‘Zolang de ambtenaren zich laten leiden door de huidige elite van de CLO zal hun positie niet verbeterd worden. De afgelopen 2 jaren werd de ambtenaren een worst voorgehouden van 111% loonsverhoging. Het is een feit van algemene bekendheid dat de CLO-elite (Miskin, Hooghart, Swamipersad, Telting etc.) geen enkele eis zullen stellen aan deze regering, erger nog ze ondersteunen al de arbeidsonvriendelijke handelingen van deze regering actief. In De Nationale Assemblee keurt Hooghart het beleid van de regering goed en in het vakbondswezen participeren ze aan geen enkele actie, die lotsverbetering van ambtenaren tot gevolg moet hebben. Daarnaast is een deel van de CLO-elite beloond met posities, zoals het directeurschap van het pensioenfonds, SER-lid, DNA-lid, directeurschap Nationale Loterij, RvC-lid en andere posities. En de ambtenaren die strategisch zoet worden gehouden met een “koopkrachtversterking”.’ Aldus de gebelgde Natasha Esajas.
Het is voor iedereen duidelijk dat in het Suriname van vandaag het niet meer tot de normale gang van zaken hoort om een rechtvaardig loon en voorzieningen te genieten volgens gemaakte afspraken. In de afgelopen periode hebben verscheidene groepen het naleven van deze afspraken steeds moeten afdwingen door inzet van het ultieme middel: staking. Deze groepen hebben het geluk gehad geleid te worden door personen, die daadwerkelijk het belang van hun leden op de eerste plaats zetten. Recent nog de VWPU, het Algemeen bureau voor de Statistiek en BvL-ALS. In tegenstelling tot deze vakbonden neemt de CLO genoegen ruim 2 jaren nog te wachten op loonsverhoging, met als drogreden dat de inflatie gaat toenemen en daardoor ons geld waardeloos wordt. Nu de vraag: ‘Is de koopkracht van ons niet teruggegaan sinds deze regering aanzit, met Hooghart als marionet, zonder loonsverhoging?’
‘In het geval van de ambtenaren aangesloten bij de CLO is het overduidelijk dat het eerste belang van de leiding van deze vakbond is ondersteuning van het wanbeleid van de regering. Hierbij wordt succesvol gerekend op de volgzaamheid van de ambtenaar. Zolang dat zo blijft, zal positie van de ambtenaren niet verbeteren, ze zullen blijven hopen en het gezegde “leef in de hoop sterf, in de verwachting” zal tot dit moment steeds meer op hen van toepassing zijn.’
‘Als ambtenaren daadwerkelijk verandering in hun situatie willen, dan zullen hun de schellen van de ogen moeten vallen en zullen ze zelf actie moeten ondernemen, zodat hun huidige vakbondsleiders of gedwongen worden correct invulling te geven aan hun functie of bij het vallen van hun maskers, vervangen worden door Surinamers die daadwerkelijk het belang van de ambtenaar vooropstellen, ongeacht welke regering er zit. Ambtenaren, actie en strijd is vereist….het werkt niet anders!’
