niet zo goed kan opschieten. “Ze praat vaak over mode en ik over sport en games. In die 4 maanden heb ik wel leren koken, mijn moeder geholpen in de huishouding en veel games gespeeld. Voor je het weet, is de dag voorbij. Ook zaten mijn moeder en ik vaak te lezen of samen spelletjes te spelen, maar het lijkt alsof ik dezelfde film afspeel als ik diezelfde dingen weer ga doen. Op 15 september word ik 16 jaar en ik ben zelf ook benieuwd van hoe mijn jaardag eruit zal zien”, zegt Jonathan.
Jonathan vertelt verder dat hij in het weekend normaliter vaak ook buiten de stad ging met zijn vrienden, maar dat kan nu niet meer. “Het basketballen of samen uithangen is ook gestopt. Heel veel dingen zijn veranderd. Hoe ik een beetje volwassen ben, is het gemakkelijk voor mij te begrijpen of het op te pakken. De stijging van de prijzen speelt ook een rol hierin. Om rond te rijden, heb je ook benzine nodig. Om ook ieder keer te tanken om zomaar rond te rijden, lijkt niet verstandig wat uitgaven betreft en ook voor het welzijn”, benadrukt de tiener.
“Ik ben me op den duur ook aan het vervelen”, zegt Xiomara. Als dochter in huis heeft zij alles onder de knie wat de huishouding betreft. “Mijn dagelijkse routine bestond uit school, werk thuis afronden en dan met mijn twee vriendinnen hangen. Dat kan nu ook niet meer als vroeger. Thuis heb je niet echt veel te doen dan film kijken of kaarten, dus over straat waren wij er het meest. Hoe het uitgaansleven gestopt is, proberen wij op allerlei manieren toch te ontspannen met in achtneming van de maatregelen. In die maanden alleen zijn, heb ik leren stikken. Ik probeer zoveel modellen na te doen, waardoor ik uiteindelijk aan mijn eigen ontwerp kwam”, zegt Xiomara. “Ik heb over niets te klagen. Ik ben thuis en ik verdien. Ik maak vaak genoeg haarbandjes of topjes op bestelling en ik begon zelfs ook mondneuskapjes te stikken in verschillende modellen. Dus ik heb genoeg te doen. Als ik materiaal nodig heb, wordt dat ook zo snel geregeld. Mijn ondersteuning hierin zijn mijn moeder en broer. Als er geleverd moet worden, kan ik op beiden rekenen. Ik kijk ernaar uit hoe het komend school dan eruit zal zien en wat ik verder zal doen met mijn talent. Wie weet, misschien open ik zelf ook mijn eigen zaakje”, aldus Xiomara.
TM
