(want er is vroeger ook gestolen)
Het is nu onze beurt om te pikken uit publieke geldkoffers. Dit idee is mede oorzaak van het economisch verval. Het overheerst bij regeerders en hun familie en vrienden. Daarom reageren ze zo fel op kritische noten over onethisch en zelfs illegaal gedrag. Hun verdediging komt vaak min of meer hierop neer: we mogen het systeem misleiden en oplichten, want vroeger is dat ook gebeurd. En omdat ze zich groter wanen dan hun voorgangers – God heeft ze immers daar gezet -, mogen ze nog meer stelen dan vroeger. En ze hoeven niet bang te zijn om achter de tralies te eindigen; ze gaan na het graaien vrijuit met de buit. Er is nog niet één concreet persoon gestraft voor de flagrante corruptieschandalen. Men voelt zich onaantastbaar. Het zijn taaie, glibberige en oppervlakkige figuren die de boel besodemieteren en ook nog goed slapen, want ze kennen geen schuldgevoel. Ze zijn alleen bang voor de gevangenis, daarom klampen zij zich vast aan de macht.
Er is hard bewijs dat u zonder enige schroom door de gladde praatjesmakers bent opgelicht: kijk naar uw koopkracht. Uw koopkracht (uw levensstandaard) is op verbluffende wijze afgenomen. Vergelijk de hoogte van uw inkomen in 2013 en in 2018, omgerekend naar de Amerikaanse valuta in beide periodes, en vergelijk die met de prijsniveaus in beide periodes. Hoeveel vlees, aardappelen, uien, brood, groente of melk kon u kopen? Hoeveel wasmiddelen, tandpasta, elektronica of huishoudelijke apparaten? Hoeveel knipbeurten bij de kapper, taxiritjes, bezoekjes aan de advocaat, dokter of prostituee kon u toen kopen met uw inkomen? En nu? U kunt dus voor elk product per sector precies meten hoeveel uw koopkracht is afgenomen. Het zal geen verrassing zijn als uw koopkracht met een factor twee tot zes (afhankelijk van welke goederen u vergelijkt) is afgenomen. Ga met deze cijfers naar uw stoere volksvertegenwoordiger en vraag ‘hallo, meneertje, waarom kon ik toen met mijn hele AOV 150 blikjes sardien kopen en nu maar 50, waarom kan ik mij nu bijna niets meer veroorloven?’. Uw vertegenwoordigers gaan uiteraard dokken. U moet die charlatan wegjagen. Hij heeft u bedrogen. U moet iemand anders kiezen die wel in staat is om uw koopkracht, uitgedrukt in hoeveel kilo kip en dergelijke u met uw inkomen kunt kopen, op een aanvaardbaar peil te houden. Helaas zal een bepaald soort volksvertegenwoordiger geen aandacht aan u schenken, omdat u niks betekent. Met uw minimummaandloon van afgerond 1200 SRD (uitgaande van het minimumuurloon en 48 uur werk per week) heeft u elke dag geldzorgen. Door de prijsstijgingen is dit een hongerloon geworden en heeft u een ellendig bestaan. De maandelijkse vergoeding van uw vertegenwoordiger daarentegen bedraagt 16000 SRD (het gaat hier niet om de precieze bedragen, maar om de verhoudingen). Dit is 1300% meer dan u verdient. Bovendien heeft uw vertegenwoordiger een dubbel salaris (en misschien ook nog kapitaal en vermogen, zoals grond). Met zo’n inkomen heb je een comfortabel, fatsoenlijk leven, passend vervoer en kleding, goed eten, amusement, een dienstmeid en een tuinman, dus geen zorgen. Uw volksvertegenwoordiger leeft dus in een andere wereld en gaat zijn hoofd niet pijnigen met uw geklaag en angsten (alleen voor de verkiezingen zal hij u even opzoeken). Als u goed wilt eten en drinken moet u dus volksvertegenwoordiger worden (kennis en vaardigheden zijn niet meer nodig; u moet alleen het kabinet van de president met uw tong schoonlikken en op commando kunnen handelen). Dan verdient u zonder jarenlang ploeteren dertien keer meer. Naast een goed salaris en allerlei andere voordelen, krijgt u ook toegang tot niet-publieke kennis, dus allerlei mogelijkheden om uw inkomsten te vergroten door handel met voorkennis. Als u goed op uw eigen voordeel let, dan stapt u met een minimumloon de politieke arena in en gaat u er kapitaalkrachtig weer uit. Dan hebben we het nog niet gehad over de kleine politieke elite die miljoenen opstrijkt. Maar dit terzijde.
