Op een gisteren belegde persconferentie van de vakcentrale C-47 is nogmaals benadrukt dat beslissingen van deze vakcentrale niet door 1 persoon genomen worden, maar door het voltallig bestuur. Voor C-47 is de kwestie van de benoeming van Armand Zunder tot governor van de Centrale Bank van Suriname een gepasseerd station, en worden de belangen van de arbeiders totaal ondergeschikt gemaakt aan de hebzucht van 1 persoon. “De kwestie heeft, zo zegt het bestuur van C-47, helemaal niets van doen met vakbondszaken of arbeidersbelangen. Er zijn genoeg echte arbeidersproblemen die om aandacht vragen, zoals het belastingenvraagstuk, de issues in de gezondheidssector, zeker in het kader van het Coronavirus, de zware financiële problemen waar elke arbeider mee kampt, en zo meer. Daarom focust de C-47 zich liever op het grotere belang dan op iets dat reeds gepasseerd is.”
Toch is het ook zo dat enkelingen, die bestempeld kunnen worden als regeringsgezind, Ravaksur willen ondermijnen, omdat Ravaksur niet eens een rechtspersoon is. Niemand kan dus stellen Ravaksur in en buiten rechte te vertegenwoordigen. ““Gij die in oprechtheid handelt, handelt zeker”, is altijd een lijfspreuk van de vakcentrale geweest, en daarom wordt benadrukt dat met arbeidersbelangen niet gesold moet worden. Het gaat immers om de collectieve belangen van een doelgroep, de arbeiders, terwijl in het dispuut binnen Ravaksur het om een puur persoonlijk belang, dat van meneer Zunder, gaat.”
“Volgens de ideologie van C-47 moeten vakbeweging en politiek zeker hand in hand gaan, maar dan met name om arbeidersbelangen primair te kunnen behartigen. Vakbondsleiders moeten naast hun functies in de vakbond ook proberen politieke functies te bekleden, om zo invloed op het beleid te kunnen uitoefenen. De functie van governor van de CBvS is echter een technocratische, en geen politieke functie. Integendeel brengt bemoeienis van de politiek met de CBvS altijd problemen met zich mee. Dat is ook bewezen bij de SPSB, met een Kromosoeto die helemaal geen bankier is. In deze ging het dus niet om de vakbeweging, want die heeft nooit interesse gehad of getoond voor deze technische functie. In dit geval is door C-47 dan ook in alle oprechtheid gehandeld.”
De initiële ondersteuning van Berenstein aan Zunder “als kameraad, als strijdmakker en als vriend was een oprechte, maar als er geen draagvlak blijkt te zijn en als de structuren terechte argumenten aandragen die tegen die eerste gevoelsmatige steun ingaan, dan heb je geen keus als vakcentrale dan daar ook eerlijk over te zijn”. Wat wel waar is, is dat de voorwaarde door Berenstein inderdaad gesteld was dat, teneinde onafhankelijk zijn werk te kunnen doen, Hoefdraad zou moeten plaatsmaken. Berenstein geeft ook aan dat zowel van de zijde van de VSB, de vakbond bij de CBvS en uit vele andere hoeken waaronder Self Reliance, er teveel ruis was rond de persoon Zunder als potentiële governor, en dat heeft zeker niet aan C-47 of aan Robby Berenstein gelegen, benadrukt de voorzitter. Zeker onder deze precaire omstandigheden, zou de vakbeweging niet mede verantwoordelijk gehouden willen worden voor het slechte reilen en zeilen bij de bank, en zo was er dus genoeg reden om te stellen dat de functie aanvaarden slecht zou zijn voor Zunder zelf, en ook slecht voor de samenleving en de vakbeweging.
Dayanand Dwarka, bestuurslid van C-47 sprak bij deze persconferentie van een nieuw tijdperk voor de vakbeweging in Suriname. Hij las voor uit de samenwerkingsprotocollen van Ravaksur, waaruit blijkt dat de overige partners niet naar woord en geest van deze protocollen handelen. Ravaksur bestaat uit 6 vakcentrales, en de bestuursraad wordt gevormd door de volledige besturen der deelnemende vakcentrales. Door elke vakcentrale worden er drie bestuursleden, onder wie de voorzitter, aangewezen als vertegenwoordiger in de uitvoerende raad van Ravaksur. Beslissingen worden dus middels consensus genomen. Dat toont aan dat de besluiten zoals genomen op 4 maart door de 4 overige vakcentrales niet volgens de protocollen zijn. Overigens, stelt Dwarka, voert niemand anders het woord voor C-47 namens hun. “Toch is een probleem nu, dat zowel C-47, onder de paraplu van Ravaksur, een ultimatum aan de regering heeft gesteld met betrekking tot de belastingverlichtende maatregelen, maar de overige vakcentrales ook een ander voorstel ingediend schijnen te hebben. Toch staat het ultimatum van 25 maart nog recht overeind, omdat de groep die hierachter staat veel groter is dan C-47 of de Ravaksur. Na 25 maart komen de vakbonden weer bij elkaar, en dan worden de volgende stappen overwogen als invulling van het ultimatum. De BVL en ALS zijn er dan ook bij.”
Dwarka ging ook in op de achteruitgang van de overige vakcentrales zoals de Moederbond die steeds op de veiling terecht dreigt te komen, en stelde daartegenover de voorspoedige groei van C-47. Toch staat C-47 open voor communicatie met de overige vakcentrales, en is C-47 zeker nog deel van Ravaksur, omdat dit niet in het belang is van de arbeiders. “De belastingkwestie moet gauw opgelost worden, waarbij de belastingvrije grens die nu rond de SRD 800 is, meer rond de SRD 1650 moet komen te liggen en de schijven moeten worden aangepast/ opgeschoven. Hier kunnen dan alle arbeiders voordeel aan hebben.” Voor C-47 is hiermee de kwestie Zunder een afgesloten hoofdstuk.
