De staat werd gedurende enkele jaren geconfronteerd met een forse terugval in zijn inkomsten als gevolg van de internationale prijsontwikkelingen en de contractie van de economie. Het direct treffen van beleidsmaatregelen was volgens monetair econoom Anthony Caram voor de overheid een uitdaging, mede vanwege het verwachte verzet bij verhoging van de inkomsten door onder andere belastingheffing en bij het verlagen van de uitgaven, zoals subsidies, salarissen en het aantal ambtenaren. “Cijfers op kasbasis tonen een beeld van voortdurende tekorten en oplopende schulden in de periode 2013-2017, waarbij ook rekening moet worden gehouden met de achtergrond waartegen deze ontwikkeling zich voltrok”, stelt Caram.
De gemiddelde inkomsten waren 27% kleiner dan de uitgaven. Financieringstekort bedroeg gemiddeld SRD 1,6 miljard per jaar. Vanwege de financieringstekorten bleek de staat telkens andere bronnen van financiering te hebben geraadpleegd. Hierdoor ging de staatschuld omhoog. Deze schuld is inmiddels verdrievoudigd tot SRD 18.414 miljard (mei 2018 Bureau voor Staatschuld). Dit is ruim 70% van de totale geldwaarde van alle in Suriname geproduceerde goederen en diensten (BBP) per eind 2017. De staatschuld is in de afgelopen 5 jaren toegenomen met bijkans SRD 12 miljard. Dit, terwijl het financieringstekort in de afgelopen 5 jaren opgeteld, iets boven de SRD 8 miljard staat. Caram stelt dat er indicaties zijn dat de feitelijke tekorten en schulden groter zijn. Als er gekeken wordt naar de financieringstekorten en de staatschuld, dan zou dat in ieder geval als een van de indicaties kunnen worden aangemerkt (Red). Hij ziet echter geen volledig cijfermatig beeld van de schuld. “Hoe groot zijn precies de niet in de gepubliceerde schuld begrepen betalingsverplichtingen van de staat? Wellicht kan het Bureau voor de Staatsschuld additionele informatie verzamelen en publiceren”, aldus Caram.
Kavish Ganesh
