De olifant met de lange snuit blies de NDP eruit. De VHP is de grootste geworden. De ABOP is de andere grote winnaar van de verkiezingen. Het volk heeft de NDP afgewezen – alleen de Coronianen hebben niet Stem Slim gestemd. Pas als de voorzitter van De Nationale Assemblee en de president zijn gekozen, zal blijken of uiting is gegeven aan de volkswil.
Suriname is in een opzicht geen derdewereldland: er zijn opnieuw geen rellen uitgebroken na de verkiezingen. Maar het verloop was rommeliger dan ooit en dit is een reflectie van de vertrekkende regering. Voor het volk – en het OKB, dat ook zelf heeft geturfd – was de uitslag daags na de stembustelling al glashelder, maar het heeft met argusogen de stembiljetten in de gaten gehouden, om te voorkomen dat die vervangen zouden worden door valse stembiljetten – men kent de aard van het beestje; rondom de valuta kasreserve was geen hek geplaatst en zie wat is gebeurd. Niemand snapt de onvrede van de NDP over de gang van zaken, noch haar panische verzoek om een hertelling. De NDP had immers totale controle over de organisatie van de verkiezingen en de bemensing van de stembureaus. Het is steeds de dief die roept: houd de dief!
De NDP zit vast in haar rouwproces. Ongeloof en boosheid over het verlies overheersen, er is nog geen acceptatie. Een slachtofferrol past haar niet, want ze heeft alles aan haarzelf te wijten. Driekwart van de kiezers wil niet dat hun lot in handen blijft van rovers, ondeskundigen en laaggeletterden. Helaas zijn er rancuneuze personen die menen dat een Hindostaan geen president mag worden van Suriname. Ze zijn geen haar beter dan de racisten die vonden dat Obama geen president mocht worden.
Sommigen zien een scenario van een wanhopige NDP die tien zetels zal proberen te kopen om aan de macht te blijven; anderen vrezen een Covid-19-coup. Het wantrouwen blijft. Vooral dankzij de NDP is in de afgelopen tien jaar het politieke bedrijf onmiskenbaar gaan lijken op een bordeel. Meteen na de verkiezingen zag je karakterloze personen met zetel en al overlopen. Zelfs kinderen wisten wat de reden was: geld. Talentvolle maar geldhongerige figuren gingen straatarm het ‘bordeel’ in om er rijk weer uit te komen. Dit prikkelde anderen met dezelfde honger om hetzelfde te doen. Hopelijk wordt de volkswil geaccepteerd en volgt een nieuw tijdperk. Het publiek moet weer respect krijgt voor politici. Politiek gaat over geld van het volk, maar de politiek zelf heeft in feite niets te maken met rijk worden: mensen gaan de politiek in om het volk te dienen en ontvangen daarvoor een redelijke vergoeding.
De nieuwe regering zal een failliete situatie aantreffen. Toch moet ze werkend in gedachte houden dat a. mensen het nu goed willen hebben, en geen boodschap eraan hebben dat het na hun dood mooi zal zijn op aarde, het doel moet dichterbij zijn: een baan, een redelijk salaris, plezier in het werk, b. vrijheid om te denken en te zeggen moet worden gekoesterd, u moet zich niet beledigd voelen als een vrije persoon twijfelt aan de ‘officiële’ waarheid en kritiek levert, integere critici moeten niet in een ‘bak’ba tori’ op een staatszender worden weggezet als staatsvijanden of door het slijk worden gehaald, c. de kleinerende, ontmoedigende ideologie van voedselpakketten moet stapsgewijs worden vervangen door de prikkeling van banen en productie om de output van de natie te vergroten, want voedselpakketten geven slechts tijdelijke verlichting die iemand de ziekte zelf doet vergeten, en d. extreme inkomensongelijkheid moet worden tegengegaan door een belasting op vermogen en verlaging van belasting op werk (arbeid), zodat werkers meer salaris overhouden en mensen met de sterkste schouders iets meer bijdragen, en dat hun bijdrage in beter onderwijs wordt gepompt, zodat de hele samenleving wordt omhooggetild.
