Dat de lonen van de regerings- en de assembleeleden gekoppeld zijn aan die van de ambtenaren is inmiddels bekend. Verschillende parlementaire en niet-parlementaire oppositionele partijen hebben hun stem uitgebracht over hoe onrechtvaardig deze regeling per heden werkt. De Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP) stelt dat de regeling dient te worden aangepast. De Nationale Partij Suriname (NPS) meent dat zij tegen de loonsverhogingen van de DNA-leden en regeringsfunctionarissen is. Echter blijkt dat geen van de twee voornoemde parlementaire politieke organisaties concreet aan hun parlementariërs heeft gevraagd om de verhoging op de schadeloosstelling terug te geven.
De enige partij die daar wat daaromtrent zei, was de Democratie en Ontwikkeling in Eenheid (DOE). “De regering, politici, de vakbonden en alle relevante organisaties en personen worden opgeroepen om niet te doen aan salarisverhoging die leidt tot inflatie”,schreef DOE in haar laatste persbericht. Als dit inderdaad ertoe zal leiden dat de enige DOE-parlementariër, Carl Breeveld, gehoor zal geven aan de oproep van zijn eigen politieke partij moet nog blijken.
Guno Castelen, voorzitter van de Surinaamse Partij van Arbeid, gaat terug in de tijd door te stellen dat deze wettelijke regeling, gezien de huidige werking, in beginsel fout was. Curtis Hofwijks van de Partij voor Recht en Ontwikkeling (PRO) stelt tegenover Dagblad Suriname dat parlementariërs die werken en geld ontvangen, daar recht op hebben. “Maar wanneer je niet werkt en het geld ontvangt, heb je er geen recht op. Het huidig parlement functioneert niet naar behoren. Er wordt bijna nooit vergaderd en de mensen die verantwoording moeten afleggen, zijn bijna nooit aan het werk. Waarvoor wordt men eigenlijk betaald? Waarom krijgt men een verhoging als men dat wat men moet doen al niet doet?”, vraagt Hofwijks zich af.
Hij merkt echter op dat parlementariërs niet eens op een oproep van hun politieke partij hoeven te wachten. “Als je het juiste standpunt wilt innemen, geef je het juiste voorbeeld. Als de mensen in jouw partij oprecht zijn, dan zou het ook niet lang moeten duren dat anderen opvolgen”, stelt Hofwijks. Hij hoopt dat parlementariërs rond dit onderwerp binnenkort over elkaar struikelen en uiteindelijk het extra geld inleveren. “Zo kan men ook een beetje weggevallen vertrouwen in de politiek herwinnen”, meent Hofwijks. Tot dan stelt Hofwijks het parlement en parlementaire politieke organisaties niet serieus te nemen. “Put your money where your mouth is”, meent hij. Als een parlementariër vindt dat de verhoging onrechtmatig is, dient die het geld ook niet te accepteren. Het accepteren zal voor zich spreken.
Kavish Ganesh
