Ik was lopend op weg naar huis. Er liep een vrouw voor me. Plots kwam er uit een winkel een andere vrouw naar buiten stappen. De vrouw die voor mij liep, leek haar te kennen want ze riep uit:
- Hee Ella wat leuk om je te zien, ben je op vakantie? De ander antwoordde:
- “Nee hoor, ik ben voorgoed terug naar mijn geliefde Suriname”. De ander zei toen op sarcastische toon:
- “Geliefd Suriname, meisje wie houd je voor de gek?”
- “Wat bedoel je, waarom mag ik niet van Suriname houden?”
- “Ach, vrouw ik hoor zo vaak mensen zeggen dat ze van hun land houden en alles over hebben voor hun land dat ze zelfs willen sterven voor hun land. Maar als de nood aan de man is, keren ze hun land de rug toe. Jij bent daar een van. Toen Bouta met zijn coup bin boro bigi olo ini sranan sipie en het schip daardoor begon te zinken, hebben velen het zinkend schip verlaten. Suriname werd gedompeld in bittere armoede. Srananmang bin soengoe ini din egi watra ai. Het geld was niets meer waard. We moesten in de rij staan om aan wat eten te komen. Vele Surinamers, waaronder jij, zijn gevlucht naar Nederland en wij die zijn achtergebleven njang a pina, dus mogen wij onszelf terecht srananmang noemen. Die gevluchte groep heeft dat recht verspeeld”. Waarop de ander antwoordde:
- “Je bekijkt die hele toestand verkeerd”.
- “Neks dé verkeerd, ik geef gewoon de feiten weer vrouw!”
- “Toch wel Ella. Jij bekijkt slechts de ene kant van de medaille. De groep die het zich kon permitteren is naar Nederland gegaan en zij die het zich financieel niet konden permitteren zijn achter gebleven, dat feit klopt. Maar wat jij niet begrijpt is dat dat Gods werk was”.
- “Wat bedoel je met Gods werk?”
- “God houdt van dit land en hij heeft ervoor gezorgd dat de achterblijvers niet van honger zijn omgekomen. De groep die is weggegaan, heeft Suriname overspoeld met dozen. Ze stuurden dozen met kleding en levensmiddelen naar Suriname om zo de achterblijvers te ondersteunen. Een big business is hierdoor ontstaan. Jos Steenman is er rijk van geworden. Dat was Gods manier om dit land te helpen. De ene groep moest weggaan om de andere te ondersteunen. Als die groep niet was weggegaan, waren onze sranan broeders en zusters gecrepeerd. Door die hulp uit Nederland konden ze in Suriname overleven, niemand is van honger omgekomen. En nu ik toch bezig ben, wil ik nog een verkeerd beeld uit de wereld helpen. Velen denken dat de groep in Nederland in het paradijs terecht kwam en het zich daarom kon permitteren om dozen te sturen. No, no mi goedoe, die groep heeft keihard moeten werken om zowel zichzelf als familie te kunnen helpen”.
- “Eerlijk gezegd heb ik er nooit op die manier naar gekeken. Je kunt gelijk hebben. Vaak beseffen we pas achteraf het hoe en waarom”.
- “Kijk, nu is ons land weer in crisis en weer door het wanbeleid van Bouta. Weer zijn het de Nederlandse Surinamers (want zo wordt die groep nu genoemd) die komen met hun euro’s om te ondersteunen. Winkels, appartementen business, restaurants, toerisme enz. worden in stand gehouden door de euro’s”.
- De ander zei lachend; “Ja ja stop maar je hebt me overtuigd, je mag jezelf een Surinamer blijven noemen hoor”.
Ze liepen verder maar die laatste zin liet mij maar niet los “Heeft een mens die zijn land in nood is ontvlucht, geen vaderlandsliefde meer voor zijn land? Mag hij of zij die in een ander land woont dan niet meer zeggen ik ben een Mexicaan, Braziliaan of Surinamer of Venezolaan en ik houd van mijn land? Hebben ze hun land verloochend omdat ze weggingen? I don’t think so. Normaal wonen en werken mensen in hun land met het doel hun land en zichzelf op te bouwen en zo lang het goed gaat, blijven ze in hun land. In de huidige wereld echter worden we alsmaar geconfronteerd met mensen die hun land ontvluchten. Natuurlijk zijn er redenen waarom een mens zijn land verlaat want vluchten en alles achterlaten, doe je niet zomaar. De redenen zijn legio:
- Oorlog, mensen ontvluchten het geweld.
