Onder de kop klokkenluiders moeten altijd beschermd worden is op 7 mei een artikel verschenen van een zogeheten risicomanager van een bankinstelling, die anoniem wenst te blijven. Op dit artikel volgt thans een reactie. Klokkenluiders moeten altijd beschermd worden: bankemployees hebben een algemene geheimhoudingsplicht. Hierbij wordt er geen onderscheid gemaakt tussen geheimhouding omtrent clientèle zaken of bankzaken. Schending van deze plicht is contractsbreuk en schending van het vertrouwen in de employee, erger nog van de gemeenschap in de bank, met alle gevolgen van dien. Wat een medewerker moet doen is de klok luiden op de juiste plaats. Uit hoofde van de verantwoordelijkheid van de employee is het geboden de directe leiding of de directie te verwittigen van mogelijke misstanden. Dit is een van de primaire taken van de medewerker. In de situatie van SPSB is men gerend naar de bond. Men had kunnen weten dat de bond niet de juiste plaats is waar je met dergelijke informatie moet gaan. In Suriname zoekt elke bond naar grip in de onderneming en naar politieke macht. Als dit in het belang van de medewerkers is doet even niet terzake. Meestal kent een employee de achterliggende gedachte of afspraken met cliënten niet. Maar kan transacties zien waar hij vraagtekens bij zet, maar die transacties hoeven nog niet verkeerd te zijn. Medewerkers die de richtige procedure niet volgen, moeten vervolgd en zelfs ontslagen worden. De schade welke men aanricht door ondoordacht handelen is enorm. En thans zeker in de kwestie van SPSB. De anonieme risicomanager slaat dus volkomen de plank mis.
Gelukkig maar dat het niet de mening is van een hogere autoriteit van zijn bank. Meestal is het niveau van een risicomanager niet het niveau van beleid. Dus de mening van de man moet ook gelijkwaardig begrepen en verstaan worden. Als dit de visie is van deze risicomanager rijst de vraag welke toetsingscriteria hij heeft gehanteerd bij het geven van een dergelijke mening en als hij de risico’s hiervan voor de SPSB, maar zeker voor de financiële branche in Suriname, heeft afgewogen? Vooralsnog blijkt dat door anoniem te blijven betrokkene alleen zijn persoonlijke risico’s heeft afgedekt. Indien de risicomanager zich werkelijk zo zorgen maakt over de internationale reputatie van banken in Suriname zou het ethisch zijn geweest de directie van de SPSB te contacten en vrijblijvend de nodige instructies te geven, wat het beste kan zijn instede van hen zo publiekelijk aan te vallen. Immers, ieder heeft belang bij rust en dat zaken worden gecorrigeerd zodat de bank verder kan met haar operatie. De reactie van de risicomanager typeert zeker niet een van professionaliteit, maar riekt naar afgunst jegens de SPSB en heeft meer het karakter om de bank dieper in diskrediet te brengen. Het is alleen zeer kwalijk dat het issue van SPSB op zo een wijze wordt belicht en beschreven. Niemand weet nog wat er aan de hand is, maar iedereen veroordeelt. Ook de politiek. En dat is Suriname. Wij veroordelen graag.
