De situatie bij de Stichting Bosbeheer en Bostoezicht (SBB) is nog niet gewijzigd. De werknemers zijn nog steeds in actie. De poort wordt nog steeds dichtgehouden voor degenen die in actie zijn. Actievoerenden moeten hun actie voortzetten in de zon, in de schaduw van een auto of de weinige bomen op de berm van de bostoezichthouder.
Afgelopen vrijdag zijn er volgens Dino Souprayen, ondervoorzitter van de vakbond bij SBB, aftastende gesprekken gevoerd met de directie. De bond zou gisteren nog mogelijk een gesprek hebben met de minister van Ruimtelijke Ordening, Grond en Bosbeheer (ROGB). “Wij zijn bezig te kijken hoe wij elkaar kunnen vinden”, stelt Souprayen. Hij geeft wel mee dat na het aftastend (informeel) gesprek met de directeur en bestuursleden, verwacht werd dat de poorten open zouden gaan voor de werknemers. “Dat zij minimaal binnen zouden kunnen zitten in plaats van in de felle zon. Wij proberen, maar het wil niet echt lukken”, stelt Souprayen.
Deel Kaűnda, junior manager Financial Audit, benadrukt dat hij als werknemer opkomt voor zijn rechten. “Wij zijn niet zomaar in actie gegaan en blijven niet zomaar in actie. Wij komen op voor onze rechten. De US$ koers is nu SRD 7.5. Wij vragen niet om ons die 7.5 te geven. Wij willen praten. Geef ons iets tussen de 3.5 en 7.5. Wij weten dat als wij die 7.5 eisen, het bedrijf de tent zal sluiten. Wij eisen niet eens die SRD 7.5 waarop wij recht hebben. Wij vragen om rond de tafel te komen. Dat wij willen praten, is dus goed voor ons en voor hun”, stelt de werknemer.
Deel is zich er van bewust dat hij niet betaald wordt voor de dagen waarop hij in actie is. “Wanneer je moet opkomen voor je rechten, betekent het ook dat je een stuk moet volharden. Dit alleen om te krijgen wat wij moeten rijgen”, stelt de junior manager.
Deel had liever sinds de eerste of de tweede dag de minister van ROGB in beeld zien komen. “Zij zou al hier moeten zijn om te praten over wat er nu gebeurt. Wij zien echter dat een hele week reeds voorbij is, doch de minister is nog niet in beeld”, stelt Deel.
Souprayen luistert naar de reacties die komen uit de samenleving. “Wij horen delen van de samenleving zeggen dat de koers van 7 of 8 moeilijk wordt voor de organisatie. Dat beseffen wij ook, maar wij kunnen niet nalaten om iets voor de werknemers te regelen. Het kan niet dat wij al bijna 5 jaren hebben opgeofferd. Onze salarissen zijn bevroren op 3.35. Onze salarissen zijn 60 tot 70% achteruitgegaan. Ik kan me niet indenken dat wij niet daarover kunnen praten”, meent Souprayen.
Hij hoopt dat de minister als een moeder zal ingrijpen.
De acties worden in een gemoedelijke sfeer gevoerd. Feit is wel dat het werk in het veld vast zit. SBB heeft wel enkelen die nog de handen onder het werk zetten. Echter zal binnen niet al te lange tijd, wanneer de exporten moeten geschieden, het groter effect van deze staking te merken zijn. Souprayen benadrukt dat onder deze omstandigheden het werk in het veld nooit 100% volgens de boeken kan geschieden. Wanneer de werkzaamheden van de werknemers aanvangen, zal volgens Souprayen hier zeker ook een onderzoek naar moeten komen.
Kavish Ganesh
