Het is een lust voor het oog geweest om het U-20 elftal van Suriname te zien spelen te Florida (USA) tijdens de kwalificatiereeksen in Concacaf verband. Vanavond spelen onze jongens een uiterst moeilijke game tegen de USA. De kansen zijn klein dat Suriname zich positioneert als groepswinnaar, maar het toernooi waarin onze jongens binnen 10 dagen 5 wedstrijden gaan afwerken, hebben wel onze ogen geopend. Het U-20 team van Suriname heeft 4 wedstrijden min of meer op dezelfde wijze gespeeld. Het is duidelijk dat deze groep over enorm veel talent en vaardigheden beschikt. Voor het eerst na lange tijd zien we een Surinaams team dat met zelfvertrouwen speelt, het team straalt dat zelfvertrouwen ook uit. Het team houdt het hoofd koel en opgeheven en kan geduld bewaren om op het juiste moment toe te slaan. Technisch zijn de jongens nog in een ontwikkelingsfase, het is aan de trainers bij de respectieve teams om verder te werken aan deze jongens. De techniek waarover dit team beschikt, is opvallend. De combinaties van dit team zijn lange tijd niet vertoond door Surinaamse elftallen. Fysiek doen de jongens ook niet onder en men gaat een stuk fysiek spel niet uit de weg. Deze jongens durven het wel om een gele kaart te nemen. De SVB moet geen grappen maken met deze groep. Er moet verder geïnvesteerd worden in de persoonlijkheidsontwikkeling van de jongens, dus dat op het veld niet telt van waar men komt. Alleen het moment telt en dat men het geluk heeft om in het shirt van een nationaal elftal uit te komen, terwijl duizenden mensen live naar hen kijken, met buitenlands commentaar. Het U-20 team van Suriname heeft getoond niet verlegen of bang te zijn om internationale wedstrijden te domineren. Niet alle ballen gaan diep, maar er wordt ook teruggekapt om vanuit een andere kant toe te slaan. Opvallend is zeker het Surinaams middenveld met jongens die zowel met links als met rechts de bal kunnen bespelen. Regelmatig lijken de combinaties als die van professionele clubs. Surinaamse trainers moeten iets meer aandacht gaan besteden aan de tactische kanten van het verdedigen. Een groot deel van de jongens in de U-20 is afkomstig uit de U-competities van de SVB. Ze hebben gespeeld in verschillende teams vanaf de U-13 en soms zelfs jonger. Deze jongens hebben gezeten in het georganiseerd systeem van het jeugdvoetbal in Suriname. Ze spelen al soms 9 jaar lang wedstrijden in competitieverband. De credits gaan zeker naar de clubs die jaar in jaar uit investeren in de jeugd vanaf soms 9 jaar. De SVB krijgt alleen credits voor het organiseren van de U-competities in Paramaribo, maar men besteedt verder geen aandacht aan de vorming van deze jongens. De directeur van de SVB behoort een plan te hebben om de Surinaamse voetballer te vormen. Er moet een zogenaamde ‘Surinaamse school’ vastgesteld worden, waarlangs alle Surinaamse voetballers gemodelleerd worden. Er zijn Surinaamse voetbalgoeroes die graag kennis overdragen en jarenlang succesvolle teams met kampioenschappen hebben geleid. Deze voetbalgoeroes moeten de ‘Surinaamse school’ gestalte geven, waarlangs ook de Surinaamse teams moeten worden gemodelleerd. Daarbij moet rekening worden gehouden met de aard en de gewoonten van de Surinaamse mens. De Surinaamse voetbalschool moet aansluiten bij de Surinamer en in het bijzonder de moderne Surinamer. Het U-20 elftal van Suriname doet in de Caribbean niet onder voor de landen, die recent grote sprongen hebben gemaakt, zoals Trinidad en Jamaica. Onze jongens moeten geschoold worden om hun mannetje te kunnen staan in het Engelssprekende milieu. De taalbarrière moet totaal niet als een weerstand worden gevoeld, de taalbarrière moet worden overwonnen. Onze jongens moeten enkele basiszinnen in het Engels kunnen uitspreken. En het huid vol schelden van de tegenstander kunnen we gewoon doen in het Sranantongo, terwijl we hen gewoon vol in de ogen aankijken. Het geld dat besteed is aan ons U-20 elftal om in Florida het land uit te dragen, is geen vergooid geld geweest, integendeel. Het heeft ons gewezen waar we nu in de regio staan. En het doet goed om eens een keer mooie conclusies te trekken. De investeringen die enkele clubs in Paramaribo plegen in Surinaamse kinderen, waaronder de grote traditionele clubs, werpen hun vruchten af. De vraag is nu wat de SVB met deze groep moet doen om straks een heel sterk nationaal seniorenelftal te hebben. We bevelen de regering c.q. de minister van Sport en Jeugdzaken aan om deze jongens te adopteren. De regering moet samen met een paar grote bedrijven deze jongens en daarnaast ook een wachtlijst met 20 jongens voorzien van een maandelijkse vergoeding, waardoor zij op school kunnen blijven en hun studie afmaken en genoeg middelen hebben om te sporten. Er moet voor deze groep van 40 ondersteuning komen op het gebied van onderwijs. De U-13 en andere competities van de SVB zijn niet zomaar, maar de SVB moet de lidbonden ook dwingen om lokaal deze competities te houden. De SVB verzuimt al jaren en verwaarloost de lidbonden. Hoe het vanavond afloopt, doet er niet toe. Wat ons betreft hebben wij genoeg gezien. Evenwel moet benadrukt worden dat in het voetbal men nooit kan teren op prestaties van andere wedstrijden. Elke wedstrijd moet weer keihard worden gewerkt. Er is huiswerk aan de winkel voor de SVB, maar er is zeker hoop voor het Surinaams voetbal.
