Apotheek Jamaludin bestaat vandaag vijftig jaar. In een interview met Dagblad Suriname vertelt apotheker Rahiem Jamaludin hoe het precies begon. Na de Hendrikschool te hebben doorlopen heeft Jamaludin het apothekers assistenten diploma behaald in 1953, waarna hij via de Geneeskundige School de apothekersopleiding afrondde in 1960. Hierna werkte Jamaludin als apotheker in het St. Vincentius Ziekenhuis. In de Klipstenenstraat was er toen apotheek MINERVA, eigendom van een apotheker uit Nederland, – mevrouw Schipper – die op het punt stond de apotheek van de hand te doen.
Beherend apotheker
Jamaludin werd beherend apotheker en heeft daar gewerkt van 1964 tot 1968, waarna hij op 15 november 1968 is gestart aan de Watermolenstraat, in het pand van zijn ouders. Een nieuwe apotheek werd ontworpen, door de architect de heer Nooitmeer, en gebouwd door aannemer Abilak. De eerste steenlegging was op 7 november 1967. In de tussentijd heeft Jamaludin ook gewerkt voor apotheek Dawson. Jamaludin heeft ook de oprichtster, de eerste vrouwelijke apotheker van Suriname, mevrouw wijlen Polanen, meegemaakt. Mevrouw Polanen kende de vader van Jamaludin, die Apothekers Assistent was. In zijn hoedanigheid van secretaris van de vereniging van Apothekers ontmoette hij Polanen. Bij de opening van Apotheek Jamaludin was Polanen dan ook aanwezig, evenals professor Parabiersing, en vele andere prominenten.
Wens in vervulling
De innige wens van Jamaludin’s vader, ‘Sjaik’ Mohamed Jamaludin – naar wie een straat is vernoemd-, was dat zijn zoon Apotheker zou worden. Andere apotheken van die tijd zijn apotheek Esculaap, de bedenker van die naam is doctor Johans, die ook apotheker was en Apotheek Dawson van de heer Max Dawson. “In die tijd waren er alleen overheids-apotheken in de ziekenhuizen. Ook in Nickerie was er een ‘s Lands apotheek. Er waren welgeteld minder dan 10 apotheken”, herinnert de apotheker zich. Jamaludin was ondertussen ook docent voor de opleiding tot apothekers assistent.
De tijd van 50 jaar geleden is helemaal veranderd. De medicamenten zoals we die kenden en het voorschriftgedrag van de artsen is helemaal veranderd. Verschillende zalven, en andere producten moesten in die tijd zelf worden gemaakt, omdat het Bedrijf Geneesmiddelen Voorziening Suriname (BVGS) nog niet bestond. Dat bedrijf werd in 1981 opgericht en werd door de overheid aangesteld als importeur van medicamenten.
Apothekers waren voor 1981, vanwege hun kennis die zij opdeden tijdens hun opleiding, in staat om zelf medische producten te maken. Jamaludin noemt als voorbeelden Salicyl Zalf, salicyl in kuur, zet kaarsjes en Schots Emulsie. “Tegenwoordig levert het BVGS deze middelen, maar soms zijn door schaarste van de grondstoffen de apotheken genoodzaakt de producten zelf te maken”, legt Jamaludin uit. “Voor de geneesmiddelen voorziening is het gemakkelijker wanneer je geneesmiddelen centraal kan betrekken. Zowel de apotheken als de ziekenhuizen worden voorzien van de geneesmiddelen”.
Nieuwe Situatie
De wet op de registratie van geneesmiddelen was in die tijd nog niet geïntroduceerd. Door deze wet ontstond er een nieuwe situatie omdat de grote firma’s de behoefte niet meer hadden om de producten te importeren. Het Staatsziekenfonds ontstond in 1981. Als secretaris van de Vereniging van Apothekers ondertekende Jamaludin deze overeenkomst met de toenmalige regering, in de militaire periode.
Veranderd
Het voorschrijfgedrag van de artsen is hiermee veranderd omdat het SZF alleen de generieke, niet patent middelen, vergoedt. Het SZF richt zich alleen op medicamenten die het BVGS op voorraad heeft. “Het kan voorkomen dat het BVGS de producten niet op voorraad heeft. Echter, de wijze van prijsbepaling door het BVGS zorgt ervoor dat hun prijzen lager uitvallen dan die van de overige importeurs van medicamenten, waardoor op een bepaald moment de SZF verzekerden niet aan medicamenten kunnen komen omdat het SZF zich beroept op de prijs die in de klapper van het BVGS voorkomt”. Jamaludin kwalificeert dit als oneerlijke concurrentie. “Dit voorschrijfgedrag en de wijze van vergoeding is heel anders geworden”, zegt Jamaludin. Hierdoor zijn ook andere ziektekosten verzekeraars op de markt gekomen. Deze hebben ingespeeld op de behoeften die zijn ontstaan omdat er bedrijven zijn die voor hun personeel bepaalde medicamenten willen, die niet in de klapper voorkomen, maar wel willen dat hun personeel voor de medicamenten in aanmerking komen.
Bij het prijsverschil, waarbij de producten van de overige importeurs duurder uitkomen dan die van het BVGS, is het zo dat het SZF de producten niet vergoedt, tenzij je een ontheffing aanvraagt bij het SZF. Jamaludin vindt dat deze situatie verholpen kan worden wanneer er een lijn wordt getrokken door dezelfde tarieven te hanteren. Jamaludin zegt dat de opleiding tot apothekersassistent nodig is omdat een deel van de apothekersassistenten ouder wordt, en een ander deel ook nog wegtrekt. Jamaludin bedankt de gemeenschap voor de ondersteuning in de afgelopen 50 jaren.
RB
