Terugblik
De VHP heeft een lange traditie als partij en is één van de heel weinige partijen van het eerste uur die nog bestaat. Van de 12 politieke partijen en organisaties die in 1949 aan de eerste verkiezingen deelnamen zullen slechts 2 als zelfstandige partij ook aan de verkiezingen van 2020 deelnemen t.w. de VHP en de NPS. De VHP is vooral begonnen om de voormalige contractarbeiders die zeer gemarginaliseerd waren in de samenleving te emanciperen en te doen integreren in de samenleving. Dat is volledig gelukt en het moet gezien worden als een grote verdienste van de VHP.
Al in een vroeg stadium had de VHP oog voor andere groepen in de samenleving en de partij heeft altijd het nationaal belang in de politiekvoering centraal gesteld. Dat blijkt ook uit de bekende verbroederingspolitiek. In de jaren na de militaire dictatuur is er samen met andere partijen hard gewerkt om de democratie weer vorm te geven, de economie op gang te krijgen en instituten te versterken. Ook dat is gelukt, maar helaas werd dit een taak die verschillende keren herhaald moest worden. De afgelopen jaren is de VHP met een heroriëntatieproces bezig geweest onder leiding van de in 2011 gekozen voorzitter Chan Santokhi. Dat proces is begonnen met interne partijstructuren en regelgeving en daarna doorgevoerd naar verbreding van de partij.
Resultaat transformatieproces
Een transformatieproces is een gevoelig proces met name wanneer er veranderingen worden doorgevoerd in een partij met een lange traditie en gevestigde partijcultuur. De voorzitter moet daarom alle geledingen bij elkaar houden, terwijl hij de veranderingen doorvoert. Het belangrijkste doel van het transformatieproces is om de partij in de breedte uit te bouwen met name naar andere districten en niet-traditionele kiezers. De tussenstand van dat proces kan thans getoetst worden aan de DNA kandidatenlijst van 2020 met name door deze te vergelijken met de DNA kandidatenlijst van 2015.
De VHP doet thans mee in alle 10 kiesdistricten met 51 kandidaten, terwijl in 2015 slechts in 5 districten met 13 kandidaten werd meegedaan. Dit betekent dat de partij duidelijk een nationaal karakter uitstraalt.
Op gebied van gender kan aangegeven worden dat thans 39% van de kandidaten een vrouw betreft, terwijl dit in 2015 slechts 15% was d.w.z. het is meer dan verdubbeld. Hiermee voldoet de VHP ook aan het quotum van minimaal 30%, welke door vrouwenorganisaties is aangegeven en dat internationaal als norm wordt gehanteerd. In 2015 was geen enkele vrouw lijsttrekker, terwijl nu in vijf van de tien districten een vrouw lijsttrekker is.
In 2015 had 92% van de kandidaten een Hindostaanse achtergrond en slechts 8% een andere etnische achtergrond. Thans is het aantal kandidaten met een Hindostaanse achtergrond gehalveerd (45%), terwijl personen met een andere achtergrond zeer gevarieerd is en samen 55% uitmaakt t.w. Marron (21%), Javaan (14%), Creool (14%), en Overig (6%). Ook naar religieuze achtergrond is er een grote diversiteit.
Complex proces
Het proces van kandidaatstelling is ook nieuw geweest, waarbij een ieder kon solliciteren naar een functie als kandidaat. Daarbij moest men een formulier invullen en een curriculum vitae overleggen. In eerste instantie werden deze personen dan aspirant kandidaten, waarna een selectieproces volgde, waarbij een selectiecommissie adviezen heeft uitgebracht. Het hoofdbestuur heeft op basis van de adviezen een selectie gepleegd, welke is voorgelegd aan de verkiezingscommissie van de partij t.b.v. het partijcongres. Alle voorbereidingen waren dus getroffen, maar vanwege het verbod op grote bijeenkomsten kon het partijcongres van 560 leden geen voortgang vinden en moest het hoofdbestuur de kandidaatstelling afwikkelen. De VHP is de eerste partij waarbij een dergelijk transparant proces van kandidaatstelling heeft plaatsgevonden en ook de eerste partij die met haar kandidatenlijst naar buiten is gekomen. Het proces is nog niet perfect, maar we zijn een heel eind vooruitgekomen v.w.b. de interne partijdemocratie.
Transitie is een complex proces, waarbij je niet in één verkiezing een volledige omvorming van de partij kan krijgen. Je hebt een traditionele achterban, kader en werkers naast de nieuwe leden. In geen enkele bestaande organisatie ga je meteen 100% nieuw personeel zien; er moet continuïteit zijn en niet iedereen zal tevreden zijn, maar conflicten moeten beheersbaar zijn. Transitiemanagement is geen makkelijke taak en vergt goed leiderschap: bij veel organisaties lukt een transitie niet en valt de organisatie uit elkaar.
Uiteraard is het wel makkelijker nu de VHP alleen de verkiezingen ingaat en 51 kandidaten heeft gesteld, terwijl er in combinatieverband in 2015 maar 13 VHP kandidaten op de V7 lijst konden worden geplaatst. Indien de VHP in combinatieverband was blijven werken was de transitie hoogstwaarschijnlijk een heel stuk lastiger geweest. In dat opzicht is het alleen gaan van de VHP bevrijdend geweest en heeft veel meer talent de gelegenheid gekregen om zich te profileren.
De leiding van de partij is al met al zeer tevreden met het transitieproces tot nu toe. De response vanuit de gemeenschap is heel positief geweest. Wij gaan daarom op de ingeslagen weg verder.
VHP voorzitter,
Chan Santokhi
