Stephano Biervliet, meer bekend als Pakittow, werd geboren op 9 september 1992, en is daarmee dus nu pas 27 jaren jong. Hij timmert al enkele jaren aan de weg, maar met de actie van 17 februari, waarmee hij duizenden mensen op de been kreeg op het Onafhankelijkheidsplein, schreef hij geschiedenis.
In een exclusief gesprek met Dagblad Suriname maken we kennis met deze jongeman.
Pakittow: Van waar die bijnaam?
“Toen ik klein was, noemde mijn oma me Papito. Ik kreeg vaker geld voor harken, shutters schoonmaken en zo, al toen ik pas 5 jaar was. Ik speelde vaak voetbal met arme kinderen. Dan kocht ik altijd Chubi en Busta voor ze, toen was Cola duur. Dan zeiden ze “sang, paki (geld) de”, en zo veranderde de naam van Papito naar Pakito, ik schrijf Pakittow. Maar zo kreeg ik de naam. Mijn barbershop heet ook zo.”
Wie zijn je ouders?
“Mijn ouders zijn Steve Biervliet en Joyce Paiman, beide zijn er gelukkig nog.
Ik heb ook nog 2 zusters, en ik ben dus de jongste.”
Wat doet Pakittow in het dagelijks leven?
“Ik ben een motivator, doe ik elke dag, ik ben ondernemer, ik ben zanger. Maar
vooral heb ik een barbershop, vuilophaalbedrijf, doe ik perceelonderhoud, ik produceer
pindasambel en cassavechips en bananenchips, ik exporteer dus ook. De meeste
restaurants in Suriname gebruiken mijn pindasaus, dus vooral grootgebruikers,
zoals ook barbecuestands, en nog wat andere dingen. Wat ik doe als ik niet
werk? Nog meer werken, dat vind ik leuk om te doen, dat is mijn hobby.
Je plukt dan de vruchten van je eigen inzet, en daarmee kan je doen wat je leuk vindt.”
Heb je een visie voor Suriname?
“Jawel, want dit is een ontzettend mooi land. Dus ik wil dat we het allemaal
goed moeten hebben in Suriname, zonder corruptie. Door corruptie en diefstal
zijn we zo goed als failliet. En het kan, want dit is een heel rijk land! We
hebben bauxiet, graniet, olie, goud, een vruchtbare grond waar we van alles
kunnen planten, een rijk oerwoud, het beste water in de hele wereld en mensen
genoeg om het allemaal zelf goed te doen. Dat is mijn visie, al die potentie
van ons land samen tot ontwikkeling brengen, zodat we er allemaal beter van
kunnen worden, en niet een klein groepje alleen.
”
Toch ben je actief in de politiek. Waarom, en waarom in deze partij?
“Ik ben lid van de politieke partij PRO geworden, omdat ik me erg zorgen maak
over wat de politiek met ons mooi land doen. Maar de meeste oppositiepartijen
zijn erg slap als het gaat om opkomen voor de Surinaamse burger. Ik zie teveel
politici zich bezighouden met eigenbelang, er is geen eenheid in de oppositie en
wanneer je een coalitie hebt van dieven en rovers die er een puinhoop van
maken, dan heb je een sterke oppositie nodig waar er eenheid heerst. Dat is
helaas niet zo. Iedereen is bezig met zijn eigen zak en eigen belang. Ze
proberen niet om samen met elkaar de toekomst van Suriname beter te maken, ze
vergaderen niet samen of zo om een beter systeem te creëren. Ze zien dat we in
een ernstige crisis zitten, maar ze komen niet samen om eruit te komen. Bij een
nieuwe, jonge partij probeer ik mijn deel te doen om die bewustwording, die
eenheid werkelijkheid te maken, want in de oude partijen zal dat moeilijk gaan.”
Heb je het zelf ook moeilijk als ondernemer?
“Ja, ook mijn inkomsten lopen terug en je moet veel harder werken en nieuwe manieren vinden om te surviven. Maar ik zit al 6 jaren in de zakenwereld, dus ik heb mijn klantenkring en goede naam al in mijn branche. Ik heb het dus ook moeilijk, maar dat is tijdelijk.”
