Districtscommissarissen hebben meer ondersteuning nodig

Om hun taken in de komende jaren volledig en naar behoren te kunnen uitvoeren, zullen de districtscommissarissen voorzien moeten worden van voldoende middelen. Het is publiek geheim dat de slechte economische situatie in de wereld en in Suriname zijn weerslag heeft op het overmaken van voldoende staatsmiddelen naar de districten. Dit zegt Margaretha Malontie, deken van de orde van districts commissarissen (dc’s). Zij meent dat alle dc’s hun uiterste best doen om met de schaarse middelen goed werk te verrichten in hun werkgebied. “De problemen verschillen van district tot district. In Sipaliwini bijvoorbeeld hebben we te kampen met de infrastructuur, de nodige nutsvoorzieningen en milieuvervulling”, zegt Malontie. In Paramaribo worden volgens de deken de problemen gezamenlijk aangepakt, omdat de desbetreffende relevante ministeries ter plaatse zijn. Ook in de randdistricten komt dit goed van te pas. “Wij proberen de overheidsdiensten in het binnenland te krijgen, zodat de mensen er terecht kunnen voor zaken. Het is een proces dat jaren zal duren”, aldus Malontie. Met betrekking tot de financiële decentralisatie hebben de districten hun eigen districtsfonds. Dc’s mogen ook fondsen genereren om zodoende projecten te financieren. Dat moet volgens de deken ‘nog wat harder gaan lopen’.
Malontie is niet ontevreden over wat zij de wezenlijke bijdrage noemt die de gemeenschappen leveren door middel van de jaarlijkse hoorzittingen, die in alle ressorten in het hele land worden gehouden. Alle ressortplannen vloeien daaruit voort. En de staat heeft heel wat projecten uitgevoerd, maar soms wordt er gefocust op grote projecten, waardoor de kleine die wel zijn uitgevoerd niet gezien worden. “We gaan in het jaar 2019 voor meer”, spreekt ze haar wens uit.
De districten, die verdeeld zijn in bestuursressorten, zijn of worden beter of gemakkelijker beheerd qua bereikbaarheid door hun uitgestrektheid en ook qua ligging. Op de vraag of clustering van dorpen tot steden niet beter zou zijn voor de gewenste snelle ontwikkeling, antwoordt Margaretha Malontie: “We kunnen dorpen clusteren, maar vanwege de zeden, tradities en de gewoonten, zouden we eerst hierover moeten overleggen met de traditionele leiders. Dorpen zijn reeds geclusterd op het gebied van de gezondheidzorg. Er zijn twee medische posten en wel te Langatabiki en Nason. Mijn diepe wens is een goede begaanbare weg naar het gebied (verhard) en niet te vergeten de nutsvoorzieningen.”

error: Kopiëren mag niet!