Keti Koti is een hoogtijdag met een langere geschiedenis dan Srefidensi; tot aan de afkondiging van religieuze en andere herdenkingsdagen was het de enige nationale gedenkdag. Srefidensi en Keti Koti roepen verschillende gevoelens op bij de bevolking. Dat Keti Koti een diepere betekenis of een andere waarde heeft dan Srefidensi zal duidelijk zijn. Keti Koti was/is een gevoel dat wij bevrijd zijn van het verkeerd zijn van slavernij. Srefidensi werd een duidelijk meer ambivalente beleving.
Bevrijding
Srefidensi drukt Keti Koti steeds meer in een etnische hoek. De uitstraling van Keti Koti wordt minder, omdat Srefidensi ondersteund wordt door de politiek en er nu veel meer nationale dagen zijn, waardoor de afschaffing van de slavernij aan glans heeft verloren. Keti Koti heeft niet alleen de tot slaaf gemaakte mens bevrijd. Voor de rest van de samenleving was het evenzeer een bevrijding. De slavenhouders werden ok bevrijd, want zij waren eveneens gebonden aan het slavensysteem.
Nationaal
“In 1863 werd de hele samenleving bevrijd van de rol die de slavernij haar had opgelegd. Iedereen was gedurende de slavenperiode op de een of andere manier geketend en moest zich op een bepaalde manier gedragen. Er waren geboden en verboden, die de ontwikkeling van de kolonie in de weg stonden. Keti Koti bevrijdde de hele samenleving. Daarom is Keti Koti geen Creoolse maar een nationale gedenkdag”, is een argumentatie die in de samenleving werd opgevangen.
Ideologie
Keti Koti ligt de kondreman na aan het hart. Het bracht de felbegeerde vrijheid voor de tot slaaf gemaakte bevolking. Keti Koti noch Srefidensi heeft zijn volledige potentie al bereikt. Het heeft er veel van dat Keti Koti gaandeweg het volk steeds minder zal aanspreken, vooral omdat Srefidensi de ideologie is die door de staat wordt verdedigd.
Keti Koti
Keti Koti, Emancipatiedag, Dag Der Vrijheden, Dag van de Eenheid: allemaal benamingen voor de dag waarop de slavernij werd afgeschaft in de Nederlandse West-Indische koloniën. Die dag was 1 juli 1863 toen na ruim tweehonderd jaar een einde kwam aan de slavernij in de Nederlandsche West-Indische koloniën (Suriname en de Nederlandse Antillen). Het slavernijverleden is een belangrijk, maar ook onderbelicht deel van onze geschiedenis en kennis van dat verleden is van groot belang om de huidige wereld te begrijpen. Het is ook een uitgesproken negatief mechanisme om ons ervan bewust te maken dat we op een respectvolle manier met elkaar moeten omgaan.
Gekoloniseerde
De viering en herdenking van Keti Koti wordt niet door iedereen met dezelfde gevoelens beleefd, zoals eerder aangehaald. De gekoloniseerde lijdt het leed. De kolonisator beleeft dat allemaal afstandelijk. Verwijten over de slavernij worden als irrationeel bestempeld. Zijn nazaten achten zich niet verantwoordelijk voor de daden van hun voorouders. ‘Dat was toen, wij hebben er niets mee te maken gehad’, luidt veelal de verontschuldiging. De kolonisator spreekt een andere taal dan het eens gekoloniseerde deel van de wereld.
Inheemsen
Volgens een wetenschappelijke theorie zijn Indianen afkomstig uit Eurazië en hebben in verschillende immigratiegolven via de Beringstraat naar Noord- en Zuid-Amerika bereikt. Historici gaan uit van de hypothese dat de Inheemse Caribengemeenschap zich vanuit de eilandgebieden via de noordkust het vasteland van Zuid-Amerika zijn ingetrokken. Verondersteld wordt dat de Arowakken, Warrauws en Surinen eerder waren neergestreken in Suriname. Het stereotype van de Cariben is dat van een strijdlustige nomadenstam, die moesten vechten voor vestigingsplaatsen op het vasteland.
Europeaan
De eerste kolonisten van ons land zetten bevoorradingspunten op voor de schepen, die vanuit Europa in steeds grotere aantallen Suriname aandeden. In 1650 stuurde Lord Francis Willoughby, de eigenlijke kolonisator van Suriname, een expeditie van 40 man naar Suriname om een geschikte plaats uit te zoeken voor de vestiging van een kolonie. In 1667 wist Abraham Crijnssen de kolonie aan de Britten te ontworstelen. Vanaf toen tot de onafhankelijkheid in 1975, met uitzondering van 17 jaar Britse overheersing in het begin van de 19e eeuw, was Suriname in Nederlandse handen.
HD