Uw koopkracht is gestolen, maar de daders gedragen zich alsof ze op elke straathoek een standbeeld van zichzelf verdienen. Hun behoefte aan aandacht is groot. Is er een stukje straat geasfalteerd, een grondbeschikking getekend, een flesje kokosolie geproduceerd of moet een lintje worden doorgeknipt, dan willen ze daarmee direct pronken in de media. Ze zien zichzelf graag op tv of in de krant een overlevingspakketje overhandigen aan een onwetend slachtoffer van hun beleid. Het is elke dag feest bij de partij die roept ‘neks no fout!’ alles kan! En de feestgeluiden worden goed ontvangen door politieke overlopers, die verstrikt raken in het kleverige web van corruptie.
Het is geen geheim dat velen het geloof in de politiek hebben verloren, omdat de regeerders alleen bezig lijken te zijn met hun onmiddellijke behoeftebevrediging. Ze wekken soms zelfs de indruk dat het systeem bedoeld is om door hen getild te worden, vanwege hun neiging om steeds weer de regels te overtreden en beloften niet na te komen.
Wanneer fout gedrag niet wordt afgestraft, raakt men onopgemerkt gewend aan een verziekte maatschappij. Kennis en verlichting ontstaan uit pijnlijke confrontaties en scherpe debatten, maar de huidige machthebber gaat dit juist tegen door te dokken en rust te kopen met zoethoudertjes, zodat alles donker blijft. Bij onrust wordt een verse minister naar voren geschoven, die weer komt luisteren en beloven, zodat iedereen weer zoet is en voor even de wanhoop over de toekomst vergeet. Zo is de middenklasse in dezelfde positie gebracht als de laagste klasse en besmet geraakt door haar asociale gedrag en wanorde. De cultuur van de wakaman domineert en mes en pistool zijn de nieuwe kleding accessoires. De wakaman kent geen continuïteit, geen idealen, geen binding en geen diepte. Wanneer een kind warm en veilig is opgevoed, zal het dit gevoel meenemen naar de toekomst en overdragen op de eigen kinderen. Verwaarloosde kinderen daarentegen kunnen later wraak nemen en anderen gaan vernederen en uitbuiten. Ze leven alleen voor het moment oftewel ‘den lob bos ala moni’.
Het is niet met zekerheid te zeggen wanneer deze slechte film zal eindigen en of de huidige regeerders snel of in slow motion zullen verdwijnen. De huidige machthebbers hebben veel strategisch inzicht om de macht te behouden, maar weinig om het land tot ontwikkeling te brengen. Ze hebben zich meerdere keren aan dezelfde steen gestoten, dus zelfs ezels zijn betrouwbaarder. Verkiezingen zijn altijd een hevige concurrentiestrijd om aandacht. Succesvolle projecten trekken aandacht en kunnen in stemmen worden omgezet. De huidige regeerders hebben geen enkel relevant project succesvol kunnen realiseren. In de concurrentiestrijd om de aandacht van de kiezers zijn hun enige wapens het verdelen van voedselpakketten, showprojecten en veel strooigeld voor de verkiezingen. Het zal jaren duren voordat de chaos en de toxische staatsschuld die ze achterlaten is opgeruimd. Als er geen wonder gebeurt, zal het voor de volgende generatie moeilijk worden om een goed bestaan op te bouwen. Vergelijk het met een verwaarloosd kind dat niks erft van de ouders behalve een flinke schuld om af te lossen. Als het kind niet kan rekenen op een goede baan (vanwege verwaarlozing van het onderwijs en de werkgelegenheid) en dus ook niet op spaargeld, dan zal het niet in staat zijn om de schuld af te lossen, laat staan zichzelf op te bouwen.
Een manier om de politiek te reinigen van asociale figuren die u eerst omarmen en dan plots verarmen, is door de hoge dames en heren jaarlijks te laten controleren of ze zichzelf niet stiekem verrijken en of ze nog tien schone vingers hebben. Voor de preventie moet u nagaan wat ze vroeger hebben uitgespookt. Ga ook na wat ze voor de verkiezingen hebben geroepen of beloofd en wat ze daarna hebben gedaan: het is een maat voor hun onverantwoordelijkheid en talent om te bedriegen en te misleiden. U kiest figuren die beslissingen nemen die van invloed zijn op de kwaliteit van uw leven: het onderwijs, het verkeer, de veiligheid, het milieu en hoeveel en welk eten u op tafel kunt zetten. Laat in 2020 de koppen rollen van de charlatans (en hun ‘meester’) die bij u een negatieve inkomensshock hebben veroorzaakt (als u niet eerder dood gaat door de inkomensval).
D. Balraadjsing
