Er is door een kerkelijke organisatie aandacht gevraagd voor de problematiek van het geweld dat gepleegd wordt tegen vrouwen en meisjes heel vaak in de huishoudelijke en de relationele sfeer. Suriname heeft altijd te maken gehad met geweld tegen vrouwen. De scholing van de Surinaamse vrouwen is gedurende decennia behoorlijk vooruit gegaan. Desondanks merken we dat vrouwen dagelijks worden mishandeld en dat het gewoon doorgaat. Er is een deel van de samenleving die niet beinvloed wordt door de actualiteit van de dag en beroering die optreedt in de samenleving. Zo kan het nog voorkomen dat er een straatprotest is over de mishandeling van vrouwen en er op dezelfde dag of de dag erna vrouwen in het kleine Suriname worden mishandeld. Er zijn gemeenschappen in Suriname die geweld niet schuwen. Conflicten worden opgelost met geweld. Slaan van kinderen wordt gezien als onderdeel van een positieve opvoeding. Het slaan van vrouwen wordt gezien als een recht van mannen. Het mishandelen en vermoorden van vrouwen die niet trouw of loyaal zijn of onderdanig zijn, wordt ook door een deel van de mannenpopulatie gezien als een recht waarop men aanspraak maakt. Het is de regering en de overheidsprogramma’s en de NGO’s en kerken in Suriname niet gelukt om tot deze groep mannen door te dringen. We zien nog dat Suriname worstelt met het slaan van kinderen. Zelfs in DNA zijn er leden die nog geloven in de heilzame werking van het slaan van kinderen. De Surinaamse samenleving heeft geweld nog niet massaal kunnen afwijzen en afzweren. We halen aan enkele gegevens die in het publieke domein bekend zijn over geweld tegen vrouwen. Bij geweld tegen vrouwen gaat het onder meer om verkrachting en andere vormen van seksueel geweld, gedwongen prostitutie en handel in vrouwen, en seksegericht geweld, zoals het dwingen tot pornografische activiteiten en het dragen van bepaalde kleding, en opsluiting in huis. De VN-commissie voor mensenrechten noemt als praktijken die schadelijk zijn voor de gezondheid van vrouwen en kinderen onder meer ook vrouwenbesnijdenis, andere vormen van verminking, dwangvoeding, vroeg huwelijk en vroege zwangerschap, praktijken die geboorteregeling beperken en voorkeur voor mannelijke kinderen. Tot de schendingen die speciaal vrouwen treffen behoren ook: verkrachting en andere vormen van seksueel geweld, gedwongen prostitutie en handel in vrouwen en seksegericht geweld, zoals het dwingen tot pornografische activiteiten en het dragen van bepaalde kleding, en opsluiting in huis. De VN-verklaring over geweld tegen vrouwen (1993) veroordeelt uitdrukkelijk het huiselijk geweld. Geweld tegen vrouwen is volgens de definitie van de verklaring ‘elke daad van geweld op basis van gender die resulteert of kan resulteren in lichamelijke, seksuele of psychologische schade aan of lijden van vrouwen, met inbegrip van de dreiging van dergelijke gewelddaden, dwang of willekeurige vrijheidsberoving, ongeacht of dit plaatsvindt in het openbaar of de privésfeer.’ Geweld is een schending van mensenrechten als de overheid in gebreke blijft bij preventie en het vervolgen van de daders. Amnesty International doet de aanbeveling om geweld tegen vrouwen tot staan te brengen. Dit moet gebeuren doordat Staten onomwonden alle vormen van geweld tegen vrouwen veroordelen. Die veroordeling is ook de bijzondere verantwoordelijkheid van publieke figuren. Het geweld moet worden voorkomen door een sterk internationaal en nationaal rechtssysteem, en door nationaal beleid. Geweld tegen vrouwen moet onmiddellijk worden onderzocht; bij betrouwbare beschuldigingen moet vervolging worden ingesteld. Er moeten voorzieningen zijn voor opvang en hulp, en ook voor de schadeloosstelling waarop slachtoffers recht hebben. Gendergerelateerd geweld is een term voor alle soorten geweld waarbij leden van een specifiek geslacht worden geraakt met als achterliggende reden hun geslacht. Gendergerelateerd geweld is een veramelbegrip waaronder vele vormen van geweld vallen en kan door individuen en op grotere schaal worden uitgevoerd. Hoewel de term op zichzelf genderneutraal is en er ook diverse vormen van gendergerelateerd geweld tegen mannen en jongens zijn, staat de term in de praktijk meestal synoniem aan geweld tegen vrouwen en meisjes.Dat blijkt ook in de definitie in de VN-verklaring over geweld tegen vrouwen uit 1993, waarin staat dat ‘elke daad van geweld op basis van gender die resulteert of kan resulteren in lichamelijke, seksuele of psychologische schade aan of lijden van vrouwen, met inbegrip van de dreiging van dergelijke gewelddaden, dwang of willekeurige vrijheidsberoving, ongeacht of dit plaatsvindt in het openbaar of de privé-sfeer.’ Daarbij wordt aangetekend dat het kan voortkomen uit een scheve machtsbalans tussen mannen en vrouwen. Alhoewel de definitie van gendergerelateerd geweld geen specifieke vormen omschrijft, kan aan diverse uitingen van geweld worden gedacht. Zo zijn diverse praktijken en tradities specifiek voor vrouwen schadelijk, zoals vrouwenbesnijdenis en het inbinden van voeten, of bepaalde zware straffen die op bijvoorbeeld buitenechtelijke relaties staan. Ook verkrachting en huiselijk geweld kunnen onder de definitie vallen, evenals seksueel geweld in conflictgebieden. Dat de Surinaamse samenleving niet op alle niveaus over de volle breedte bij de les zijn, blijkt op pogingen zelfs in DNA om vrouwenmishandeling en zelfs moord goed te praten of enigszins met sympathie te verklaren. Er moet in alle talen gedaan worden aan de bewustwording en op alle niveaus.
