Bij het nationaal monument Bastion Veere te Ford Zeelandia vond in het kader van de Dag van de Nationale Rouw en Verzoening een kranslegging plaats door minister Mike Noersalim en Humphry Jeroe. Bastion Veere is de plek waar 15 vooraanstaande Surinamers op 8 december 1982 werden doodgeschoten. Het strafproces loopt onverkort door. Ook bij het monument van gevallen burgers en gesneuvelde militairen tijdens het binnenlands conflict vond een kranslegging plaats door onder meer Henk Herrenberg en Waldo Jameson.
Henk Herrenberg geeft in een interview met Dagblad Suriname aan heel positief tegenover deze ontwikkeling te staan. Herrenberg geeft aan dat Bastion Veere jarenlang is geclaimd als te zijn hun plek, en vindt het daarom positief dat nu ook zijn mensen een kranslegging op die plek hebben kunnen verrichten. Herrenberg zegt zelf hierover het volgende. “We hebben net kransen gelegd bij Bastion Veere. Dat monument is wat we vroeger zeiden: die mensen van 8 december, dus daar wilden zij de gevallenen eer betonen. Zij vonden het is van hun, 8 december, wij mochten er niet komen. En bepaalde van onze mensen dachten ook dat is van hun, is niet van ons. Wij hebben hier een monument voor de gesneuvelde militairen en omgekomen burgers in dat binnenlands conflict.” Het binnenlands conflict noemt Herrenberg een vuile oorlog. Herrenberg geeft aan dat de beide monumenten tegenover elkaar staan. “We hebben in de tijd begrepen dat we moeten gaan naar nationale verzoening, vandaar dat er een pad is aangelegd die beide monumenten met elkaar verbindt. Dus zo hebben we die beide monumenten met elkaar verzoend. Dus in feite hebben we de mensen van 8 december verzoend met de slachtoffers van de binnenlandse oorlog.” En in dat proces van nationale eenheid en verzoening praten we dingen uit. Mensen die toen daar waren, zegt Herrenberg wijzend naar Bastion Veere, praten nu wel met elkaar, terwijl hij nu wijst naar het Monument van Gesneuvelde Militairen en Burgers.
“Over en weer praten de mensen nu met elkaar. Dus a nationale verzoening e go”, zegt Herrenberg. “Maar het is geen proces van een dag, het is een proces van jaren. Men moet groeien. Er zijn mensen daar die nog niet zover zijn”, wederom wijzend naar Bastion Veere, “om met deze mensen te praten”, doelend op de mensen van die net een krans hebben gelegd bij het Monument van Gesneuvelde Militairen en Burgers. “Hier heb je ook een paar mensen”, zegt Herrenberg, “die nog niet zover zijn om met die mensen te praten, maar in de tijd zal het lukken.” Zelf zegt Herrenberg te denken dat het de regering is die hieraan sturing moet geven. “Dat is de taak van de regering, want de regering moet ervoor zorgen dat dit volk in eenheid verder kan. De regering kan nooit meewerken aan verdeeldheid, dus wat dat betreft kunnen we de regering complimenteren dat ze richting geven aan het verzoeningsproces. Beide groepen zijn in dialoog”, aldus Herrenberg, die verder aangeeft dat elk conflict slechts met dialoog beslecht moet worden, omdat je anders niet civilized bent. “Geciviliseerde mensen lossen hun conflicten op middels dialoog. Samen praten en om de tafel zitten, dit is geen nieuw ding in Suriname, het is iets van alle landen.”
Sunil Oemrawsingh, voorzitter van de stichting 8 december 1982 reageert als volgt. “Het is jammer te moeten constateren dat het Comité Slachtoffers en Nabestaanden van Politiek Geweld wederom haar gevoelloosheid voor het oprechte en diepe gevoel van leed en onrecht bij de nabestaanden van de slachtoffers van 8 decembermoorden, openlijk ten toon stelt. Het leggen van bloemen op de plaats waar de wrede moorden plaatsvonden van 15 helden van Suriname, door een groep personen die hen tegelijkertijd rechtspraak en gerechtigheid wil onthouden, is een van de meest verwerpelijke handelingen die wij in deze tijd ervaren. Het enig doel is door middel van het voorwenden van valse emoties de gemeenschap blind en immuun te maken voor de waarheid die achter deze moorden schuilgaat. De moord op 15 mannen, die het sociale, politieke en wettelijk systeem verdedigden en zo de gemeenschap wilden beschermen tegen de onderdrukking door de militaire dictatuur, onder leiding van de hoofdverdachte in de 8 decembermoorden, Desi Bouterse.
Sinds 2012 worden wij in toenemende mate geconfronteerd met een buitengewone manipulatie van de gevoelens van het volk door de regering Bouterse. Het is belangrijk dat we ons het basale principe blijven herinneren van respect voor het menselijk leven. Met het leggen van bloemen door het comité dat zich sterk maakt om waarheidsvinding te stoppen, mede ondersteund door de verdachten van de moord op de 15 slachtoffers, is extreem pijnlijk. De stichting roept de samenleving op moed, respect en eer, welke een centrale plaats had in het leven van deze 15 slachtoffers en ook de vele andere slachtoffers van regimes onder leiding van D. Bouterse, indachtig te houden. Het feit dat de door het comité geplaatste bloemen noch rouwband noch eerlijk opschrift vertonen, is veelzeggend.
Wij herdenken wél iedereen die gevallen is in de strijd voor de Surinaamse bevrijding van dictatuur en onderdrukking en voor de redding en instandhouding van de normen en de waarden die Surinamers heilig zijn en garant staan voor een harmonieuze, respectvolle en rechtvaardige samenleving. Die normen en waarden hebben te maken met democratie, gewetensvrijheid, vrijheid van meningsuiting, mensenrechten, anti-discriminatie. De vijand van het volk daarentegen vocht voor de dictatuur en voor een totalitaire controle niet alleen over het doen, maar ook over het denken van de Surinaamse burgers. Suriname zal altijd overwinnen, zolang wij blijven opstaan voor recht en waarheid, want die maken vrij!”
