Deel 1
“Ze werkt nu nog erger op mijn zenuwen dan eerder en het gegil van de kinderen maakt het nog erger, maar door nu meer tijd met elkaar door te brengen hebben we elkaar beter leren kennen”, zegt Glenn in gesprek met de krant. Sedert Covid-19 het land heeft getroffen, zijn koppels en gezinnen genoodzaakt meer tijd met elkaar door te brengen. Net als Glenn geven velen aan dat het voor- en nadelen heeft. “Hoe wij nu meer tijd met elkaar doorbrengen, ben ik gaan beseffen hoeveel mijn vrouw voor het gezin doet. Ik verdien het geld en zij maakt het huis tot een thuis. Ondanks mijn vrouw ook werkt, krijg ik altijd warme maaltijden, zijn de kinderen gevoed en gekleed, is het huis schoon, zijn ook nog de dieren goed verzorgd, is de tuin goed verzorgd en worden er ook nog gebakjes bij gemaakt. Ze werkt wel vaak op mijn zenuwen, maar ze bedoelt het goed. Ik zou ook klagen voor iemand die mij niet wil helpen in huis”, benadrukt Glenn.
“Ik voel mij eigenlijk alleen. Naast het werk en mijn werk thuis heb ik niets anders te doen dan op mijn telefoon bezig zijn. Ik heb wel een kind, maar dat kiest er eerder voor om in zijn kamer te blijven. Hij is met zijn game bezig of zit voor zijn pc”, zegt een alleenstaande moeder. “Mijn zoon en ik leven in aparte werelden. Ik had het vaak druk en mijn moeder deed de oppas. Hoe mijn moeder nu in Nederland zit, dacht ik juist dat hij meer tijd met mij door zou brengen, maar dat is niet zo uitgekomen. Ik voel me alleen en ik mis mijn moeder. Mijn vrienden komen wel op bezoek, maar aan het eind van de dag is het weer de realiteit.”
Een andere burger geeft aan dat er vaak ruzie wordt gemaakt in huis. Ricardo woont met zijn moeder, vrouw en drie kinderen in huis. “Mijn vrouw en moeder mogen elkaar niet. Toen wij 1×24 thuis waren, was er elke dag een discussie. Van tijd tot tijd zijn er wel leuke momenten, maar dan maak je weer de overschakeling mee. Nu mijn vrouw en ik nu weer werken, is er rust. De kinderen blijven met mijn moeder en in de avonduren zijn wij weer samen. Ik dacht juist dat hoe wij thuis moesten blijven er een betere band zou ontstaan tussen mijn moeder en mijn vrouw. Maar het virus is al weer niet zo sterk als het virus tussen mijn moeder en vrouw”, grapt Ricardo.
“Corona heeft mijn gezin veranderd”, zegt een ander burger. “Er veel meer communicatie thuis, maar er wordt ook veel meer tijd besteed voor de beeldbuis, aan de telefoon of voor de laptop. Wij zijn door sociale media wel op de hoogte van alles, maar het blijft schadelijk. Mijn gezin en ik doen in de ochtend samen het werk thuis en door de dag doen ze hun eigen dingen, maar in de avonduren zijn wij weer gezamenlijk bezig. Er is wel een heel belangrijk ding dat ik vind dat deze tijd heeft veranderd”, benadrukt de burger. “Een droom van mij is toch werkelijkheid geworden. Mijn gezin en ik zitten allemaal gezamenlijk aan tafel tijdens de maaltijd. Dit is intussen een routine geworden. Het kwam maar een keer per jaar voor dat mijn gezin aan tafel zat. Dat was op Kerst en andere hoogtijdagen, maar nu is het twee tot drie keer in een dag. Het helpt het gezin eigenlijk om bij elkaar te blijven. Door samen te dineren, kan er over alles en nog wat gesproken worden en de leuke momenten maak je dan ook zo mee. Voor Corona deden wij dat niet samen. Ik werkte tot drie uur en wanneer de kinderen van school kwamen, aten zij gelijk. Mijn man was ook tegen 3 uur vrij, maar was vaak tegen zes uur pas thuis, nadat hij zijn ouders had bezocht.
Martin benadrukt dat hij geen problemen heeft thuis. Het is zoals het altijd was. “Tijd brachten wij altijd samen door. Een virus of moeilijke situatie gaat de tijd veranderen, maar een sterk gezin niet. Als normaal doen wij onze activiteiten samen, maar alleen is het nu binnenshuis. Mijn broers komen op bezoek en nichtjes ook, dus er is niets echt veranderd, alleen wat extra hygiëne en minder over straat gaan. Ik mis wel de fysieke aandacht van mijn ouders. Zij hebben gekozen om zelfstandig te zijn en ons als kinderen onderling ruimte te geven. Nu het virus het land binnen is gekomen, zie ik mijn ouders een keer in een week of soms een keer in twee weken. Het is wel mijn keus, maar is voor de veiligheid van mijn ouders. Ik hoop dat de situatie wel onder controle komt. Hetzelfde gaan wij niet meer hebben, dus wij gaan moeten leven in alle omstandigheden.”
TM
