Intensivist Banwarie vertelt…
Drs. Praveen Banwarie is intensivist, wat betekent dat hij een super specialisatie heeft. Van anesthesist werd hij een jaar later intensivist om personen op de Intensive Care (IC) te behandelen. Hij behandelt dus bij uitstek personen wiens leven in kritieke fase is. Oorspronkelijk is hij van het ‘s Lands Ziekenhuis, maar hij behandelt nu ook patiënten met het Coronavirus in het RKZ. “Het Sint Vincentius Ziekenhuis was de beste locatie om in eerste instantie Covid-19- patiënten op te vangen, en tenslotte wil je vanwege het besmettingsgevaar ook niet van alle ziekenhuizen de IC hiervoor gaan gebruiken. Met de directie van het RKZ en het ministerie werd deze beslissing dus genomen. In het RKZ zijn er 5 IC-bedden ter beschikking en die zijn nu in de wacht.”
Over het medicijn Interferon uit Cuba zegt dokter Banwarie dat dit een oud middel is, dat in de westerse wereld geen wondermiddel bleek te zijn. Volgens hem is er nog geen enkel middel uitgevonden, dat effectief en bewezen tegen Covid-19 ingezet kan worden. “Anti-malaria middelen verlagen weliswaar ook de virus-load, maar er zijn nog geen harde bewijzen dat het specifiek de patiënt van Covid-19 goed zou helpen. Daar bestaat nog onvoldoende data over.”
Volgens drs. Banwarie zijn er in het RKZ vooralsnog genoeg middelen om mee te werken, omdat er ook bij onder andere het BOG meer middelen zoals PPE’s (Personal Protection Equipment) voorradig zijn, maar de werkelijke status zou je pas merken indien er een uitbraak zou ontstaan, en dat is ons tot nog toe bespaard gebleven. Op dit moment bestaat er geen tekort en ook de apparatuur is na een kleine aanvulling helemaal compleet aanwezig. “Iedereen is een beetje bang, maar je hebt gekozen voor dit beroep, dus je neemt de nodige voorzorgsmaatregelen in acht. Wij hebben samen protocollen gemaakt voor kleden en uitkleden, douchen en desinfecteren en zo, en daar houden we ons goed aan.”
We doen alles om levens te redden
Bij de eerste patiënten was er een zekere spanning, omdat men zich bewust was van het nieuwe gevaar, en ook de zware uitrusting, welke noodzakelijk is, was nieuw voor het team. “Samen let je op elkaar voordat je patiënten behandelt, maar voor de rest is het toch het gewone IC-werk. We doen alles om levens te redden, maar soms lukt dat niet, ondanks de inzet van een heel team. Dat is teleurstellend voor eenieder, maar je weet dan wel dat je alles gedaan hebt om de patiënt te redden. Je doet waar je voor opgeleid bent, en wij van het medisch team zijn blij dat we toch onze kennis en inzet met volledige overgave kunnen geven voor de zieke mens.”
