Ik had nooit gedacht dat de colleges en de vakken algemene microbiologie, levensmiddelenmicrobiologie, en industriële microbiologie mij zo van pas zouden komen als onder de huidige omstandigheden. In het jaar dat ik afstudeerde nam de Landbouwuniversiteit Wageningen een elektronenmicroscoop in gebruik. Evenzo werd het vak kwantummechanica geïntroduceerd. Ik had namelijk het streven om mij, zo breed en diep als mogelijk was te bekwamen, en wilde vooral goed zijn op het vlak van het bewerkstelligen van sociaaleconomische ontwikkeling, iets wat niet als zodanig gedoceerd werd. Ik wilde beslist geen vakidioot zijn. Dat ik daardoor meer studie-uren maakte dan nodig deerde mij niet. Daardoor kan ik nu de huidige situatie in zowel historisch als toekomstperspectief plaatsen. We kunnen namelijk een aantal stevige conclusies trekken en lessen leren uit de coronacrisis, al heb ik de meeste reeds eerder behandeld. Ze volgen onderstaand in een willekeurige volgorde.
De wet van Lewis, die zegt dat heel vaak ongunstige zaken als rampen op hetzelfde moment plaatsvinden, blijkt op te gaan. Het gegeven dat toeval niet bestaat, wordt wederom bewaarheid. Een andere en voor ons belangrijke les die getrokken kan worden, is dat de ideologie van het neoliberale denken en van de neoliberale economie catastrofaal mislukt is. Menig land, van klein tot groot, was niet voorbereid op de corona crisis, niet alleen uit onverschilligheid zoals bij president Trump van Amerika het geval is, maar op basis van hun onderbewustzijn dat de markt wel alles zou regelen en in orde zou maken. Regeringen moeten nu in alle haast maatregelen treffen, iets waarop ze nooit voorbereid waren, omdat de markt wel alles zou regelen, als of de markt over een bewustzijn beschikt. Alleen organismen die over een bewustzijn beschikken, kunnen handelend optreden. West-Europa, en de Verenigde Staten van Amerika waren niet of nauwelijks voorbereid, terwijl bijvoorbeeld de Volksrepubliek China in staat was om binnen zeer korte tijd te mobiliseren. Dus tekorten aan medische artikelen, medicijnen, hospitaalbedden, verplegend en ziekenhuispersoneel, zijn voelbaar in een wat zich noemt de enige wereldmogendheid als de Verenigde Staten van Amerika. Dit gaat mensenlevens kosten. Tegelijkertijd wordt pijnlijk voelbaar de afhankelijkheid van de Volksrepubliek China voor betreft productie van goederen. In de propagandaoorlog die er nu heerst tussen Amerika en China dreigt China de levering van medische artikelen aan Amerika te staken. Dit gaat ook mensenlevens kosten.
In Suriname hebben regeringen zich sinds het jaar 2000 ook laten leiden door de neoliberale ideologie en zijn driftig aan het privatiseren van bedrijven geslagen behalve waar hun etnische aanhang werkte, en hebben de begroting aangewend niet voor productie maar alleen voor consumptie, corruptie en patronage. We gaan een stevige prijs betalen voor deze zeer onverstandige wijze van redeneren. Ik heb sinds 2000 in dan ook bijna haast alle artikelen het gevaar van het volgen van het neoliberale denken benadrukt en gepleit voor de overheid aan het stuur van het bewerkstelligen van economische ontwikkeling, dit geldt des te meer voor derdewereldlanden als Suriname. Alles wat betreft de publieke sector, maar ook het wel en wee van de private sector, blijft het domein van overheidsbeleid. De markt is een denkbeeldig lichaam zonder bewustzijn dus zonder verantwoordelijkheid, aan wie je dus nooit enige verantwoordelijkheid naartoe kan delegeren. De Volksrepubliek China en in mindere mate alle Zuid Oost Aziatische landen volgen het stramien van de hybride managed economie. Gelukkig maar.
Nu wordt ook het gemis voelbaar in ons land van het ontbreken van een institutionele capaciteit op technologisch vlak. Hoeveel goed werkende laboratoria hebben wij, hoeveel virologen hebben wij. En ik bedoel daarmee niet mensen die alleen maar geroken hebben aan het vak maar die ook daadwerkelijk als zodanig zijn afgestudeerd. Bij mijn weten slechts een en ik betwijfel het of Ferdinand Klas reeds is geconsulteerd. U weet diploma’s zijn geheim bij ADEK.
President Trump, misschien wel de enige president met een zuivere executieve bevoegdheid, laat zien waarom zuivere parlementaire Westminster democratie vele malen meer superieur is in het leiden van een land. Hij maakt duidelijk dat zakenlieden geen politici kunnen zijn alleen, maar omdat ze goed zijn in het belazeren van de achterban. Zakenlieden hebben immers een lage drempel voor wat betreft normen en waarden, ze zijn meestal niet intellectueel gevormd, ze moeten het niet hebben van hun intelligentie, want die hebben ze niet, maar van hun sluwheid en gewetenloosheid. Politieke leiders, ministers, premiers, etc. dienen in het huidig tijdsbestek te beschikken over een brede en diepe intellectuele vorming, sociaal maatschappelijk engagement, inzicht in de werking van de maatschappij, kennis van mechanismen van sociaaleconomische ontwikkeling, etc. Helaas is zelfs de algemene vorming van onze politici beneden peil. Je krijgt te horen van leden van politieke partijen dat noch de vp, noch de president en nog minder de ministers deskundig hoeven te zijn; immers zij hebben hun adviseurs.
Maar hoeveel adviseurs hebben de piloten van vliegtuigen, en kapiteins van schepen etc.
Nul, zero.
Richard B Kalloe
