Jay Pahladsingh op bezoek bij de President van de Republiek Suriname, Z.E. President Chandrikapersad Santokhi.
“Een hele eer om Zijne Excellentie (Z.E.) te mogen bezoeken. Een zeer inspirerende leider. Alles wat hij zegt, komt uit zijn hart. Geen geijkte formules, geen oppervlakkigheid. Zijn woorden, zijn stem, doen voelen de benarde situatie van Mama Sranang, het leed dat het volk is aangedaan. Een heuse eenwording van een mens en zijn missie.
Gaandeweg het gesprek wordt steeds duidelijker dat deze man, deze persoon, dit mens altijd al hiervoor in de wieg is gelegd: “Een pad met doornen, dat hij weer begaanbaar moet maken.” Een taak die hij niet schuwt, wat niet betekent dat er geen momenten van menselijke twijfel zijn. Zich herpakken in elke situatie is een kunst, die alleen het leven ons kan leren. Hij verstaat die kunst meer dan enig mens die ik ooit heb mogen ontmoeten.
Realistisch, empathisch en spiritueel spreekt uit zijn motto: “Bid en Werk.”, in het Latijns “Ora
Et Labora.” Dat is wat Suriname nodig heeft om haar weder op te bouwen. Nu snap ik beter dan ooit, waarom wereldleiders hem op voorhand hun vertrouwen geven en mee willen helpen om Suriname te redden. Hij vertoont alle kenmerken van ‘dienend leiderschap’. Dat is precies wat nodig is om een succesvolle verandering teweeg te brengen. Boven partijen staan, focus op het totaalplaatje, roeien met de riemen die je hebt, hulp durven vragen, vergevingsgezind; allemaal niet gemakkelijk, maar wel essentieel om Suriname te verheffen.
De datum van 25 mei 2020 zal de geschiedenis ingaan als ‘de dag dat de Surinaamse natie heeft gekozen voor Hoop op verandering’. De weg die samen met het volk is afgelegd om te komen tot een nieuwe regering, is er één van bovenmenselijk geduld, waarbij Covid-19 zich ook roerde. Als incoming President toonde hij zich reeds immens flexibel en rechtvaardig. Hij boog het hoofd waar nodig, hij rechtte zijn rug zo nodig. Zonder geld en met inachtneming van Covid maatregelen vond zijn bescheiden inauguratie plaats op 16 juli 2020. De uitbundigheid waarmee het volk deze dag vierde, maakte van deze dag een onbetaalbaar en gedenkwaardig feest. En, het volk wilde meer; een First Lady. Al gauw werd duidelijk dat Zijne Excellentie heel goed kan anticiperen op de noden van het volk, want zonder al teveel bombarie stapte hij op 20 juli 2020 in het huwelijksbootje met zijn levenspartner Melissa Seenacherry. Bijzonder, de opoffering die dit paar reeds heeft gebracht voor Suriname, petje af en diepe buiging.
Het moge duidelijk zijn dat Zijne Excellentie bewust ervoor heeft gekozen om de reddingsboot die Suriname moet redden zelf te besturen. Hij wist dat Suriname er niet goed voor stond en
er hard gewerkt zou moeten worden aan herstel van vertrouwen bij het volk en bij binnen- en buitenlandse partners. Illusies maakte hij zich niet, getuige het feit dat hij reeds lange tijd zei dat de situatie in Suriname schrijnender is dan menigeen kon bevroeden. Hij kreeg gelijk. Op 16 juli 2020, de dag van zijn inauguratie, was hij zich ervan bewust dat hij President werd van een land met een forse schuldenlast, dusdanig dat hij met een negatieve saldo startte. Dit weerhield hem er niet van om zich dag en nacht in te zetten om een begin te maken met ‘brood op tafel’ voor het volk. Alsof het starten met een negatieve saldo nog niet genoeg was, moest hij ook zonder computers op kantoor starten.
Vandaag vrijdag 31 juli 2020, twee weken na de inauguratie van Zijne Excellentie, zijn er hoopgevende acties geweest, waaronder:
- de ene na de andere drempel is beslecht om tot regeren toe te komen; * Suriname is gered van de vernietigende Default status;
- ministeries werken om Suriname uit het slop te halen;
- salarissen en vakantiegelden zijn betaald, ondanks de negatieve saldo waarmee op 16 juli 2020 werd gestart;
- diverse bedrijven schonken 1 week na inauguratie Office equipment;
- de inventarisatie van de werkelijke malaise is volop aan de gang;
- wereldleiders die de helpende hand hebben geboden om Suriname te redden;
- een volksvertegenwoordiging die aanpakt;
- een ministerraad die koers houdt;
- alle geledingen met de neuzen dezelfde kant op;
- een ferm begin gemaakt met zich buigen over het opruimen van ‘lijken uit de kast’, binnen de kaders van wet- en regelgeving;
- de belofte van ‘optimale transparantie’ een feit gemaakt naar Surinamers in binnen- en buitenland;
- twee weken gewerkt zonder achterstand, met een norm van 20 werkuren per dag voor Volk en Vaderland in de vaste overtuiging dat dan het moment van Shooten gauw daar is.
Bovenstaande is uiteraard niet limitatief en dat in twee weken tijd. Het besef is er dat nog veel werk aan de winkel is. Het besef is er dat de door het volk toebedeelde vijf jaren nog geen significant verschil teweeg zullen brengen in de situatie in Suriname. Wat wel met zekerheid kan worden gesteld, is dat de weg om orde op zaken te stellen, een continu gegeven is en voor de weg naar Verheffing meer termijnen nodig zijn. Dat is de realiteit zonder opsmuk. En, wat vraagt deze ziel, Zijne Excellentie Chandrikapersad Santokhi, ervoor terug van het volk? Slechts geduld, vertrouwen en tijd èn om niet in het verleden te leven, dat is geweest en de geleerde lessen zijn hard. We hebben met het heden te dealen om gericht aan de toekomst te werken.
Het moge duidelijk zijn dat Zijne Excellentie, in al zijn nederigheid, weet welke verantwoordelijkheid hij op zich heeft genomen en dat hij niet over een toverstaf beschikt om de ellende in een handomdraai ongedaan te maken. Alles wat hij vraagt is ‘Bid en Werk’ en ‘Geef ons vertrouwen, ik geef u er een prachtig Suriname voor terug.’
Is dat teveel gevraagd?”
