Door de hele Coronakwestie zijn wij er niet in geslaagd om aandacht te besteden aan de terugroeping van de 2 notoire overlopers Sapoen en Chitan in DNA. Na de verkiezingen in 2015 besloten 2 van de 5 DNA-leden van de politieke partij PL om over te lopen naar de kant van de regeercoalitie. Sapoen was nota bene zo hoog in aanzien bij de PL-partijvoorzitter, dat hij betiteld werd als de kroonprins en de presidentskandidaat als het aan de orde mocht zijn. Heel ordinair liepen de 2 mannen nadat ze op zich hadden laten stemmen door de PL-stemmers, weg naar een andere partij (NDP). Op dat moment hadden wij een heel heldere en duidelijke Terugroepwet in werking. Deze terugroepwet was gemaakt in de Nieuw Front-periode als reactie op de overloop van 5 DNA-leden van de VHP naar de NDP in 1996. Deze overloop resulteerde in de formatie van de Bosje-regering, die duurde tot 2000. De politieke partij PL riep conform de geldende wetgeving de 2 overlopers terug. De DNA-voorzitter Jenny Simons was de eerste die duidelijk liet blijken niet gediend te zijn van de terugroeping. Ze besloot om geen gevolg te geven aan de wet. De Terugroepwet gaf in chronologische orde aan de procedure en de handelingen die verschillende autoriteiten moesten plegen, teneinde de terugroeping een feit te laten zijn. Het enige om het domino-effect van de Terugroepwet tot stand te brengen, was dat de terugroeping op een correcte wijze, zoals voorgeschreven bij de wet, zou moeten geschieden door de bevoegde instantie. De terugroeping van de 2 overlopers was op correcte wijze geschied. Zowel formeel als materieel (inhoudelijk) schortte er niets aan de terugroeping. Dat hebben wij op het moment dat de terugroeping werd gedaan ook opgemerkt. We hebben daarbij wel gesteld dat de wetgever er beter aan zou hebben gedaan om de handeling van ‘overlopen’ te definiëren, maar uit de geest van de wet bleek dat er in de samenleving een genoegzame understanding was wat onder overlopen moest worden begrepen. De DNA-voorzitter weigerde gevolg te geven aan de wet, omdat dit politiek niet opportuun was. De 2 overlopers hebben in de afgelopen jaren ervoor gezorgd dat de marginale 1 zetel meerderheid die de NDP had, iets ruimer werd met de steun van de 2 overlopers en 2 zetels van de BEP.
In 2016 werd de terugroepwet gewijzigd. Er zijn in deze wetswijziging 3 terugroepgronden opgenomen. Een van ze was als het DNA-lid conform de procedures opgenomen in artikel 11 van het Reglement van Orde van De Nationale Assemblée vrijwillig lid wordt van de fractie van een andere politieke organisatie dan die op wiens lijst het lid is gekozen of door welke het lid is voorgedragen voor kandidering om gekozen te worden. Voor oude gevallen was ook een regeling getroffen: daarvoor zou de nieuwe wet gelden. Voor het Hoofdstembureau en het Centraal Hoofdstembureau waren er ook rollen weggelegd. Toen de administratieve autoriteiten weigerachtig waren om aan hun wettelijke plicht te voldoen, om partijpolitieke belangen te behartigen, is door de PL de civiele rechter gevraagd om in deze een oordeel te vellen. Nu is uiteindelijk gelijk gegeven aan de PL. De leden zijn niet teruggetrokken, maar riskeren een mooie dwangsom elke keer wanneer ze de wet overtreden. Dit financiële risico nemen de 2 overlopers niet, keurig zijn zij van de laatste vergadering in DNA weggebleven. Dus men heeft het risico niet genomen vanwege de hoge dwangsom.
Deze 2 overlopers hebben verraad gepleegd tegenover de kiezers van de PL die op hen hebben gestemd. Ze hebben verraad gepleegd tegenover de PL en de voorzitter die vertrouwen in hen heeft geschonken. Ze hebben getoond geen respect te hebben in principe voor het volk van Suriname. Dat kan alleen gebeuren door personen die in principe onbeschaamd en schaamteloos zijn. Sapoen en Chitan zijn de belichaming van alles wat fout is gegaan in de Surinaamse politiek, waarvan het gevolg is dat politici over het algemeen tot de minst te vertrouwen personen zijn in Suriname. Onbeschaamd hebben deze personen deelgenomen aan de verrichtingen in DNA, althans Sapoen heeft dat gedaan. Een toespraak van Chitan is bij ons niet bekend, maar indien wel gehouden door hem dan was het zo schaars dat het ons is ontgaan. Om hun overstappen te rechtvaardigen, heeft men een soort ontevredenheid verzonnen die men allang zou hebben gehad met de voorzitter en het beleid van de partij. Ze hebben daarover wel altijd hun mond gehouden en dit pas aan de orde gebracht nadat ze op kracht van de partij DNA-lid waren. Men heeft om in DNA en in de regering te participeren en te genieten van de privileges die ermee komen een overbodige partij opgericht die men genoemd heeft de Hervormings- en Vernieuwingsbeweging. Het is onbekend wat men heeft willen hervormen en vernieuwen. Bovendien, een beweging in de partijpolitiek zou in dit geval van ontevredenheid eerst moeten bestaan binnen een politieke partij, zoals het eens was binnen de VHP (onder Gajadien en Narain). Als de beweging geen verandering binnen de partij kan teweegbrengen na uitputtende pogingen, kan eventueel besloten worden om van de beweging een politieke partij te maken. Zo dient het te gaan onder onfatsoenlijke omstandigheden. Met het vonnis van het Hof van Justitie kan vastgesteld worden dat Chitan en Sapoen dieven zijn geweest van zetels van de PL. De NDP is daarmede een heler. Alzo zijn zowel Chitan en Sapoen als de NDP schuldig aan politieke criminaliteit.
