Importheffing weer verlagen om de mofinawang te beschermen
Kip is een veel geconsumeerd product, waarvan de Surinaamse burger afhankelijk is voor de inname van eiwitten. Hetzelfde geldt voor eieren. Kippenvlees is over het algemeen gezonder dan andere soorten vlees. Kip behoort bereikbaar te zijn voor het normale publiek. De regering heeft maatregelen getroffen om de buitenlandse kip via invoerrechten duurder te maken, zodat het niet veel goedkoper, even duur of duurder wordt dan Surinaamse kip. Die maatregel beoogde om kip aantrekkelijker te maken voor de consument. De maatregelen van het drastisch verhogen van de heffingen op kipimporten behoorde ervoor te zorgen dat de leden van de APSS (Associatie van Pluimveesector Suriname) ertoe zouden overgaan om meer kip te kweken. Dat men gezamenlijk eraan zou werken om de prijs omlaag te brengen en het marktaandeel te vergroten. De regering had verwacht dat de Surinaamse kip, die vele malen lekkerder is dan de bouten die geïmporteerd worden, de buitenlandse kip uit de markt zou drukken. Maar wij hadden toen gezegd dat wij niet de garantie hadden dat de APSS aan de klant aan het denken was. Wij hadden niet de garantie dat men zou werken aan schaalvergroting en prijsverlaging. En wij hadden toen al gezegd dat de kleine man, de echte arme mensen in Suriname, de dupe zouden worden van deze maatregel van de regering. En dat is gebeurd, omdat de leden van de APSS niet denken aan de Surinaamse consumenten en aan de mofinawangs. De leden van de APPS hebben alleen gedacht aan hun voordeel: zo min mogelijk kippen kweken en zoveel mogelijk winst maken. De leden van de APSS willen winst maken zonder meer te produceren. Met andere woorden, de leden van de APSS schijnen lui te zijn. Deze leden van de APSS hebben nagelaten om de restaurants van Suriname aan te sporen om de buitenlandse kip te laten en om de Surinaamse kip in hun porties en hun gerechten te gebruiken. We zeggen dat omdat we de informatie hebben dat de meeste kleine restaurants in Suriname de Amerikaanse kippenbouten gebruiken. We schrijven dit alles vanwege een beweging van de APSS om de prijs van kip te verhogen. En men zegt dat het waarschijnlijk wordt richting de SRD 40 per kilo. Er zijn burgers in Suriname die uitsluitend Surinaams kip eten. Er zijn burgers die hun kippen zelfs volgens hun religieuze voorschriften slachten. Een kip met een gemiddelde grootte is 2½ kg levend gewicht. Dat is al SRD 100 per kip. Na het slachten wordt het slachtafval (de ingewanden en de veren) weggedaan. Gemiddeld blijft in het meest positieve geval 2,00 kg consumeerbare kippenvlees over. Een gezin van 4-5 personen kunnen hooguit 1 maaltijd met deze hoeveelheid kip bereiden. Als kip 3 keren in de week wordt gekookt is daarvoor 3 kippen nodig. Dat is SRD 300 per week en SRD 1.200 alleen aan kip per maand. Als de ene dag ei wordt gegeten, 1 dag vegetarisch en 2 dagen vlees dan komen we over de SRD 2.000. Als besloten wordt 4 dagen kip te eten per week, dan is dat voor een gezin van 4-5 SRD 1.600. Dit wordt dus onbetaalbaar voor de Surinaamse burger. Buitenlandse kip is SRD 70 voor 5 kg, dus SRD 14 per kg. Dat is dus veel goedkoper dan de Surinaamse kip. Buitenlandse borsten zijn een tikkeltje duurder dan de bouten, maar toch veel goedkoper dan Surinaamse kip.
Kip dreigt dus duurder te worden. Wat moet de regering dan doen? De regering heeft de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat de voedselvoorziening is gegarandeerd. Wanneer de nationale producenten niet op een nette wijze kunnen produceren en een goede prijs kunnen aanbieden voor hun kip en groenten, dan is het gerechtvaardigd voor de regering dat ze het voedsel van buiten halen indien dat goedkoper is. De regering mag zelfs besluiten om de importheffing naar beneden bij te stellen. De kip is de afgelopen dagen goedkoop geweest. Er was een overschot van kip en eieren op de markt. Wat doe je in dit geval? Je kan de kip halal laten slachten en het panklaar laten invriezen. Nu lijkt het alsof de kippenboeren erop uit zijn om hun verlies in te halen. De prijs van kip was laatst SRD 20 per kilo. Het is onmogelijk en ontoelaatbaar dat de APSS nu praat over een prijs richting de SRD 40. Als de kipproducenten niet op een nette wijze de kippen kunnen kweken, dan moet de regering ingrijpen. De bevolking moet de kans krijgen haar eigen kippen te kweken. De regering biedt aan zelfkwekers voer dat betaalbaar is. Verder kan de regering alsnog de importheffing verlagen, waardoor de bevolking toch niet ondervoed raakt en dood gaat van de honger. De belangen van de massa die de beschikking wil hebben over betaalbaar voedsel is veel groter dan het belang van enkele ondernemers die erop uit zijn om in deze kwetsbare tijd woekerwinsten te maken.
