De afgelopen week maakten NPS leden Michael Loswijk en Eric Feller een kortgeding aanhangig tegen het hoofdbestuur van de NPS. In dit kortgeding waren 7 punten vervat, en daarover sprak Dagblad Suriname met Loswijk. Wij vroegen wat de aanleiding was om over te gaan tot de gang naar de rechter in een partij die zo democratisch lijkt als de NPS.
Volgens Loswijk zat de directe aanleiding in een aantal gebeurtenissen waarin geprobeerd was aan te geven dat sommige zaken anders zouden moeten gaan, waarbij gevraagd werd dat dingen anders gedaan zouden worden, en om een dialoog te realiseren om alles dat ook buiten de partij leeft te corrigeren, maar dat helaas dit niet wilde vlotten. “We zijn wel aangehoord geworden, maar verder gebeurt er niet heel veel, en na het wederom teleurstellend resultaat van de afgelopen verkiezingen, hebben we gezegd: dit kan zo niet door. Dat was nog voordat de kwestie Beeldsnijder/Levens speelde, maar het was er wel een perfect voorbeeld van. Intern hebben we heel geschikte kandidaten, maar je komt met een politiek spel waarbij de beste kandidaten niet worden voorgedragen. Maar, voor de duidelijkheid, dat was niet de reden voor het kortgeding.”
Het steekt Loswijk en anderen in en buiten de partij dat men zich niet aan de eigen regels houdt, dat feedback van de leden niet gewaardeerd wordt, en dat de statuten en het huishoudelijk reglement van de partij met de voeten getreden wordt. “We hadden betere kandidaten, zoals Levens en Ivan Fernald, maar daar gaat het niet eens om. We hebben met z’n allen een proces afgesproken, en dat wordt niet gevolgd. Had je dat wel gedaan, dan was je toch ook bij een juiste kandidaat uitgekomen. In plaats daarvan kies je ervoor een andere kandidaat vooruit te schuiven, en dat loopt dan natuurlijk onprettig af voor die persoon. Maar dit is maar een voorbeeld. Ook de kandidering van assembleeleden wordt niet volgens de regels gedaan, en men gaat een coalitie-samenwerking aan voordat er afstemming is geweest binnen het congres. Die dingen is men pas gaan doen nadat het kortgeding ingezet was, waarmee inderdaad de eerste drie van onze wensen werden ingewilligd: het houden van een congres voor het bepalen van een coalitie, voor aanwijzen van President en Vicepresident, en een bespreking en stemming voor ministerskandidaten. Dat is niet hoe het zou moeten zijn gelopen.”
Er staan nog vier punten overeind bij de rechter, waaronder een correcte weergave van de financiële verantwoording en notulen van het hoofdbestuur als die bestaat, en de legitimiteit van het hoofdbestuur. “De statuten geven een termijn van 3 jaren aan, met de optie van speciale uitzonderingsgevallen, maar je kunt niet voor twee jaar verlengen en dat laten sanctioneren door het congres zonder je statuten te wijzigen. Dat is niet wat onze regels voorschrijven, maar het probleem is dat de voorzitter niet communiceert met zijn eigen hoofdbestuur, want voor een verandering van de statuten moet het voltallig hoofdbestuur tekenen. Hij communiceert al haast 3 jaren niet met delen van het hoofdbestuur, dus dat zal niet lukken. Maar in dat geval moet je gewoon opnieuw verkiezingen uitschrijven zoals in de statuten is afgesproken. Je kunt niet je eigen regels vertrappen en op allerlei manieren toch proberen je zin te krijgen. Er moet consensus zijn met iedereen, zodat iedereen kan tekenen.”
Loswijk vindt het jammer dat het zo moet, zeker vanwege de slechte resultaten, voor de tweede keer achtereenvolgens, die geboekt zijn. Hij denkt dat de gang naar de groene tafel noodzakelijk is, omdat praten geen zin heeft als er niets ondernomen wordt. “Het volk klaagt al jaren over ons, dit is niet nieuw, maar er wordt niets ondernomen. Als gezegd was dat we op 10 zetels konden rekenen en we behalen er maar drie, dan moet er geëvalueerd worden. Dit is een moeilijk besluit voor ons geweest, maar men ziet niet in dat er verandering moet komen. Wij worden nu voor van alles en nog wat uitgemaakt, dus we proberen dit op de democratische manier, met de bedoeling de partij beter en democratischer te maken, niet om iemand of onze voorzitter onaangenaam te zijn,” aldus Michael Loswijk.
