Visserijsector slaat noodalarm

Het noodalarm is gisteren officieel geslagen door de visserijsector in Suriname. Overbevissing is een probleem in de huidige situatie. Bijkans 35 vergunningen zijn inmiddels verstrekt voor de trawlervisserij (grootschalig) in Surinaamse wateren. Er zijn 445 vergunningen verstrekt voor de artisanale visserij. De sector heeft het vermoeden dat er meer aanvragen op het bord van de minister liggen. Daarnaast is de kwestie van de 6 Chinese vissersboten de heetste kwestie binnen de sector. De minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij moet deze boten volgens Prahalad Sewdien, voorzitter Federatie van Surinaamse Agrariërs (FSA), goed toetsen aan de wet. Indien die niet voldoen aan de huidige geldende vergunningsvoorwaarden, mogen die geen vergunning ontvangen. De sector vraagt naar aandacht voor de huidige problemen met betrekking tot de veelheid van uitgegeven vergunningen. Krijgen de 6 Chinese vaartuigen toestemming om te vissen in Surinaamse wateren, zal deze leiden tot vernietiging van de visserijsector in Suriname.
Sewdien brengt in herinnering dat in 2008 de regering ook geen luisterend oor had voor de sector. In dat jaar heeft de visserijsector de Surinamerivier geblokkeerd om de eisen van de sector te bewerkstelligen. Hij zegt niet dat dit zal gebeuren, maar wijst wel alvast op toekomstgevallen die voorkomen kunnen worden. Twee weken terug is een 6-tal trawlers (fabrieksschepen) in Suriname aangekomen om te vissen. Twee boten zijn reeds geïnspecteerd door een inspectieteam van LVV. De boten hebben qua faciliteiten aan boord huisvesting voor 48 man, 3000 pk motoren en opslagcapaciteiten voor 200 ton vis. Dit is voor de lokale visserij ongekend groot. “De sector is overvol er is sprake van overbevissing. Wij kunnen niet meer hebben”, stelt Udo Karg, voorzitter van de Surinaamse Seafood Associatie. Hij merkt ook op dat de schepen waar de Chinezen nu mee zijn gekomen, een model van visvangst hanteren die de sector volledig zal schaden. Zulke schepen trekken meestal samen op. Waar deze schepen zijn geweest, hoeven andere vissers niet meer te gaan.
FSA meldt dat de 2 geïnspecteerde boten niet voldoen aan de vergunningsvoorwaarden. Die beschikken ook niet over systemen om door de lokale autoriteiten gemonitord te worden.
Een vergunningsvoorwaarde is dat vis gevangen in Surinaamse wateren, aan land moet komen voor verwerking. De kranen op de boten indiceren volgens de FSA dat de visvangsten met deze boten Suriname nooit zullen bereiken. Zulke grote schepen zijn in staat om de vangsten makkelijk over te hevelen naar moederschepen. Een vermoeden hier dat Suriname in beginsel alleen verlies zal lijden in termen van vernietiging van vruchtbare visbodem door niet duurzame visserij, verlies van directe werkgelegenheid voor ruim 5000 mensen en verlies van deviezeninkomsten. De visserijsector draagt met 57% het meest bij aan de totale waarde van het agrarische bruto binnenlands product (BBP) van Suriname. Dit wordt gevolgd door landbouw met 31% en veeteelt met 12%. De visserijsector had in de afgelopen 10 jaren een totaal BBP-bijdrage van ruim SRD 3.5 miljard. Dit is iets meer dan de helft van het totaal BBP van de mijnbouw in deze periode. In de afgelopen 5 jaren is er meer dan 162.078 ton aan visvangst gerealiseerd in Surinaamse wateren. Hierin is de illegale visvangst niet bijberekend.
Kavish Ganesh