De afgelopen jaren is veel geld van het volk verdwenen en navenant is de kwaliteit van leven achteruitgegaan. Voor alle projecten is te veel betaald. Ook voor het stukje highway van 9,5 km is volgens deskundigen het dubbele betaald. Het land is in handen geweest van een neks-no-fout-octopus met tentakels in elke hoek, waardoor schandalen floreerden en criminelen zelfs in het parlement met de mantel der liefde werden bedekt. Een nieuw bewind maakt hopelijk een einde aan de ondermijning van de rechtstaat en het dansen op wegen waarvoor te veel is betaald. De afgewezen regering was geen crime fighter – niemand is gestraft wegens corruptie, het leeghalen van de staatskas of de schuldencrisis. De regering was lui in het aanpakken van het soort crime waar geen ‘slachtoffers’ vallen, maar een land wel fors verarmen, een verarming die nu wordt gecompleteerd door Covid-19.
Diefstal van geld van het volk kan op twee manieren worden bestreden: a. opsporen en b. volgen van geldsporen. Opsporen is moeilijk wanneer de boeven in alle instituten zijn binnengedrongen. Speurders stuiten dan op muren van stilzwijgen. Trouwens, in de jaren 90 heeft het bouwbedrijf Ballast Nedam 34 miljoen euro tjoekoe betaald om twee bruggen te mogen bouwen in Suriname. Het geld zou via een bekende zakenman zijn terechtgekomen bij de toenmalige president en zijn adviseur (de huidige president). Deze informatie is bekend geworden in een rechtszaak tegen een voormalige topman van Ballast Nedam. Dat dossier kan als basis dienen om verder te rechercheren op de voornoemde personen, die gewoon rondlopen. Vaak lukt het niet om witteboordencriminelen op heterdaad te betrappen, omdat ze in het geheim geld aannemen in ruil voor een visvergunning of het bouwen van een brug. De hoop is dan gevestigd op een klokkenluider die spijt heeft en met bewijsmateriaal naar de politie stapt. Maar dit is meer een kwestie van geluk.
Een andere aanpak is het volgen van geldsporen en het kaalplukken van criminelen – huizen, geld, auto’s, Rolex-horloges, helikopters, bedrijven, enz. – ten behoeve van de staatskas. De bedoeling is om de criminelen toch ‘pijn’ te doen. Het gaat om onverklaarbare rijkdom. Ook dit is niet makkelijk, want de slimmeriken weten hun geldsporen goed uit te wissen of hun vermogen goed te verbergen in het buitenland, zodat het spoor dood loopt. Vaak hebben ze een goede dekmantel. En geld dat is uitgegeven, kan je ook niet meer afpakken.
Toch is het belangrijk om achter crimineel vermogen aan te gaan, want criminelen kunnen dankzij hun geld opklimmen van onderwereld naar bovenwereld en de politiek binnendringen. Ze kunnen zelfs president, minister, directeur of commissaris worden. Opsporen en kaalplukken voorkomt dus dat criminelen hoge posities krijgen in de samenleving. Naast een afschrikkend effect heeft het snuffelen naar verdachte geldsporen ook een ander voordeel: het brengt andere boeven in beeld en verschaft inzicht in hun georganiseerde verband.
Voorkomen is beter dan genezen. De weggestemde regering was een ‘black box’, vandaar de financiële rotzooi. Er was geen toezicht en controle en ook geen wet op de openbaarheid van bestuur, terwijl juist deze zaken vanuit psychologisch oogpunt bijdragen om mensen mentaal afstand te laten nemen van corruptie.
Een nieuw tijdperk is aangebroken. Het volk heeft zich gekeerd naar een nieuwe leider, zoals een plant zich naar het licht draait. ‘Drain the swamp’ om de corrupte muskieten te bestrijden. Bemens instituten met personen die positief zijn getest op gezond verstand en eerlijkheid. Zet geen luie loyalisten maar capabele koppen in het bestuur. En laat het devies van de nieuwe regering zijn: verbroedering en naastenliefde.
D. Balraadjsing
