De voorzitter van de Vids, Theo Jubitana, stond namens de inheemsen stil bij de het belang van de Internationale Dag der Inheemse Volken. In zijn woord, in het bijzonder gericht aan de inheemse gemeenschap, richtte de voorzitter zich op de hedendaagse realiteit. Jubitana feliciteerde de Surinaamse gemeenschap met de deze dag, die op 9 augustus 1994 door de Verenigde Naties werd uitgeroepen tot de Internationale Dag der Inheemse Volken. “Het is de dag waarop in 1982 voor het eerst een officiële commissie van de Verenigde Naties (VN) werd ingesteld om over de situatie van Inheemse Volken overal ter wereld te praten en aanbevelingen te doen aan de VN”, zei de voorzitter van de Vids. Deze dag wordt in Suriname vanaf 1999 herdacht, in 2006 veranderde het in een nationale vrije dag, eerst eenmalig, waarna het uitgroeide tot een officiële nationale vrije dag.
Jubitana benadrukte de trots van de inheemsen om als inheemse volken onderdeel te zijn van Suriname. “Wij zijn niet van elders hier naartoe gekomen”, liet de voorzitter weten. De voorzitter van de Vids merkte op dat de inheemsen er altijd al waren, en danken hun huidige aanwezigheid aan hun collectieve levenswijze in harmonie met de natuur, de traditionele kennis en cultuur. “En onze traditionele bestuurssystemen (nu verenigd in Vids).” De natuur is eeuwenlang verdedigd, verrijkt en behouden voor het nageslacht.
Vraagtekens
Is er nu wel reden tot feest? Deze vraag stelt de voorzitter van de Vids. Vorig jaar riep hij de inheemsen nog op om deze dag niet te vieren, maar te bezinnen. “Want waar staan wij, als inheemse volken, na 528 jaar sinds de komst van de Europese kolonisatoren, na bijna 45 jaar onafhankelijkheid van de Republiek Suriname, na bijna 30 jaar onafgebroken democratische verkiezingen in een rechtsstaat, die zegt internationale mensenrechten en verdragen en vonnissen te respecteren? Is er werkelijk sprake van gelijkheid en non-discriminatie? Van gelijk respect voor onze mensenrechten, inclusief van onze collectieve rechten, zoals ons recht op onze voorouderlijke grondgebieden die worden bedreigd door kwik, gronduitgifte en concessies? Hebben we rechtszekerheid en zelfs bestaanszekerheid? Waarom zijn gerechtelijke vonnissen van het regionaal mensenrechtenhof nog steeds niet uitgevoerd?”
Covid 19 en Inheemsen
De Covid-19 pandemie heeft de situatie verergerd. In de woongebieden zijn er geen mogelijkheden op duurzaam en gestructureerd inkomen. Jubitana wijst op de achterstelling van de inheemse kinderen die naar school moeten in de stad. “Sociale bijstandsfondsen en andere stedelijke verzachtingsmaatregelen bereiken onze dorpen niet of nauwelijks.”
De
belangrijkste boodschap van Jubitana is om samen sterk te staan als inheemsen.
In zijn boodschap zegt Jubitana verder dat er ondertussen contact is geweest
met de nieuwe regering. Hij doet een beroep op de inheemsen hun krachten te
bundelen en dit kenbaar te maken aan de Vids. Jubitana wijst ook op het belang
van het in acht nemen van de Covid-maatregelen. “We zullen ons met z’n allen
moeten beraden over de nieuwe werkelijkheid”, aldus de voorzitter van de Vids.
RB
