De Nederlandse politicus Rabin Baldewsingh heeft tijdens de Kenniskring bijeenkomst op dinsdagavond in Lalla Rookh een blik geworpen op de mogelijkheden van cultuurbeleid vanuit de overheid. In Den Haag (Nederland) heeft hij 12 jaren als wethouder gefungeerd. Hij heeft belicht het belang van het ontwikkelen en behouden van de culturele diversiteit. Hij heeft daarbij een schets gegeven van de factoren die doorslaggevend zijn geweest om die diversiteit in Den Haag tot uiting te laten brengen. Hij stelt dat cultuur een zorgplicht is van de overheid die de verantwoordelijkheid moet dragen voor het uitstippelen van een beleidsbrief/cultuurnota, het samenstellen van een meerjarencultuurplan voor een periode van 5 jaren, het beschikbaar stellen van kapitaal ten behoeve van culturele instanties, het jaarlijks ondersteunen van culturele activiteiten door SRD 5 miljoen aan extra financiële middelen vrij te maken, het focussen op duurzame en kleine projecten, het creëren van openbare toegankelijkheid voor een ieder, het afdwingen van samenwerking, bereidheid tot cofinanciering, aandacht voor de media en het zorgdragen voor de culturele uitwisseling.
Demografische feiten Den Haag
“Suriname is een zeer succesvol multicultureel land. En dat geldt ook voor Nederland en andere landen van Europa, maar dat is niet allemaal vanzelfsprekend gegaan”, accentueert Baldewsingh. De demografische feiten over de derde stad van Nederland, Den Haag, spreken voor zich. “Den Haag heeft een bevolkingsaantal van 535.000 inwoners waarvan 52.6% anno 2019 geen Nederlandse origine bezit. Vanaf de jaren ‘80 heeft deze stad zich ontwikkeld tot de ‘legal capital of the world’. Na Engeland heeft Den Haag de grootste concentratie van de Hindoestanen, waardoor Den Haag terecht de masalahoofdstad genoemd wordt.” Met de komst van de 30.000 Oost-Europeanen en 35.000 expats (hoogopgeleide arbeiders) heeft Den Haag nieuwe onderscheidende groepen erbij gekregen. “Die culturele diversiteit in een stad als Den Haag is enorm. Wat de demografische grootte betreft is Den Haag bijna net zo groot als Suriname.”
Multiculturaliteit is geen zwakte
Baldewsingh voert aan dat multiculturaliteit nimmer een zwakte kan zijn. Met de juiste politieke instrumenten (waaronder het creëren van bestaanszekerheid, verheffing, eerlijk delen, respect, soberheid, onbaatzuchtige dienstbaarheid en verbinding) kan die verscheidenheid aan cultuur juist immense voordelen met zich meebrengen. “De meest belangrijke kernwaarde daarbij is verbinding; het zorgdragen dat je ideeën/mogelijkheden gebruikt om mensen aan elkaar te verbinden. Bij verheffing spelen onderwijs en kennis een belangrijke rol.” Baldewsingh koppelt dat verbindingselement overigens met werk, onderwijs, politiek, gezamenlijke activiteiten en cultuur. “In een land als Canada kiest men heel nadrukkelijk voor de diversificatie, terwijl er op dit moment in Amerika de diversiteit juist als een probleem wordt gezien.” Naar zeggen van Baldewsingh mag Suriname trotser zijn op zijn diversiteit en meer investeringen plegen op dit vlak. En om dit te bewerkstelligen is de politieke wil, moed en daadkracht essentieel, evenals geld, macht en visie. “Mensen gaan zich ergens niet vestigen alleen omdat er werkgelegenheid is, die culturele aspecten zijn erg belangrijk. Imago wordt voor een belangrijk deel bepaald door cultuur”, aldus Baldewsingh.
KSR
