‘Ashok Pherai’s Nature Scope’ is sinds kort op Facebook een natuurvoorlichtingsinitiatief van Ashok Pherai, ‘regioleider Beheer Beschermde Gebieden’ bij de Dienst ’s Lands Bosbeheer. Pherai heeft meer dan 35 dienstjaren. Pherai plaatst dagelijks interessante vragen op zijn Facebook-pagina over de natuur, de biodiversiteit van Suriname, en interessante stukjes lokale geschiedenis. Maar, waar komt zijn gedrevenheid vandaan? Wie is die sympathieke Ashok Pherai, in maart helaas getroffen door drie beroertes binnen een half uur die hem in een rolstoel deden belanden? Hij doet een mooi boekje open tegenover Dagblad Suriname.
‘Ik ben geboren op 9 juni 1963, bezocht glo, mulo en 2 jaren SPI, maar ik haakte af omdat lesgeven saai was, maar ook omdat ik toen als 18-jarige in een zeer bekende muziekformatie zat en derhalve veel vrienden eropna hield. In 1982, halfdronken, op een ochtend zag ik een advertentie, waarbij de mogelijkheid bestond om de Lagere Bosbouwopleiding te volgen. Ongeveer 900 mensen waren komen solliciteren. Daaruit werden 90 mensen geselecteerd. Na de opleiding op mbo-niveau, inclusief de ‘Elementaire Opleiding tot Buitengewone Agent van Politie’, behaalden slechts 11 mensen de eindstreep, waaronder ik. Op 2 januari 1985 trad ik in dienst van de Dienst ’s Lands Bosbeheer als jachtopziener. Gedurende 8 jaren mocht ik LBB vertegenwoordigen in Nickerie, als onder meer beheerder van Bigi Pan. Daarna werd ik op eigen verzoek overgeplaatst naar de afdeling Educatie en Voorlichting van LBB, om zodoende in het bijzonder jagers natuurbewust te maken. Kennelijk vanwege mijn inspanningen en voorbereidingen tot succesvolle voorlichtingssessies, werd ik benoemd tot chef Voorlichting’.’
‘Op 23 maart kreeg ik echter binnen een tijdsbestek van 30 minuten 3 keren een beroerte. De derde was ernstig, waarbij behalve een kromme mond, ook de linkerhelft van mijn lichaam verlamd raakte. Na 10 dagen in het ziekenhuis gelegen te hebben, ben ik thans beland in een rolstoel. Zelfs een vijand zou ik dit niet toewensen. Het is een eng gevoel om afhankelijk te zijn. Maar eerlijk gezegd, de sigaretten blijven tussen mijn lippen, ondanks het feit dat ik er bewust van ben dat het fataal kan aflopen.’
‘Je kan mij weghalen van educatie en voorlichting, maar educatie en voorlichting haal je niet uit mij! Ik hou van interactie. Zo, vanuit mijn rolstoel ben ik op een ochtend begonnen met vragen te stellen over wildlife op mijn Facebook-pagina. Dit, om zoveel mogelijk mensen te bereiken en de doorsnee Surinamer natuurbewust te maken. Zodoende krijg ik het gevoel, dat ik in het veld zit met mensen om te babbelen over de natuur. Heel veel mensen maken leuke complimenten over mijn inzet. Er is genoeg interactie, naar tevredenheid van de kant van de lezers. Ik merk sinds jaren dat er een gebrek is aan voorlichting. Mensen zijn happig naar natuurinfo…, dat kan ik proeven aan de hand van de comments. Veel mensen delen de door mij geplaatste berichten. Dat is juist de bedoeling, zodat meer mensen iets kunnen (bij)leren. Zodra ik weer in staat ben om zelfstandig te lopen, zal ik wederom voorstellen aandragen om het algemeen publiek van dienst te mogen zijn met presentaties over verschillende onderwerpen met betrekking tot de natuur.’
