Het lijkt alsof de wereld in de war is. Alsof mensen in posities terechtkomen waar ze niet thuishoren. Er is geen liefdevolle manier van leven en werken. Geen dienen met heel je hart, met overgave, met passie. Woorden als trouw, vertrouwen, verplichting, geduld, betrokkenheid, naastenliefde worden als ouderwets versleten. Dit vraagt naar transformatie op elk gebied. Op de manier waarop we naar ons zelf kijken en handelen en hoe we met onze omgeving en medemensen omgaan. We moeten weer leren kijken naar onszelf en onze omgeving, onze leefwereld met respect behandelen.
Ego
Een ego hoort bij ons menszijn. Het is een soort kenmerk van ons. Volgens het boek: “ een cursus in wonderen” is het ego de gedachte van afscheiding, afscheiding van je ware zelf, van anderen en van God. Een ego is dus een onmogelijkheid, een schijnidentiteit, een valse identificatie, die alleen kan bestaan dankzij het feit dat wij erin geloven. Het ego is een onjuiste denkpoging om jezelf te zien zoals je wenst te zijn in plaats van zoals je bent”. Tot zover de aanhaling. Dus, het gaat mis als ons ego uit balans is. Bijvoorbeeld een opgeblazen ego. Jezelf beter en grootser willen voordoen dan je in werkelijkheid bent. Dit ontstaat veelal bij gebrek aan eigenwaarde, zelfvertrouwen en eigenliefde. In dit geval zullen zulke mensen controle en macht willen uitoefenen over een ander. Of als we ons ego laten inkrimpen uit gebrek aan zelfvertrouwen, eigenwaarde en eigenliefde en anderen macht over ons laten uitoefenen waarbij we onze eigen persoonlijke wilskracht niet meer voelen. Dit schrijft Dr. Roelin Dekker in haar boek “Liefdevol Organiseren”. Roelin Dekker studeerde journalistiek, is coach en chakra healer en gepromoveerd socioloog. In onze huidige wereld zijn er zijn er genoeg situaties waar we dit tegenkomen. In gezinnen bij echtlieden in de scheve verhoudingen. Op de werkvloer op allerlei niveaus. Maar vooral bij politieke bestuurders die controle uitoefenen en heersen over burgers die monddood zijn gemaakt. Neen, sterker nog, ze onderdrukken en knijpen het volk uit tot het uiterste. Bij een weinig tot middelmatig ontwikkelde bevolking laten de burgers zich moedwillig overheersen en gaan steeds dieper in de slachtofferrol. Ze berusten zich passief in hun “lot” en geven anderen de schuld. Dit is precies de situatie in Suriname. Mensen conformeren zich met de situatie, omdat ze denken dat ze toch niets kunnen veranderen. In Suriname denken velen bijvoorbeeld aan de geregelde baan op kantoor of elders, of aan hun promotiekansen en zij zwijgen. Hierdoor wordt de situatie steeds slechter.
Paradox
De paradox van het ego is dat het zich enerzijds klein, onzeker en angstig voelt en tegelijkertijd lijdt aan een soort grootheidswaanzin. Het heeft de behoefte zichzelf op te blazen vanuit die angst en onzekerheid en wil zichzelf continu in het middelpunt plaatsen. Erich Fromm (psycholoog) spreekt over de zelfzuchtige mens die alleen belangstelling heeft voor zichzelf. Die alles voor zichzelf wenst en geen vreugde beleeft aan geven, opofferen, maar slechts aan nemen. Alles draait om zijn eigenbelang en het oppoetsen van zijn ego. Fromm zegt verder: “ de zelfzuchtige mens houdt niet te veel van zichzelf, maar veel te weinig. In feite haat hij zichzelf. In wezen doet hij slechts vergeefse pogingen om zijn gemis aan gevoel van eigenwaarde te verbergen en compensatie te vinden voor het onvermogen zijn ware zelf te ontdekken en lief te hebben.”. Volgens Anselm Grün zoekt zo iemand compensatie in destructieve en onvervulbare vormen van begeerte zoals bezit, geld, zekerheid, aandacht, eer, macht. Met als gevolg hebzucht, gierigheid, controledwang, narcisme en geweld. Dit gedrag is tegenwoordig goed te merken om on heen. Het is dit gedrag van heersen en controledwang dat gemaakt heeft dat we in Suriname een militaire coup hebben gehad in 1980. Al de genoemde kenmerken zijn na de coup duidelijk naar voren gekomen tot machtsbehoud en de 8 december episode.
Narcisme
In de huidige samenleving, zowel in Suriname als buiten Suriname zien we veel leiders met narcistische trekken. “Leiders van profit en non-profit organisaties en politieke leiders. Volgens Alice Miller is het meest sprekende voorbeeld Donald Trump. “Een man die zijn eigen ego opblaast met zijn zakelijke succes en bezittingen- waaronder, hoe toepasselijk, een heuse Trump Tower aan de skyline van New York- en met zijn demagogische gedrag in de politieke arena.” En zo zijn er nog vele andere voorbeelden van zelfzuchtige, op macht beluste, leiders, die zichzelf verrijken en angst en paniek zaaien onder de bevolking. Keneth Roth, directeur van Human Rights Watch, noemt het: ”de politiek van angst”. “Achter deze mannen, want het zijn vrijwel uitsluitend ( heteroseksuele) mannen, blijkt vaak een onzeker jongetje schuil te gaan als we de biografieën over bijvoorbeeld Trump en de Russische president Poetin erop nalezen. En het trieste is, we geven deze mannen ook nog de macht die ze zo graag willen door te leven in de schaduw van onze eigen angst.”
Het transformeren van egoïsme, narcisme en de destructieve begeerte is kortom nodig om ”gezonde begeerte” en liefde te cultiveren in onszelf en de organisaties die we leiden. Alleen een leider met een gezonde en liefdevolle persoonlijke ontwikkeling zal een gezonde maatschappelijke en economische ontwikkeling tot stand kunnen brengen. (wordt vervolgd).
Soeshila Baldew-Malhoe
