Leven we echt in een tranendal, terwijl alles te koop is, en kan? We auto rijden en in minder files staan, beter kunnen parkeren argwanend doch geduldig kunnen staan wachten op de wilde hete “wilde bus” om eindelijk al zittend rijdend te wuiven naar “veilig op straat” djoel spelende kinderen en zich te vergapen aan voorbij schietend plots vergaarde rijkdom van anderen, de veelheid van koop en huurhuizen, kantoor en winkelpanden, en aan “anderen” die zich niets ontziend koel rijdend verpozen. Nu we gemakkelijker en sneller, goede en goedkopere werkwilligen kunnen vinden. Politie, camera bewaking, veiligheids beambten, brandweer lieden en ambulance diensten zich kunnen profileren en zich laten gelden. Bij “kleine lall”, EBS, SWM en Telesur meer en meer mensen “gezellig” in lange rijen staand, over niets keuvelend adressen uitwisselend, terwijl elders “de anderen” voor levensbehoeften, brandstof, ect. Direct zeer snel en vriendelijk door “de chinees” geholpen worden. Velen eerdaags, lekker doelloos in hun versleten hangmat kunnen liggen en voor hun medemens tijd in overvloed hebben, om mijmerend, keutelend en keuvelend te kletsen over de alom geaccepteerde “herwaardering” van het eertijds in echt koeienleren gemaakte portemonnees bewaarde zuur verdiende geld, om na de geweldige “opwaardering” het in een citroenleren portemonnee opgeslagen nu, na de grote “grondige evaluatie”, voor de broodnodige uitgaven, te zoeken in hun nu van uienleren gemaakte portemonnee. Terwijl in het “clubjeshuis” the music plays, the innercircel “for free” eat and drink, the big fat lady sings, this was and is where they.
Seppe J. Karamat Ali