Hoe denkt Pakittow over Bouterse, 25 februari, revo?
“Ik vind dat Bouterse al zijn tijd in andere zaken gestoken moest hebben. Zoals in nadenken, over hoe we Suriname kunnen redden, wat voor systemen moeten we in place zetten, hoe kunnen we het best ons financieel-economisch beleid maken, hoe gaan we de mensen echt bewust maken van wat we doen. Wie maakt echt de beste minister of de beste governor, en dan zonder vriendjespolitiek en zo. Is de persoon echt integer en echt kundig? Wat is zijn achtergrond? Daarop moest hij zich focussen. Hoe kunnen we de grootste inkomens genereren uit deals, en hoe haalt Suriname het beste en het meeste eruit? De revo en 25 februari hebben dit land alleen maar ellende gebracht, want de toekomst ziet er heel erg slecht uit. Voor de protestactie waren vrijwel alle sectoren in het land present, meer dan 100 bedrijven sloten hun deuren, omdat de mensen het erg moeilijk hebben. Veel bedrijven en personen zitten met schulden, aflossingen die ze niet kunnen betalen omdat hun geld steeds minder waarde heeft. Kijk, men zegt “a dalla e kren”, maar men begrijpt vaak niet dat die dollar niks doet! De Surinaamse gulden wordt steeds minder waard, die waarde daalt, van ons geld, en dat is erg en is al minstens 10 jaren weer aan de gang. Die mensen hebben het zo moeilijk nu dat ze het zich niet eens kunnen permitteren om te komen protesteren! En elke keer als NDP aan de macht is, gebeurt hetzelfde weer.”
Wat is de aanleiding voor de protestactie geweest?
“Het verdriet van het land. Dit was een spontane actie, was niet gepland of zo. Maar toen ik de mensen laatst zag protesteren bij de Centrale Bank over de gestolen kasreserves, wist ik zeker: er moet iets gebeuren nu. Ook vanwege de grote criminaliteit nu, want dat is een gevolg van hoe slecht het gaat. Zelfs in de overheid en bij CBvS zitten dus criminelen. Maar er zit geen “organisatie” of mensen of zo achter. Dit was mijn idee en ik heb het uitgevoerd en ik heb hulp gekregen ja, gewoon van vrienden en zo, want er zijn zoveel mensen die ook willen dat er verandering komt. Ik heb er heel veel tijd en van mijn eigen geld in gestopt, maar ik heb er geen spijt van. Ik ben elke Surinamer dankbaar, zelfs degenen die er niet konden zijn, maar me via social media hebben ondersteund.”
Heb je nog een speciale boodschap voor Suriname?
“Jawel, houd vol, er komen betere tijden! Laten we samen Suriname tot een beter land maken, maar we moeten er wel voor strijden. We hebben nu een nieuw systeem nodig in de plaats van het gewone politieke systeem, want de schade is nu veels te groot, aan de economie, aan de moraal, aan wet en recht. Er zijn andere systemen in plaats van het oude politieke systeem. Ik denk dat een zakenkabinet nu de oplossing is, voor 5 jaren, met een president die door iedereen gedragen kan worden, omdat hij 100% kundig en integer is, met ministers waar we echt zeggen “the right man on the right place”, dus de beste krachten in Suriname op de juiste posten, eerlijke mensen die het ook echt menen met Suriname. Het maakt dan niets uit wat je bevolkingsgroep is, wat je geloof is, wat je politieke kleur is, als je de beste bent, moet jij op die post. Dat alleen kan ons land nu redden, want we staan aan de rand van de afgrond.”
Een laatste woord van Pakittow?
“Jawel, alle mensen: blijf me volgen! Dit was niet het einde, dit was het begin. Ik doe dit niet voor mezelf maar voor Suriname! Als ik gratis moet werken, dan doe ik dat, en zulke offers hebben we nu nodig. Sranan, ou wini, Sranan MUSU fu wini!”
