Benito Linger is sportman en ondernemer en heeft een kickbox- en fitnessschool in Suriname. Maar dit verhaal gaat niet over sport. Op 12 maart 2020 vertrok Benito naar Belém, waar zijn pupil Andy Atomang op 13 maart een wedstrijd moest vechten. Dat deed hij ook met succes. Andy won overtuigend de wedstrijd en op 15 maart moest Benito zijn terugreis naar Suriname doen. Helaas sloot Suriname op die dag het luchtruim, terwijl er in Belém zelfs nog geen enkel geval van Covid-19 gemeld was. Benito kon dus niet terug en moest wachten tot 31 maart, 2 weken dus. Intussen hadden ze in hun frustratie al tig keren gehoord dat ze terug zouden kunnen, maar het was er eerder niet van gekomen. Gedurende die 2 weken kregen ze wel hulp van vrienden en kennissen, en het consulaat had hun verblijf in orde gemaakt. Alle Surinamers mochten in een hotel verblijven op kosten van Suriname. Voeding kregen ze ook driemaal daags, dus dat viel wel mee. Na een week waren er de eerste gevallen in Belém en kwam er ook daar een lockdown.
Op 31 maart was het tot hun grote opluchting eindelijk zover. Ze mochten terugvliegen naar Suriname. Ze werden degelijk gescreend in een grote tent op Zanderij en werden met legerbussen vervoerd naar het Zorghotel. Niemand in de groep was ziek, maar iedereen kreeg wel mondkapjes, handen werden gedesinfecteerd, de artsen namen de temperaturen op. En toen volgden 2 lange weken in quarantaine. “Kijk, sommige landen halen hun mensen helemaal niet terug, en eigenlijk hebben wij verder weinig te klagen gehad. Af en toe schortte het wel aan informatieverstrekking, en dan gaan geruchten een eigen leven leiden, maar ik vind achteraf niet dat ik mag klagen. Ze hebben hun best gedaan ons een goed onderkomen met de basismiddelen te geven. Je kunt van je familie of zo toch ook alles geleverd krijgen als dat je wilt. Als je pom lust, laat je vrouw dan pom voor je brengen, maar voeding en drank kregen we zeker wel.” Toch was Benito op de 14de een beetje boos, omdat hij ervan uitgegaan was dat hij naar huis mocht, dat zijn 14 dagen erop zaten. Achteraf begrijpt hij dat een beetje geduld alles overwint. Hij wil de nog gestrande Surinamers aanmoedigen vol te houden.
Benito is blij dat hij weer in Suriname is. Hij is zeker niet ontevreden over het vele en harde werk dat de autoriteiten hier verzetten om onze mensen terug te halen, maar men mag wel wat meer en beter informatie geven, zodat er niet zoveel onzekerheid heerst, zegt hij. “Ze halen ons tenminste terug!”, zegt Benito tevreden.
