Mijn naam is Michel Felisi.
Reeds in de schoolbanken op mulo niveau was er interesse in de poltiek. Binnen mijn vriendenkring hadden wij de gewoonte om over zogenaamde gewichtige zaken te discussieren. De poltiek was daar een van, vooral het kennen van belangrijke poltici was onderdeel van het bluffen omtrent je maatschappelijke kennis.
In de tachtiger jaren groeide die belangstelling vanwege de militaire periode en alles wat daarmee gepaard ging. Niet alleen in Suriname maar ook het militarisme in die periode binnen onze regio had mijn aandacht. Ik was voornamelijk geinterreseerd in de karakteristieken van dergelijke regiems. Namen als Fidel Castro, Che Geuvarra maar ook Kwame NKruma speelden een belangrijke rol. Geinspireerd door gedichten van Dobru zocht ik antwoord op de vraag: is Suriname beter af met een militair regiem?
De antwoorden kwamen in stukjes te beginnen bij 8 december 1982 en alles wat daarna volgde. De verpaupering van de samenleving, de effecten van de binnenlandse oorlog en de angstcultuur waarin we terechtkwamen.
Vooral de destructie van het binnenland tijdens de binnenlamdse oorlog deed mij besluiten om in 1987 de actieve poltiek in te gaan en wel zodanig dat ik vooral aan de bewustwording en de wederopbouw een bijdrage kon leveren. Mijn keuze ging toen voor de BEP, mede omdat ik in 1980 reeds als jongetje meeliep met mijn oudere broer en oom.
De keuze voor de NPS
Na mijn uitreden uit de BEP om ideologische redenen was mijn eerste overweging om pas op de plaats te maken. Aangemoedigd door familie en vrienden om door te gaan zocht ik naar een partij die bovenal integer en betrouwbaar is. Een partij die voorspelbaar is omdat die een duidelijke lijn volgt en geen zigzag-principes etaleerde. De keus was alleen al op basis hiervan gauw gemaakt. Ondersteund door de verdienste van prudent economisch beleid welke ons land uit de malaise van de militaire periode heeft gehaald had ik als rechtgeaarde Surinamer geen ander ideologische keus dan voor de NPS te kiezen omdat wij weer eens in het economisch vacuum zijn beland sinds het aantreden van de huidige regering.
WAT IK VOOR HET VOLK WIL DOEN
Kort gezegd: ons land uit de huidige malaise te halen met crises alom. Te beginnen met een halt toeroepen aan de economische neergang. Van daaruit moet er verder gebouwd worden aan het fundament van ontwikkeling en vooruitgang. Hoe gek het ook misschien lijkt, maar ik zie het als een missie om te werken aan de politieke bewustwording van het volk om te voorkomen dat wij door verkeerde poltieke keuzes weer eens terugvallen in financieel- economisch opzicht door slechte en onkundige bestuurders.
WAT DE PARTIJ ALS EERSTE MOET AANPAKKEN
Ten eerste moeten de criminele gelegenheidswetten worden teruggedraaid. In dit kader valt onder andere te noemen de Wet Rij- en Voertuigen Belasting, het terugdraaien van het verhoogde kredietplafond en het wederom strafbaar stellen van de governor van de CBvS bij overschrijding daarvan. Natuurlijk zal de wet een steviger basis moeten krijgen zodat de interpretatie daarvan duidelijker wordt maar ook dat het niet zo eenvoudig meer te wijzigen valt.
Ook de recent aangenomen valutawet dient teruggedraaid worden naar algemeen economisch aanvaarde standaarden. Herschikking van de torenhoge schuldenlast is een pre omdat anders het onmogelijk wordt om ons land uit het diepe dal te halen. Uiteraard geldt hierbij dat de tering naar de nering dient te worden gezet.
Met de olievondsten in het kustgebied van ons land is de uitdaging voor ontwikkeling van ons land nadrukkelijker geworden. Wij moeten ervoor waken dat het niet de deur opent voor nog meer en steviger geinstitunionaliseerde corruptie tot aan maffia- achtige praktijken toe. In dat geval zullen wij er slechter aan toe zijn dan zonder olie. Bekijk eens de film “BLOOD DIAMOND” aandachtig.
Het aanwenden van deze super- optie om Suriname tot een economische reus te maken moet in handen worden gelegd van kundige en betrouwbare bestuurders die ZEGGEN WAT ZE DOEN EN DOEN WAT ZE ZEGGEN