- Armoede: Het land kan in een crisis geraken waardoor er grote armoede heest. (Suriname die door de coup in een zodanige crisis verkeerde dat de mensen massaal naar Nederland vluchtten. Venezuela verkeert nu ook in een crisis en de mensen vluchten hun land uit.)
- Natuurrampen zoals aardbevingen en overstromingen kunnen ook een reden zijn waarom mensen op de vlucht slaan.
- Economische vluchtelingen kiezen er bewust voor hun eigen land de rug toe te keren omdat ze in hun eigen land te weinig verdienen of niet aan werk kunnen komen.
- Bedreiging: Mensen worden bedreigd, omdat ze een ander geloof hebben of van een andere stam of ras zijn. Of alleen maar omdat ze een andere mening hebben of een andere seksuele geaardheid, het oneens zijn met de regering.
De realiteit is dat dit de redenen zijn waarom mensen hun land uit vluchten en elders hun heil zoeken. Betekent dit dat deze mensen niet meer mogen spreken van mijn vaderland? Neem bijvoorbeeld Suriname, tijdens de crisis zijn duizenden mensen Suriname ontvlucht en ze hebben elders een nieuw leven opgebouwd. Ze leven en werken al jaren in een ander land en toch blijven ze vol trots zeggen: “I love Su. Ik ben Surinamer, Suriname is mijn moederland.” Dus in hun hart blijven ze Surinamer maar voor hun levensonderhoud kiezen ze voor een ander land die ze vooruit kan helpen en stabiliteit en veiligheid kan bieden. Vele landen in de wereld verkeren op dit moment in dezelfde situatie als toen in Suriname. Rijk en arm vlucht naar Europa. De mensen met het geld vluchten d.m.v. vliegtuigen en treinen en zij die er het geld niet voor hebben vluchten te voet. En zodra ze het beter hebben in het andere land, ondersteunen ze familie in het thuisland. Conclusie ze keren niet land en familie de rug toe, zoals velen beweren, maar zoeken juist naar mogelijkheden om het thuisland te ondersteunen. De medaille heeft dus twee kanten. (Alla switi abi en bita).
Wat zegt dit over de mens in het algemeen? Ik denk dat dit zegt dat elk mens wil overleven. Het gaat niet specifiek over een Braziliaan Venezolaan of Surinamer, maar over de mens in het algemeen. Mensen willen daar wonen waar ze kunnen overleven, daar waar ze kunnen komen aan hun eerste levensbehoeften en een toekomst kunnen opbouwen voor zichzelf en kinderen. Daar waar ze zich veilig voelen. Zolang het thuisland ze werk, eten, veiligheid, een toekomst kan bieden, zullen ze hun thuisland omarmen, dan hebben ze geen reden om het te ontvluchten. Maar op het moment dat het thuisland ze deze belangrijke bases niet kan bieden, zullen ze hun heil elders zoeken. Terecht vluchten mensen bij crisis omdat ze willen overleven, maar het verwijt dat ze daardoor land en volk in de steek laten, is in zulke gevallen niet terecht.
Ze zoeken naar mogelijkheden om zichzelf en het thuisland te helpen en als ze daarvoor eerst uit hun land moeten vluchten, so be it.! Suriname heeft dit al een keer aan den lijve ondervonden: Er was militair geweld, avondklok, dictatuur, oorlogsgeweld (velen zijn in het binnenland afgeslacht of gevlucht), economische crisis, geen voedsel, geen veiligheid, geen vrije meningsuiting anders werd je opgepakt en vermoord. (8 dec moorden). Surinamers sloegen op de vlucht.
De leiders van elk land kunnen hier lering uit trekken. Een leider moet zijn volk omarmen en garanties kunnen bieden voor een toekomst. Als je het volk niet op de vlucht wil jagen, zorg er dan voor dat ze werk, voedsel en toekomstperspectieven hebben en zich vooral veilig voelen in het thuisland.
“Asi taki a no tongo mi no habi di mi no e`taki, ma gado
meki mi so= God weet waar het goed voor is.”
Josta Vaseur
