Ik zag een samenvatting (op Starnieuws) van de massameeting van de grootste politiek partij, op 29 maart dit jaar. De staatsmedia waren er als de kippen bij om alles te bejubelen. De president, de voorzitter, de partij en de staatsmedia zijn een geheel geworden. Zo ruikt dictatuur. Enfin, er was een behoorlijke massa op de meeting, dorpelingen zijn met bussen erheen gebracht. De show was amusant – de partij weet tenminste wat feesten is. Prima. Een massameeting moet geen slaappil of dede oso worden. Shows zijn leuk, maar helpen ze een land ook vooruit?
Ik zag een groepje verwarde mannen die de indruk wekten alsof hen iets dierbaars zal worden afgepakt. De een sprong als een windbuil van links naar rechts, een ander verlangde met het water in de mond naar alleenheerschappij, een derde was heftig in de ban van de massa van de vijand en een vierde raakte wat overmoedig en rekende zich rijk voor de beer geschoten is. De invloed van de sekteleider was duidelijk merkbaar: het waren de apen van Baas. Slimme mensen zeggen stupide dingen, niet passend bij hun hoogopgeleide niveau, en nemen stomme besluiten, daarom vaart de SRD zo’n ellendige koers. De vergadering was schreeuwlelijk en populistisch, bedoeld om het stemvee te paaien, maar zo zijn massameetings nou eenmaal.
De achterban mocht deze boodschap meenemen naar huis: u moet ons blindelings volgen. Niets ontbrak op de vergadering, behalve een heldere, inspirerende toekomstvisie. Er was veel emotie en ook veel magisch denken (houden jullie elkaar stevig vast, kijk omhoog, dan komt alles goed). Goed leiderschap toont inzicht en neemt een deel van de verantwoordelijkheid op zich, maar hier was geen sprake van. Zodat de kans op herhaling van gerotzooi groot is.
Het is goed om even af te dwalen en dingen in herinnering te roepen. In twintigtien werd een superhuishoudkundige uit het buitenland ingevlogen en als governor aangesteld voor een bruto jaarinkomen van driehonderdvijftigduizend USD of zoiets, met ongetwijfeld bijkomende voorwaarden waarvan je lekker lui en vadsig wordt. Het heeft geen vooruitgang gebracht. Er zijn genoeg lokale economen die voor minder dan de helft van dat bedrag beter op de winkel hadden gepast. Misschien had betrokkene Baas weten wijs te maken dat hij de beste was voor de job. Zijn economische begaafdheid verdampte echter even snel als de reserves van de Centrale Bank. Na enkele jaren governer te hebben gespeeld, was de SRD veel minder waard en was iedereen armer en navenant depressiever. Misschien was het opzet van Baas om iemand met zo’n astronomisch bedrag monetair aan zich te verplichten. Betrokkene is nu minfin en heeft zich ontpopt als een woeste lener.
Het verkiezingsprogramma zal weer met uiterst misleidende eenvoud aan het publiek worden gepresenteerd, net als toen, met vergezichten als Dubai, treinen, diepzeehavens, fly overs, graanschuren, huizenfabrieken, en tegenwoordig ook bodemschatten die ineens overal voor het oprapen liggen. De lucratieve banen die dit regiem vooral heeft weten te scheppen zijn: hoer, drugsezel, witwasser en bermboertje. De vaste achterban blijft vrolijk klappen, ook al is de uitkomst meer criminaliteit, minder gezondheidszorg, onbereikbaar onderwijs, baanonzekerheid en koopkrachtverlies. Het nieuwe programma zal ongetwijfeld weer worden verkocht met een pakket aan leugens over het gemak van de uitvoerbaarheid. Men wil de macht behouden, ook al gaat de business naar de knoppen en wordt de middenklasse uitgeperst.
De heren op het podium presenteerden zich als Verlossers, terwijl ze verantwoordelijk zijn voor Diepten. Ze brengen God Zelf aan het huilen en Hij zou ze daarvoor een stevig pak op hun blote billen moeten geven. Wanneer Pres – ‘ik breng de koers omlaag’ – wat zegt, lacht iedereen, want het is bekend dat hij zich niet aan zijn beloften houdt. Twintigtien-heden is het tijdperk van leugens en laster. Geen enkel land gaat vooruit wanneer een volk zo verhit en verdeeld is. Wat is vertoond sinds twintigtien is het antoniem van leiderschap. Geen samenwerking en verbinding. Geen transparante visie en richtlijnen, geen verlicht pad die mensen met goede inborst konden betreden. Op de massameeting klonk het gebruikelijke gebrul en gebabbel van personen die niet te volgen zijn voor wie nuchter is. Men wilde de aanhangers weer doen geloven dat het land achteruit is gerend door daling van de grondstofprijzen en niet door slecht bestuur en schandalen.
Leiderschap is meer dan een populariteitstest. Populaire leiders kunnen je dood betekenen door het slechte beleid. Ook al worden ze afgezet, de gevolgen van hun wanbeleid zijn nog lang voelbaar. Doorgaan met lenen, leven op de pof en beloven dat eens de dag komt dat alle ruwe rijkdom in de grond spontaan zal veranderen in goede huizen, goede wegen, goed onderwijs, goede gezondheidszorg en goede banen voor iedereen, en dit alles zonder moeite, zonder pijn en zonder goed bestuur, is magisch denken. Leiders met een gat in de hand gaan altijd bankroet, het maakt niet uit of ze drie miljard of tweehonderd miljard in handen krijgen. Wanneer rente en leningen niet meer betaald kunnen worden, wordt beslag gelegd op bezittingen en wordt alles voor een appel en een ei weggedragen. Wie te veel leent en te weinig verdient, kom in een doodlopende steeg. Daar woont de bedelaar.
Trouwens, de uit zijn slaap gewekte, toornige Surinaamse tigrikati moet oppassen. Er verschijnen soms krantenberichten dat Chinese stropers hem proberen te vangen en te verwerken tot pasta.
D. Balraadjsing
