Het volksprotest van vrijdag heeft het moeten doen met heel weinig volk. De teleurstellende opkomst bestond uit ongeveer 50 tot 60 personen. Zelfs de aanwezigen waren teleurgesteld ten aanzien van de opkomst. Een protesteerder stelde zelfs de vraag als de vrouwen die niet aanwezig waren, niet voelen hoe slecht het gaat in het land. Toch was de initiatiefnemer van de actie, Xiomara Cadogan, positief gestemd over degenen die wel gehoor hadden gegeven aan de oproep. “Ik vind het geweldig van de mensen die wel zijn komen opdagen en dat zij de zon hebben getrotseerd en zijn gekomen met hun bordjes en leuzen en zich hebben geuit naar de regering.” Volgens haar maakt het ook niet uit hoe groot de groep is, zodra je je stem laat horen in een democratisch stelsel heb je impact. Je moet je stem laten horen want dat is je grootste wapen.” Als sprekers waren er diverse organisaties van verschillende districten aanwezig, te weten uit Para, Nickerie, Commewijne en ook van Paramaribo. Het gaat om mensen uit het maatschappelijke middenveld. Volgens de activist had het Comité Mama Sranan Wiki een ieder uitgenodigd, van de coalitie en oppositie en alle vrouwen in het bijzonder om aanwezig te zijn. De slechte opkomst ligt volgens haar aan de armoede en aan het feit dat de samenleving zaken eerst op de achtergrond bekijkt voor in actie te springen. “Wij blijven het doen voor de samenleving totdat zij de stap rijp vindt om zich fysiek te tonen.” Cadogan zegt zich ook voor te kunnen stellen dat men vindt dat de actievoerders slechts politieke ambities hebben en daarom acties voorstellen, maar ondanks het feit dat anderen het op die manier hebben gedaan, men toch de hoop niet moet verliezen.
‘De economische situatie in het land is reeds lange tijd bekend. De armoede neemt vreselijke vormen aan.’ Afgelopen dinsdag was het Orange Day, een dag waarop men opkomt tegen mishandeling van vrouwen en meisjes. ‘In dat kader hebben we gezegd dat de armoede die wij nu moeten trotseren ook een vorm is van mishandeling, waardoor is besloten een actie op touw te zetten om dit kenbaar te maken. In eerste instantie was het de bedoeling dat de actievoerders hun stem lieten horen, echter ging men snel over te roepen dat de president weg moet. Ik zou niet direct stellen dat de regering naar huis moet. Ook als we luisteren naar delen van de samenleving wordt gezegd dat het geen zin heeft dat te vragen, maar we moeten ook kenbaar maken aan de regering dat de situatie waarin we ons bevinden tot een halt geroepen wordt.’ Dit is overigens niet de laatste actie die in de planning is. De ‘activisten’ zullen op alle manieren hun stem laten horen, hetzij met een bijeenkomst op het plein of een andere actie of een open brief. Er zal in dit kader op maandag een motie ingediend worden in samenwerking met leden van de organisatie.
NK
