De Surinaamse politiek vervalt met de dag. Dat er personen van de ene partij naar de andere partij overstappen vanwege hun overtuiging en in vele gevallen vanwege hypocrisie is een feit van algemene bekendheid. Opmerkelijk in het voortschrijdend verval in de politiek is de benoeming van een tweetal personen in de commissie voor “Herstel en Wederopbouw van Suriname” door de NPS.
Via het programma ‘In de Branding’ vernam ik het afgelopen weekeinde dat dhr. Jessurun nu NPS’er is evenals dhr. Van Ravenswaay. De heren Jessurun en Ravenswaay, in de gemeenschap bekend als voorzitter en ex-minister van DA’91 hebben het echt ‘achter de mouw’. Ze hebben zich namelijk laten benoemen in de eerdergenoemde NPS-commissie. Dhr. Winston Jessurun, erevoorzitter van DA’91, spant met zijn beschikbaarheid voor deze partij politieke commissie, de kroon als het gaat om politieke onbetrouwbaarheid. Als erevoorzitter van een partij wordt je geacht bij politiek zwaarwichtige issues waar de zittende politieke leiding niet direct uitkomt een adviserende en bemiddelende rol te spelen. Met deze stap van de heren leveren zij een walgelijke bijdrage aan het wantrouwen van de burger in de politiek en de belichaming van politieke onbetrouwbaarheid. Opmerkelijk is ook dat het op een “stuivertje verwisselen lijkt” tussen de NPS en DA’91. Oemrawsingh, secretaris NPS, eruit, Jessurun en Ravenswaay erin.
Nu is het een ‘normaal’ verschijnsel geworden dat personen van de ene naar de andere partij trekken om hun moverende reden. Maar dat een ex-minister en een erevoorzitter hun krachten besluiten te geven aan een andere partij zonder publiek afstand te nemen van de partij die ze jarenlang hebben mogen vertegenwoordigen is op zijn zachtst gezegd ongehoord.
Als DA’91 lid vraag jij je in gemoede af wat de beweegredenen kunnen zijn van hun besluit, om hun inzichten niet binnen DA’91 te geven maar te kiezen voor het oude NPS. Is het omdat ze geen perspectief voor hun eigen enge belangen zien binnen DA’91en wel binnen de NPS. Je zou juist denken dat deze heren DA’91 die onder leiding van mevrouw Angelic del Castilho flink aan de weg timmert, zouden adviseren en ondersteunen.
Willen ze ‘nomo, nomo’ nog een functie binnen de politiek krijgen, nu door tussenkomst van de doodbloedende NPS?
En dan nog de ex-president, zou hij met zijn 80 plus jaar niet het voorbeeld moeten willen zijn van verwijzing naar en overlaten aan de jongere generatie? Tot slot is de grote vraag hoeveel inspiratie en strategisch inzicht moet uitgaan van de erevoorzitter en ex-minister die hun ex-partij tot nul zetels hebben gereduceerd. Als DA’91’er die vanaf het eerste uur heeft gestemd op dhr. Jessurun meende ik mijn gevoelens en gedachte te delen met de Surinaamse gemeenschap. In Suriname geldt voor deze twee politici het spreekwoord “ter wereld is er geen dodelijker venijn, dan vriend te schijnen en vijand te zijn”.
Mw. U. Gemin
