Het verhaal van een patiënt
“Positief getest voor Covid-19. Het leek alsof mijn wereld in elkaar stortte. Allerlei negatieve denkbeelden kwamen in mijn gedachten en dat was het begin van een psychische marteling. Zo plots veranderden mijn wereld en mijn leven binnen een paar seconden nadat het resultaat bekend was. Je moet verplicht afstand houden van dierbare mensen om je heen of zij waren in hun belang verplicht dat te doen. Ik hield mij taai, maar binnen van mij was een totale chaos en verwarring. Er van bewust zijnde, dat het leven van vandaag geen garantie geeft hoe het de volgende dag zal vergaan, werden de onzekerheid en angst met Covid-19 nog groter en werd ik gevangen gehouden door verdriet en vrees.” De Covid-19 patiënt Ronny is aan het woord.
“En toen kwam het moment, dat ik in isolatie moest; weg van huis. Ik ging het huis uit en dacht, ik neem afscheid en zie mijn dierbaren nooit meer, onzeker welk lot je tegemoet gaat. Emotie overspoelde mij van binnen, maar ik hield mij sterk. En denk je aan alles wat je nog zo graag zou willen doen. Je kind vasthouden misschien voor de laatste keer en wil je dit en dat, alles misschien voor de laatste keer. Maar het kon en mocht niet. Van binnen werd ik langzaam gesloopt en ging kapot.”
“In isolatie, leef je in een gescheiden wereld. Alles apart van “de normale mens”.
Voeding en water wordt apart in de openlucht gezet op een centrale plaats. Ook de dienstverleners vrezen voor hun leven dus alles contactloos doen. Voedselpakket van buiten mocht wel binnen op een vastgesteld tijdstip. Op een tafel in de openlucht en als je even laat was en het regende dan helaas, niets aan te doen. In isolatie doet ieder zijn eigen ding, ieder denkt aan zichzelf en is iedereen hetzelfde lot beschoren. Niemand weet hoe het zal vergaan.”
“Afgezonderd en alleen in een kamer besef je het gevoel van eenzaamheid. Wat ben je als mens nog waard. Verdriet en tranen vanaf het moment toen het resultaat kenbaar werd, waren mijn metgezellen, onzekerheid (over je verder leven) is de moordenaar. Want je vraagt je zoveel dingen af en de antwoorden bleven uit. En het was zo moordend.”
Psychisch verslagen
“Hoezeer ik probeerde om mezelf moed in te spreken en te denken aan de ondersteunende apps en telefoontjes van familie, en vrienden, toch namen radeloosheid en onzekerheid bezit van mijn gedachten. Tranen en verdriet waren mijn metgezellen en gebeden in de avond mijn houvast tot de volgende ochtend bij het ontwaken en de ellende opnieuw begon. Je gunt dit niemand toe. Elke dag zonder symptomen is onzekere hoop dat je snel je leven kan oppakken. Nu emotioneel verslagen en ontslagen uit isolatie, ben ik thuis. Mijn lichaam voelt moe aan alsof ik in mijn eentje een veldslag heb gevoerd. In een week tijd bijna 6 kilo afgevallen en verder onzeker wat je tegemoet gaat. Dit is mijn verhaal!”, aldus Ronny.
Mensen wees veilig en voorzichtig
“Mijn dank gaat uit naar mijn familie en vrienden voor hun ondersteuning en de dienstverleners. Ook heb ik vele andere en nieuwe vriendschappen ervaren die hebben mij moed hebben geven. Heel veel dank aan Allah, die naar mij heeft willen luisteren en mij genadig is geweest”, aldus Ronny.
