De parlementariër Dew Sharman heeft onlangs in zijn bezoek aan het rijstdistrict Nickerie moeten constateren dat het heel maatschappelijk en economisch leven in dit district stil staat. “De verpaupering is daar niet alleen voelbaar, maar ook zichtbaar. De markt daar bijvoorbeeld kent geen bedrijvigheid meer”, constateert hij.
Landbouw
“Het is een vloek om nu in Nickerie rijst te verbouwen. Het is geen onnodige geklaag van de padieboeren. Die komen absoluut niet uit met de huidige padieprijzen. Verschillende kleine boeren draaien echt op verlies”, zegt Sharman. Heel wat kleine boeren hebben hem meegedeeld, te zullen stoppen met de rijstbouw. Als men steeds verliezen lijdt, zal men eens moeten ophouden. Met de verschillende kostenverhogende maatregelen van de overheid is de maat volgens hen nu al vol.
Schulden
“Een heleboel Nickerianen zitten met torenhoge schulden. Dit blijkt uit gesprekken met mensen die daar in de financiële wereld actief zijn. Elke dag worden er machines ingetrokken, omdat mensen niet kunnen voldoen aan hun betalingsverplichting”, stelt Sharman. Zo zit de landbouw nog verder klem. De politicus denkt dat er hier pas een oplossing in zal komen als er in Suriname inderdaad gewerkt wordt aan ‘productschap rijst’. Volgens de padieboeren is de inzaai voor het afgelopen seizoen rond de 21.000 hectaren padie geweest. De verwachting is dat het komende seizoen de inzaai ver beneden de 20.000 zal zijn.
Bazo-kaart
De gezondheidssector blijkt ook in Nickerie niet bespaard van problemen. Door de verarming van de Nickeriaanse bevolking is een nog grotere groep niet meer in staat om de basiszorgkaart te betalen. “Het is de Nickeriaanse trots om iets zelf te betalen als men dat kan. Een heleboel mensen kunnen het niet meer. Ik was daar 5 dagen op de poli en heb een heleboel onverzekerde mensen gehad. Je helpt de mensen, maar de apotheek, het ziekenhuis en de specialisten zullen de mensen niet helpen. Er wordt enorm veel politiek bedreven met het verkrijgen van een Bazo-kaart. In die kleine samenleving is het veel makkelijker om de politieke kleur van mensen te achterhalen. Zo wordt men gemakkelijker gedupeerd”, meent Sharman.
Mensen gaan naar Guyana
Sharman stelt verder dat in dit district het verkrijgen van medicijnen een ramp is. Ook al lukt het de Nickeriaan om de medicijnen te betalen, blijkt de beschikbaarheid van medicamenten een probleem te zijn. Van zijn patiënten verneemt hij dat velen uitwijken naar Guyana om aan medicijnen te komen. “Ik kan mensen niet kwalijk nemen. Zij hebben de medicijnen nodig”, zegt de politicus.
Zwervers: gewezen ondernemers
Het armoedevraagstuk breidt zich verder uit tot de toename van het zwerversprobleem in Nickerie. “Mensen zien het niet meer zitten. Je ziet nu nieuwe gezichten over straat. Sommigen zijn drugsverslaafden en sommigen zijn gewezen ondernemers die niets meer hebben. Sommigen zijn redelijk goed gekleed, maar bij navraag blijkt dat dat het enige is wat men heeft”, zegt de VHP-parlementariër.
Drugsproblematiek
Er zijn enorm veel jongeren uit Nickerie aan de drugs. Sharman merkte het niet op het eerste gezicht, maar in de polders zag hij veel jongeren die (zonder sport, spel of vertier), de drugs zijn ingegaan. Volgens Sharman is dit een groeiend probleem. Meestal komen de drugs via Guyana naar binnen, geziene het daar gemakkelijker verkrijgbaar zou zijn. Mensen weten dan ook te vertellen dat drugs in Nickerie daarom veel goedkoper zijn dan in Paramaribo. In de nabije toekomst ziet hij dit als een enorm oncontroleerbaar probleem worden in Nickerie.
Niet herkenbaar
Sharman heeft deze zaken in zijn vijf dagen detachering als arts in Nickerie waargenomen. Hij meent het district op het eerste gezicht niet meer te kunnen herkennen. Het was een bloeiend district met een druk maatschappelijk en economisch leven. In vergelijking met Paramaribo, vindt hij Nickerie veel beroerder uitzien. Mensen hebben volgens hem geen hoop in de overheid. De aanpak van deze problemen vanuit de overheid zag ik ook niet. “Als de rijstbouw straks helemaal vernietigd is, krijg je nog meer werkloosheid. Ons hoofdvoedsel is dan niet meer gegarandeerd. De kleine centjes die wij hierdoor ook verdienen, komen dan ook weg te vallen”, aldus Sharman. Hij beschouwt de situatie als een spiraal waar Nickerianen heel moeilijk uit kunnen komen.
Kavish Ganesh
